ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ ὁ Ἅγιος Ἱερομάρτυς καὶ οἱ σὺν αὐτῷ ἀθλήσαντες Ἅγιοι Μάρτυρες, Λουκᾶς ὁ Διάκονος καὶ Μώκιος ὁ Ἀναγνώστης, ἦσαν κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ βασιλέως Νουμεριανοῦ τοῦ ἐν ἔτει σπδ’ (284) κινήσαντος τὸν κατὰ τῶν Χριστιανῶν διωγμόν. Τότε ὁ Ἅγιος Σιλουανός, Ἐπίσκοπος ὢν τῆς Ἐμεσηνῶν πόλεως, ἥτις σήμερον ὀνομάζεται Χόμς, ὑποκειμένη εἰς τὸν Πατριάρχην Ἀντιοχείας, ἐν τῇ Κοίλῃ Συρίᾳ εὑρισκομένη, διεβλήθη εἰς τὸν ἐκεῖ ἄρχοντα καὶ εὐθὺς συνελήφθη, ὁμοῦ καὶ ὁ Διάκονος Λουκᾶς καὶ ὁ Ἀναγνώστης Μώκιος, οἵτινες παρεστάθησαν καὶ οἱ τρεῖς ἔμπροσθέν του δεδεμένοι. Ἐξετάσας δὲ αὐτοὺς ὁ ἄρχων ἐπιμελῶς καὶ ἰδὼν ὅτι τὸν μὲν Χριστὸν ὡμολόγουν Θεὸν ἀληθινόν, τοὺς δὲ προσκυνοῦντας τὰ εἴδωλα ἀνεθεμάτιζον, διὰ τοῦτο ἐθυμώθη καὶ τοὺς ἔδειρε δυνατά· εἶτα ρίψας αὐτοὺς εἰς τὴν φυλακήν, τοὺς ἀφῆκεν ἵνα ἀποθάνωσιν ἐκ τῆς πείνης. Ἔπειτα, μεθ’ ἡμέρας ἱκανάς, ἐξήτασεν αὐτοὺς πάλιν, καὶ τὰ αὐτὰ εἰπόντας, ἔδειρεν αὐτοὺς καὶ ἔκλεισεν ἐκ δευτέρου εἰς τὴν φυλακήν. Ἀφοῦ λοιπὸν οὕτω τιμωρούμενοι κατεξηράνθησαν ἐν τῇ φυλακῇ ὑπὸ τῆς πείνης καὶ τῆς δίψης, ἐφέρθησαν εἰς τὸ στάδιον τῶν θηρίων καὶ ὅτε ἀφέθησαν διάφορα θηρία κατ’ ἐπάνω των, προσηυχήθησαν εἰς τὸν Χριστόν, ἵνα τελειωθῶσι μὲ τὸν τοιοῦτον ἀγῶνα· ὅθεν ὁ Θεός, ὁ εἰσακούων τῶν δούλων του, παρέλαβε τὰς ψυχάς των καθὼς ἐζήτησαν. Τότε τὰ ἄγρια θηρία ηὐλαβήθησαν τὰ λείψανα τῶν Ἁγίων καὶ χωρὶς νὰ ἐγγίσωσιν αὐτῶν τελείως ἀνεχώρησαν. Ὅτε δὲ ἐνύκτωσεν, ἐπῆγαν τινὲς Χριστιανοὶ καὶ κλέψαντες αὐτὰ τὰ ἐνεταφίασαν ἐντίμως, δοξάσαντες καὶ εὐχαριστήσαντες τὸν Θεόν.