ΑΒΡΑΑΜ τοῦ μακαρίου Προπάτορος αἱ ὑποθέσεις εἶναι γνωσταὶ τόσον εἰς τοὺς σοφοὺς ὅσον καὶ εἰς τοὺς ἰδιώτας Χριστιανούς, καθ’ ὅτι ἡ Βίβλος τῆς Γενέσεως, τὴν ὁποίαν συνέγραψεν ὁ Προφήτης Μωϋσῆς καὶ ἥτις περιέχει ταύτας ἀναγινώσκεται εἰς ἐπήκοον πάντων τῶν Χριστιανῶν εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, κατὰ τὰς νηστευσίμους ἡμέρας τῆς Ἁγίας καὶ μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. Ὅθεν ἐκ τῆς Βίβλου ἐκείνης μανθάνουσιν ὅλοι, ὅτι ὁ Προπάτωρ ἡμῶν Ἀβραὰμ κατήγετο ἀπὸ τὴν χώραν τῶν Χαλδαίων καὶ ἦτο ἐθνικὸς (τοῦ ἔθνους τῶν Χαλδαίων ὄντος προγενεστέρου τοῦ τῶν Ἰουδαίων), ἔχων πατέρα εἰδωλολάτρην, τὸν Θάρραν. Πλὴν καίτοι ἐκ τοιούτου εἰδωλολάτρου καταγόμενος ὁ θεῖος Ἀβραάμ, δὲν ἔλαβεν ὅμως ἐκ τούτου κανὲν ἐμπόδιον εἰς διάγνωσιν τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ· ἀλλ’ ἐὰν εἶναι πρέπον νὰ εἴπωμεν καὶ κάτι τὸ παράδοξον, ὁ μέγας Ἀβραὰμ καὶ ἐξ αὐτῆς ἀκόμη τῆς εἰδωλολατρίας ὡδηγήθη εἰς τὸ νὰ γνωρίσῃ τὸν ἀληθῆ Θεόν. Κατανοήσας ὁ ἀοίδιμος, ὅτι οὐδὲν κτίσμα εἶναι Θεὸς καὶ ἑπομένως δὲν πρέπει νὰ προσκυνῆται ὡς Θεὸς καὶ συλλογισθεὶς τὴν εὐταξίαν τῶν ὄντων, ἐκ τῶν ὁρωμένων τούτων ποιημάτων ἐγνώρισε τὸν ἀόρατον αὐτῶν Ποιητήν· καὶ τοῦτον γνωρίσας, προσεκύνησεν ὡς διορίσαντα εἰς αὐτὰ τὴν πασιφανὴ παγκόσμιον τάξιν καὶ εὐαρμοστίαν.
Οὗτος λοιπὸν ὁ Πατριάρχης Ἀβραὰμ προσταχθεὶς παρὰ Θεοῦ νὰ ἀφήσῃ τὴν πατρίδα καὶ τὴν συγγένειάν του καὶ νὰ ὑπάγῃ εἰς τὴν γῆν Χαναάν, ἥτις εἶναι ἡ Παλαιστίνη καὶ τὰ Ἱεροσόλυμα, πάραυτα ὑπήκουσε, χωρὶς νὰ διστάσῃ ἡ καρδία του, ἕνεκα τῆς μεγάλης αὐτοῦ πίστεως πρὸς τὸν Θεόν· ὅθεν καὶ μισθὸν τῆς πίστεώς του λαμβάνει, τὸ νὰ γεννήσῃ ἐν βαθεῖ γήρατι τὸν Ἰσαὰκ καὶ νὰ γίνῃ πατὴρ πολλῶν ἐθνῶν, διότι ἀπὸ τὸν Ἀβραὰμ ἐγεννήθη ὁ Ἰσαὰκ καὶ ἀπὸ τὸν Ἰσαὰκ ἐγεννήθη ὁ Ἰακὼβ καὶ ἀπὸ τὸν Ἰακὼβ ὁ Ἰούδας καὶ οἱ λοιποὶ ἀδελφοὶ αὐτοῦ Πατριάρχαι, ἀπὸ δὲ τῆς φυλῆς τοῦ Ἰούδα ἐγεννήθη ὁ Χριστός.
Διὰ τοῦτο λοιπὸν οἱ Θεοφόροι Πατέρες ἡμῶν καὶ Διδάσκαλοι προσέταξαν, ἵνα μνήμην ποιοῦμεν σήμερον τοῦ θείου Ἀβραάμ, ὡς Προπάτορος γενομένου τοῦ Χριστοῦ· ταύτην δὲ παρέδωκαν καὶ εἰς ἡμᾶς νὰ τελῶμεν ὀλίγον πρὸ τῆς κατὰ Σάρκα Γεννήσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τοῦτο δὲ ἐποίησαν ὄχι ἁπλῶς καὶ ὡς ἔτυχεν, ἀλλὰ κατὰ θείαν ἔμπνευσιν τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐπειδὴ ὁ ὑπεράγαθος καὶ φιλάνθρωπος Υἱὸς τοῦ Θεοῦ κατεδέχθη νὰ καταστήσῃ τὸν Πατριάρχην Ἀβραὰμ καὶ τοὺς ἀπογόνους ἐκείνου Προπάτοράς του κατὰ τὸ ἀνθρώπινον. Ὅθεν τούτου ἕνεκα καὶ οἱ θειότατοι Πατέρες ἔκριναν δίκαιον νὰ ἑορτάζωμεν τὴν μνήμην αὐτοῦ καὶ τῶν λοιπῶν Ἁγίων Προπατόρων, ὄχι μακρὰν ἀπὸ τὴν κατὰ Σάρκα Γέννησιν τοῦ Κυρίου.