ΙΗΣΟΥΣ ὁ υἱὸς τοῦ Ναυῆ ἦτο ἐκ τῆς φυλῆς Ἐφραίμ, ἐγεννήθη δὲ ἐν Αἰγύπτῳ περὶ τὰ ͵αχνδ’ (1654) ἔτη πρὸ Χριστοῦ καὶ ἐγένετο διάδοχος τοῦ Προφήτου Μωϋσέως τοῦ νομοθέτου τῶν Ἑβραίων εἰς ἡλικίαν 85 ἐτῶν. Οὗτος ἀνεχαίτισε τὸ ρεῦμα τοῦ Ἰορδάνου καὶ διεβίβασε τοὺς Ἰσραηλίτας πεζούς, νικήσας δὲ τὴν Ἱεριχώ, ἥτις ἦτο πόλις τῶν ἀλλοφύλων, εἶδε τὸν Ἀρχιστράτηγον Μιχαὴλ κρατοῦντα ρομφαίαν εἰς τὴν χεῖρα του· ὅθεν ἀπορρίψας τὰ ὅπλα, ἔπεσεν εἰς τοὺς πόδας αὐτοῦ· πολεμῶν δὲ τοὺς Γαβαωνίτας ἀλλοφύλους καὶ βλέπων, ὅτι ὁ ἥλιος ἐπλησίαζε νὰ βασιλεύσῃ, ἔχων προθυμίαν διὰ νὰ πολεμήσῃ ἀκόμη, παρεκάλεσε τὸν Θεὸν καὶ εἶπε· «Στήτω ὁ ἥλιος κατὰ Γαβαών». (Ἰησοῦς ι′ 12), καὶ ὢ τοῦ θαύματος! εὐθὺς ἐστάθη ὁ ἥλιος ἀπὸ τὸν δρόμον του, ἕως οὗ ἐνίκησε κατὰ κράτος τοὺς ἀλλοφύλους.
Διαπεράσας ὅθεν τὸν λαὸν τῶν Ἰουδαίων ἀπὸ τὴν ἔρημον καὶ διαμοιράσας εἰς αὐτὸν τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας, ἤτοι τὴν Παλαιστίνην καὶ Ἱερουσαλήμ, ἔγινε φοβερὸς εἰς τοὺς ἀλλοφύλους ἐχθρούς καὶ οὕτω δείξας τὴν ἀνδρείαν καὶ ἀρετήν του μὲ πολλοὺς καὶ διαφόρους πολέμους, εἰς διάστημα εἰκοσιεπτὰ ὁλοκλήρων ἐτῶν καὶ φανεὶς αὐθέντης καὶ ἡγεμὼν τοῦ ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ μὲ ὁσιότητα καὶ δικαιοσύνην, ἐτελεύτησε τῷ ͵αφμδ’ (1544) π.Χ., ζήσας ἔτη 110 καὶ ἐτάφη τιμίως ἀπὸ τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, καθὼς ταῦτα πάντα διηγεῖται τὸ ἕκτον Βιβλίον τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, τοῦ ἰδίου Ἰησοῦ τοῦ Ναυῆ [1].
Ὑποσημειώσεις
[1] Σημείωσαι ὅτι τὰς σάλπιγγας, μὲ τὰς ὁποίας σαλπίσαντες οἱ ἱερεῖς ἐπὶ τοῦ Ἰησοῦ τούτου, ἐκρήμνισαν τὰ τείχη τῆς Ἱεριχοῦς, τὰς ἔφερεν ὁ βασιλεὺς Ἰουστινιανὸς εἰς τὸν Ναὸν τῆς Ἁγίας Σοφίας (ὅρα σελ. 1152 τῆς Δωδεκαβίβλου).