ΑΓΓΕΛΗΣ, ὁ εὐλογημένος ἀνὴρ καὶ Μάρτυς θερμότατος τοῦ Χριστοῦ, κατήγετο ἀπὸ τὴν ἐνορίαν τοῦ Ἁγίου Κωνσταντίνου τῆς ἐν Κωνσταντινουπόλει Καραμανίας, τὴν τέχνην χρυσοχόος, ἔχων γυναῖκα καὶ ἓξ τέκνα, ζωὴν χριστιανικὴν ζῶν τιμίας, οὐδενὸς δὲ τῶν ἀναγκαίων στερούμενος ὡς ἐξασφαλίζων τὰ μέσα τῆς ζωῆς ἀπὸ τὴν τέχνην του. Ἡμέραν δέ τινα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἑορτάζεται ἡ Ἀπόδοσις τῆς Κοιμήσεως τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου, ἤτοι τὰ κοινῶς λεγόμενα ἐννεαήμερα, κατὰ τὴν ὁποίαν ἐγένετο πανήγυρις ἔξωθι τῆς πόλεως καὶ πλησίον τοῦ χωρίου τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, εἰς τὰ Φλωρία, μετέβη εἰς τὴν πανήγυριν ταύτην καὶ ὁ εὐλογημένος Ἀγγελῆς μετὰ τῶν ἄλλων Χριστιανῶν, ἐκεῖ δὲ ἦσαν καί τινες ἐξωμόται τοῦ Χριστιανισμοῦ καὶ ἤδη Τοῦρκοι, οἵτινες τρώγοντες καὶ πίνοντες καὶ εὐφραινόμενοι ὁμοῦ μὲ τοὺς Χριστιανούς, ἤρχισαν νὰ παίζουν καὶ οἱ μὲν ἐξωμόται ἐκεῖνοι ἐπῆραν τὰ καλύμματα τῆς κεφαλῆς τῶν Χριστιανῶν καὶ τὰ ἐφόρουν, τὰ δὲ ἰδικά των λευκὰ σαρίκια ἔδιδαν εἰς τοὺς Χριστιανοὺς νὰ τὰ φοροῦν καὶ οὕτω εὐθυμοῦντες ὅλοι ἐχόρευον καὶ ἐκτύπων τὰς χεῖρας· εἶτα παυσάμενοι τοῦ χοροῦ, ἀναστάντες ἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ ἕκαστος μετέβη εἰς τὸν οἶκόν του.
Τὸ πρωῒ ἦλθον οἱ ἐξωμόται ἐκεῖνοι Τοῦρκοι εἰς τὸν οἶκον τοῦ εὐλογημένου Ἀγγελῆ καὶ τοῦ λέγουν· «Διατί φορεῖς σήμερον τὸ χριστιανικὸν κάλυμμα εἰς τὴν κεφαλήν σου;». Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίθη· «Ὡς Χριστιανὸς τὸ φορῶ»· οἱ δὲ λέγουν αὐτῷ· «Σὺ χθὲς ἔγινες Μουσουλμάνος καὶ πρέπει νὰ φορῇς λευκὸν σαρίκιον, καθὼς χθὲς τὸ ἐφόρεσες». Τοῦ δὲ Ἀγγελῆ ἐκπλαγέντος εἰς αὐτὸ καὶ ἀγανακτοῦντος, ἐκεῖνοι θυμωθέντες μᾶλλον ἔφερον ἀνθρώπους τῆς ἐξουσίας καὶ λαβόντες αὐτὸν ὡδήγησαν εἰς τὸ κριτήριον, καταμαρτυροῦντες, ὅτι ἔμπροσθέν των χθὲς ἔγινε μουσουλμάνος καὶ ἔκαμε τὸ λεγόμενον παρ’ αὐτοῖς σαλαβάτι (δηλαδὴ τὴν ὁμολογίαν τῆς πίστεώς των), καὶ ὅτι ἐφόρεσε καὶ λευκὸν σαρίκιον. Ὁ δὲ κριτὴς ἠρώτησε τὸν Ἅγιον, ἂν τῷ ὄντι τοῦτο ἐποίησεν. Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίνατο λέγων· «Οὔτε εἶπον, οὔτε ἔκαμα τοιοῦτον πρᾶγμα, ἀλλὰ μόνον μετ’ αὐτῶν διασκέδαζον, κατόπιν δὲ ἐπεστρέψαμεν ἕκαστος εἰς τὸν οἶκόν του». Ὁ κριτὴς βλέπων τὴν στερεότητα τῆς γνώμης του, τὸν ἔπεμψεν εἰς τὸν βεζύρην· μετέβησαν δὲ ἐκεῖ καὶ οἱ κατήγοροι τοῦ Ἁγίου καὶ ἐμαρτύρουν πάλιν κατ’ αὐτοῦ τὰ αὐτά. Ὁ δὲ Μάρτυς ἠρνεῖτο λέγων, ὅτι οὐδὲν τοιοῦτον ἔπραξεν ἢ εἶπε ποτέ.