Ἰδὼν δὲ ὁ βεζύρης αὐτὸν εὐπρεπῆ καὶ σεμνόν, ἤρχισεν ἱλαρῶς νὰ τὸν κολακεύῃ λέγων εἰς αὐτόν· «Ἄφες αὐτὴν τὴν γνώμην καὶ γίνου Τοῦρκος, ἐγὼ δὲ θὰ σὲ τιμήσω, θὰ σὲ πλουτίσω καὶ θὰ σὲ κάμω μέγαν ἄρχοντα». Ὁ δὲ Μάρτυς ἐβόα μεγαλοφώνως· «Ἀφέντη, ἐγὼ εἶμαι γέννημα Χριστιανῶν γονέων. Χριστιανὸς ἐγεννήθην, Χριστιανὸς καὶ ἀποθνῄσκω καὶ δὲν θὰ δυνηθῇ κανὲν πρᾶγμα νὰ μὲ χωρίσῃ ἀπὸ τῆς ἀγάπης τοῦ γλυκυτάτου μου Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ὄντως ἀληθινοῦ Θεοῦ· ὄχι τὸν πλοῦτον καὶ τὰς τιμὰς καὶ τὴν δόξαν, τὴν ὁποίαν μοῦ ὑπόσχεσθε, ἀλλ’ οὔτε αὐτὸ τὸ βασίλειόν σας ὁλόκληρον νὰ μοῦ χαρίσητε δὲν θὰ δυνηθῆτε νὰ παρασαλεύσητε τὴν καρδίαν μου ἀπὸ τὴν πίστιν μου καὶ ἀπὸ τὸν γλυκύτατόν μου Ἰησοῦν Χριστόν».
Ταῦτα καὶ ἄλλα πολλὰ εἰπόντος τοῦ Μάρτυρος, ὁ βεζύρης πλησθεὶς θυμοῦ ἐβόα· «Ἂν δὲν γίνῃς Τοῦρκος, κακὴν κακῶς θα σὲ ἐξολοθρεύσω καὶ θὰ σοῦ δώσω τόσας βασάνους, ὥστε θὰ ἀφανίσω ὅλας τὰς σάρκας σου, ἕως οὗ νὰ ἀποθάνῃς μέσα εἰς αὐτὰς τὰς τιμωρίας». Ὁ δὲ Μάρτυς ἀνθίστατο γενναίως λέγων· «Ὅ,τι θέλεις κάμε, δέρνε, κόπτε, σφάζε, καῖε με εἰς τὸ πῦρ, ρίψον με εἰς τὰ θηρία, καταπόντισον με εἰς τὴν θάλασσαν καὶ ὅ,τι ἄλλο δύνασαι κάμε εἰς τοῦτο τὸ χοϊκὸν σῶμά μου· ἐγὼ τὸν Χριστὸν δὲν ἀρνοῦμαι, τὴν πίστιν μου δὲν ἀλλάσσω, ἐγὼ Τοῦρκος δὲν γίνομαι». Ὁ δὲ βεζύρης μὲ φοβερὰν φωνὴν προσέταξε νὰ τὸν βάλουν εἰς τὴν φυλακὴν καὶ ἐκεῖ νὰ τὸν τιμωροῦν ἀνηλεῶς.
Εὑρισκομένου ὅθεν τοῦ μακαρίου Ἀγγελῆ ἐν τῇ φυλακῇ καὶ δεινῶς τιμωρουμένου ὑπὸ τῶν αἱμοβόρων Ἀγαρηνῶν, ἦλθεν ἐκεῖ εἰς τὴν φυλακὴν εἷς γείτων αὐτοῦ, Ἀγαρηνὸς ἀλλ’ ἄνθρωπος ἰσχυρός, Μπέης τὴν ἀξίαν, καὶ συλλυπηθεὶς τὸν Μάρτυρα διὰ τὸ συμβὰν εἰς αὐτὸν ἤρχισε νὰ τὸν συμβουλεύῃ καὶ νὰ τὸν παρακινῇ λέγων· «Διατὶ ἀποθνῄσκεις ἀδίκως, ἄνθρωπε, καὶ κάμνεις τοὺς ἐχθρούς σου νὰ χαίρωνται; Γίνου Τοῦρκος διὰ νὰ ἐλευθερωθῇς· ἔπειτα σύναξον τὰ ὑπάρχοντά σου, παράλαβε τὰ τέκνα σου καὶ τὴν γυναῖκά σου καὶ σύρε εἰς ἄλλον τόπον νὰ ζῇς ὡς Χριστιανός». Ὁ δὲ Μάρτυς ἀπεκρίνατο λέγων· «Μή μοι γένοιτο νὰ ἔλθω εἰς τόσην μανίαν καὶ ἀγνωσίαν, ὥστε νὰ ἐξέλθῃ τοιοῦτος ἀσεβέστατος λόγος ἀπὸ τὸ στόμα μου ὁ Χριστός μου ἀπέθανε δι’ ἐμὲ καὶ τί μεγάλον πρᾶγμα εἶναι ἂν ἀποθάνω καὶ ἐγὼ διὰ τὴν Ἐκείνου ἀγάπην; Ἐγὼ ἐξ ἀνάγκης ἢ σήμερον ἢ αὔριον ἢ μετὰ ταῦτα θὰ ἀποθάνω. Ὅθεν κάλλιον εἶναι νὰ ἀποθάνω διὰ τὸν Χριστόν μου σήμερον, διὰ νὰ ἀξιωθῶ νὰ ἀπολαύσω καὶ τὴν Βασιλείαν αὐτοῦ τὴν οὐράνιον».