Παρασκευὴ σέσωκε πάλαι τὴν Χίον
Καταποντισμοῦ τῇ πρὸς Χριστὸν πρεσβείᾳ.
ΣΥΝΗΘΕΙΑ ἐστάθη παλαιά, ἐκ προστάγματος Θεοῦ λαβοῦσα τὴν ἀρχήν, νὰ γράφωνται τὰ παράδοξα ἔργα τοῦ Θεοῦ πρὸς ὠφέλειαν καὶ διδασκαλίαν τῶν μεταγενεστέρων ἀνθρώπων· οὕτως ἀναγινώσκομεν εἰς τὴν Ἁγίαν Γραφήν, πῶς προσέταξεν ὁ Θεὸς τὸν Μωϋσῆν, τὸν Ἰησοῦν τοῦ Ναυῆ καὶ τοὺς ἄλλους Προφήτας νὰ γράψουν τὰ φοβερὰ καὶ μεγάλα θαυμάσια, τὰ ὁποῖα τότε ἔκαμνε, διὰ νὰ μανθάνουν οἱ ἄνθρωποι, ὅτι εἶναι Θεὸς ἐν τῷ οὐρανῷ ὅστις ἐνεργεῖ μὲ τὴν παντοδυναμίαν του τοιαῦτα φρικτὰ καὶ ἐξαίσια ἔργα καὶ οὕτω νὰ ἔχουν φόβον εἰς αὐτὸν νὰ μὴ παρακοῦν τὰς θείας του ἐντολάς. Οὕτως ἔκαμναν οἱ παλαιοὶ ἐκεῖνοι Προφῆται, οὕτως ἔπειτα καὶ οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, καθὼς ὁ ἱερὸς Λουκᾶς τὰς Πράξεις καὶ τὰ θαύματα τῶν Συναποστόλων του, καὶ οὕτω μετὰ ταῦτα ἄλλοι, τὰ θεία τεράστια ὅπου ἐτέλεσεν ὁ Θεὸς διὰ τῶν θείων Μαρτύρων καὶ Ὁσίων Ἀσκητῶν, καὶ οὕτω μέχρι τῆς σήμερον ἡ αὐτὴ ἁγία καὶ ψυχοσωτήριος συνήθεια φυλάττεται εἰς τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ γράφονται τὰ κατὰ τόπον γινόμενα θαυμάσια τοῦ ψυχοσώστου καὶ προνοητοῦ τῶν ὅλων Θεοῦ. Κατὰ μίμησιν λοιπὸν ἐκείνων, ἐσημείωσαν καὶ οἱ παλαιότεροί μας τὴν μεγάλην καὶ παράδοξον θαυματουργίαν, τὴν ὁποία ἐτέλεσεν ἐκ θείας δυνάμεως εἰς τὴν Χίον ἡ Ἁγία καὶ ἔνδοξος Ὁσιομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Παρασκευή, ἡ ὁποία καὶ ἔχει οὕτως:
Κατὰ τὸ ͵αυμβ’ (1442) ἔτος ἀπὸ Χριστοῦ, ὅταν ἐβασίλευεν ὁ λατινόφρων Ἰωάννης ὁ Παλαιολόγος [1], ὅστις ἔκαμε βιαίως τὴν ἕνωσιν εἰς τὴν Φλωρεντίαν τῆς Ἰταλίας καὶ μετὰ ταῦτα ἠγωνίζετο νὰ τὴν στερεώσῃ εἰς κάθε τόπον, τότε ὁ φιλάνθρωπος Κύριος ἔδειξε μεγάλην ἀγανάκτησιν κατὰ τῆς νήσου Χίου, ὥστε ἐφάνη ὡς νὰ ἐβουλήθη νὰ τὴν καταποντίσῃ μὲ ἕνα μερικὸν κατακλυσμὸν διὰ νὰ πλύνῃ τὰς ἁμαρτίας καὶ παρανομίας τῶν ἀνθρώπων, ὅπου τόσον πολλὰ τὸν παρώργιζον.