ΑΥΚΤΟΣ, ΤΑΥΡΙΩΝ καὶ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἐμαρτύρησαν εἰς τὴν Ἀμφίπολιν, τῆς Μακεδονίας, ἥτις εἶναι πόλις μεσόγειος παρὰ τὴν Καβάλλαν, Ἐπισκοπὴ μὲν πρότερον οὖσα τῶν Φιλίππων καὶ Δράμας, ὕστερον δὲ τιμηθεῖσα εἰς Μητρόπολιν. Καὶ ἡ μὲν Θεσσαλονίκη ἦτο θυγάτηρ ἑνὸς ἱερέως τῶν εἰδώλων, Κλέωνος ὀνομαζομένου, πλουσίου καὶ περιφανοῦς· ἀλλ’ ὅμως οὔτε ὁ πλοῦτος οὔτε ἡ τῆς ζωῆς περιφάνεια τοῦ πατρός της ἠδυνήθησαν νὰ ἑλκύσωσι τὴν Ἁγίαν καὶ νὰ ἀποσπάσωσιν αὐτὴν ἀπὸ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ. Ὅθεν καὶ ὁ πατήρ της, ἐνθέρμως παρακαλέσας αὐτὴν νὰ ἀρνηθῇ τὸν Χριστόν, δὲν ἠδυνήθη. Διὰ τοῦτο γυμνωθεῖσα ἡ μακαρία, δέρεται ὑπὸ τεσσάρων ἀνδρῶν μὲ ὠμὰ δέρματα· εἶτα συνέτριψαν τὰς πλευράς της καὶ ἀφοῦ τῆς ἀφῄρεσαν τὴν περιουσίαν της, ἐξώρισαν αὐτήν.
Εἰς τὴν ἐξορίαν λοιπὸν εὑρισκομένη ἡ Ἁγία καὶ τὸν Χριστὸν μὴ παύουσα νὰ ὁμολογῇ, παρέδωκε τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας αὐτοῦ. Ὁ δὲ Αὖκτος καὶ ὁ Ταυρίων, ἀφοῦ κατηγόρησαν σφόδρα τὸν βάρβαρον καὶ ὠμότατον ἐκεῖνον φονέα τῆς Θεσσαλονίκης [1], διεβλήθησαν ὑπ’ αὐτοῦ ὡς Χριστιανοὶ εἰς τὸν Θορύβιον τὸν ὑπατικόν· ὅθεν εὐθὺς ἐκδύονται τοὺς χιτῶνάς των, λιθοβολοῦνται καὶ ρίπτονται ἐντὸς φλογισμένης καμίνου. Φυλαχθέντες δὲ ἀβλαβεῖς κτυπῶνται μὲ βέλη πολλά, καὶ ἄτρωτοι μείναντες, ἐρρίφθησαν εἰς τὴν ἐκεῖ παρακειμένην λίμνην, ἀλλὰ πάλιν ὑπὸ τῆς θείας Χάριτος ἐξῆλθον ἀβλαβεῖς εἰς τὴν στερεάν. Ὅθεν ὁ τύραννος ἐκπλαγεὶς καὶ ἀπορῶν περὶ τοῦ πρακτέου, ἐπρόσταξε καὶ ἀπέκοψαν τὰς ἁγίας αὐτῶν κεφαλάς, καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ ἀοίδιμοι τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ἴσως ὁ βάρβαρος οὗτος εἶναι ὁ πατὴρ τῆς Θεσσαλονίκης. Φαίνεται δὲ νὰ ἦτο ὁ ἴδιος, ὅστις ἐβασάνισε τὴν θυγατέρα του, καθὼς συμπεραίνεται ἀπὸ τὸ ἀνωτέρω ὕφος τοῦ λόγου.