ΓΛΥΚΕΡΙΑ ἡ Ἁγία Μάρτυς τοῦ Χριστοῦ ἤκμασε κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Ἀντωνίνου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη ρλη’-ρξα’ (138-161) καὶ Σαβίνου τοῦ ἡγεμόνος, εὑρισκομένη εἰς τὴν Τραϊανούπολιν, τὴν κειμένην εἰς τὴν παραθαασσίαν τοῦ Ἀδριατικοῦ κόλπου, Τράνι κοινῶς λεγομένην [1]. Ὅταν δέ ποτε ἐθυσίαζεν ὁ ἡγεμὼν εἰς τὰ εἴδωλα, ἡ Ἁγία Γλυκερία, χαράξασα ἐπὶ τοῦ μετώπου της τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, προσῆλθεν εἰς τὸν ἡγεμόνα, κηρύττουσα καὶ ὀνομάζουσα ἑαυτὴν Χριστιανὴν καὶ δούλην Χριστοῦ. Τότε ὁ ἡγεμὼν προσεκάλεσεν αὐτὴν νὰ θυσιάσῃ εἰς τὰ εἴδωλα, ἡ δὲ Αγία, εἰσελθοῦσα ἐν τῷ ναῷ τῶν εἰδώλων καὶ προσευχηθεῖσα εἰς τὸν Χριστόν, ἐκρήμνισε τὸ εἴδωλον τοῦ Διὸς καὶ κατασυνέτριψεν αὐτό. Τότε οἱ ἐκεῖ εὑρεθέντες εἰδωλολάτραι ἐξοργισθέντες ἔρριπτον, τον λίθους κατὰ τῆς Μάρτυρος, οὐδεὶς ὅμως ἐκ τῶν λίθων τούτων ἐκτύπησε τὴν Ἁγίαν, διὰ τοῦτο, κρεμάσαντες αὐτὴν ἐκ τῶν τριχῶν τῆς κεφαλῆς, τὴν κατεξέσχισαν.
Μετὰ ταῦτα ἔρριψαν τὴν Ἁγίαν εἰς τὴν φυλακήν, χωρὶς νὰ τῆς δώσουν οὔτε φαγητόν, οὔτε ποτὸν ἐπὶ πολλὰς ἡμέρας. Ἄγγελος δὲ Κυρίου ἔφερε τροφὴν εἰς αὐτὴν καὶ διὰ τοῦτο οὐδὲν κακὸν ἔπαθεν, ἐξ ἐκείνων τὰ ὁποῖα ἐνόμιζεν ὁ ἡγεμών, ὅτι θὰ προξενήσῃ εἰς τὴν Ἁγίαν ἡ πεῖνα. Μάλιστα δὲ θαυμασμὸς μέγας καὶ ἔκπληξις κατέλαβε τὸν ἡγεμόνα καὶ τοὺς συντρόφους του, ὅταν εὗρον ἐντὸς τῆς φυλακῆς δοχεῖον μὲ ἄρτους, γάλα καὶ ὕδωρ, ἐν ᾧ ἡ φυλακὴ ἦτο ἀσφαλῶς κεκλεισμένη καὶ οὐδεὶς εἶχεν εἰσέλθει ἐντὸς αὐτῆς.
Ἀκολούθως ἔρριψαν τὴν Ἁγίαν ἐντὸς καμίνου πεπυρακτωμένης, δρόσος δέ, πεσοῦσα οὐρανόθεν, κατέσβεσε τὸ πῦρ καὶ ἡ Ἁγία ἐξῆλθεν ἀβλαβής. Κατόπιν, ἐκδείραντες τὸ δέρμα τῆς κεφαλῆς της ἕως τοῦ μετώπου καὶ δέσαντες τὰς χεῖρας καὶ τοὺς πόδας της, ἔρριψαν αὐτὴν πάλιν ἐντὸς τῆς φυλακῆς, κάτωθεν δὲ αὐτῆς ἔστρωσαν πέτρας. Ἄγγελος δὲ Κυρίου, καταβάς, ἔλυσε τὴν Ἁγίαν ἐκ τῶν δεσμῶν καὶ ἰάτρευσε τὴν κεφαλήν της. Ὅθεν τὸ θαυμάσιον τοῦτο ἰδὼν ὁ δεσμοφύλαξ Λαοδίκιος ἐξεπλάγη καὶ ὁμολογήσας τὸν Χριστὸν ἀπεκεφαλίσθη, λαβὼν τοῦ Μαρτυρίου τὸν στέφανον.
Ἡ δὲ Ἁγία πάλιν ὡδηγήθη πρὸ τοῦ ἡγεμόνος καὶ ὑπ’ αὐτοῦ ἐρρίφθη εἰς τὰ θηρία, ἵνα τὴν φάγωσιν. Ἐν δὲ ἐξ αὐτῶν ἔδηξεν αὐτὴν ὀλίγον καὶ ἐκ τοῦ τοιούτου μικροῦ δήγματος παρέδωκεν ἡ μακαρία τὴν ψυχήν της εἰς χεῖρας τοῦ Θεοῦ. Τὸ δὲ ἅγιον αὐτῆς Λείψανον ἐνεταφιάσθη εἰς τὴν Ἡράκλειαν τῆς Θρᾴκης.
[1] Ἡ Τραϊανούπολις ἦτο πόλις τῆς Θρᾴκης, κτισθεῖσα ὑπὸ τοῦ αὐτοκράτορος Τραϊανοῦ, πλησίον τοῦ ποταμοῦ Ἕβρου, παρὰ τὴν σημερινὴν θέσιν Θερμά. Κατὰ τὴν βυζαντινὴν ἐποχὴν ἦτο ἕδρα ἐκκλησιαστικῆς ἐπαρχίας.