Τοῦ λέγει ὁ τύραννος· «Ἄφες τὰς φλυαρίας αὐτὰς καὶ τὰ ὄνειρα καὶ ποίησον τὸ βασιλικὸν πρόσταγμα ἢ σοῦ δίδω τόσα κολαστήρια, ὥστε νὰ παραδειγματισθοῦν καὶ οἱ ἐπίλοιποι Χριστιανοὶ ἀπὸ σέ, νὰ μὴ προτιμῶσι τὰ ψευδῆ μέλλοντα, ἀλλὰ αὐτὰ τὰ ἀληθινὰ καὶ βλεπόμενα». Λέγει ὁ Ἅγιος· «Αὐτὸ ἐπιποθῶ καὶ ἐγὼ καθὼς καὶ σὺ τὸ ἐγνώρισες, νὰ μὲ στείλῃς εἰς τὴν οὐράνιον ἀπόλαυσιν· λοιπὸν ἐὰν καὶ τιμωρίας μυρίας μοῦ δώσῃς ἢ ἄλλος ἄρχων διάδοχός σου μὲ παιδεύσῃ χειρότερα, δὲν θέλετε δυνηθῆ νὰ μὲ διαστρέψετε, ἐπειδὴ ἔχω τὸν ἀληθῆ Θεόν, ὅστις μοῦ δίδει, ὡς παντοδύναμος, δύναμιν νὰ ὑπομείνω ταῦτα καὶ πλείονα, καὶ τότε οἱ ἐπίλοιποι Χριστιανοὶ δὲν θέλουσιν ἀρνηθῆ τὴν εὐσέβειαν, καθὼς εἶπας, ἀλλὰ μάλιστα βλέποντες ἐμὲ τὸν γηραιὸν καὶ ἀδύνατον, νὰ μὴ συλλογίζωμαι τοιαῦτα δεινὰ κολαστήρια, θὰ γίνωσι καὶ αὐτοὶ προθυμότεροι, νὰ στερεωθοῦν εἰς τὴν θεοσέβειαν».
Ταῦτα ἀκούσας ἐθαύμασεν ὁ τύραννος· ὅθεν προσέταξε νὰ φυλακίσωσι τὸν Ἅγιον Ἰωσήφ, τὸν ὁποῖον καὶ ἔλαβον βαστακτὸν οἱ στρατιῶται, διότι δὲν ἠδύνατο νὰ περιπατήσῃ τελείως, στραφεὶς δὲ πρὸς τὸν μακάριον Ἀειθαλᾶν λέγει πρὸς αὐτόν· «Τὴν αὐτὴν ἀγνωσίαν ἔχεις καὶ σύ, νὰ μὴ θέλῃς νὰ προσκυνήσῃς τὸν πάμφωτον ἥλιον;». Ὁ δὲ ἀπεκρίνατο· «Ζῇ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, εἰς τὸν ὁποῖον πιστεύω, δὲν θέλει δυνηθῆ τις νὰ μὲ διαστρέψῃ ἀπὸ τὴν τούτου προσκύνησιν». Τότε προστάσσει ὁ τύραννος νὰ τὸν δέσωσιν ἀπὸ τοὺς ἀστραγάλους, νὰ τὸν κρεμάσουν ἀντιστρόφως καὶ νὰ τὸν μαστιγώσουν ὡς τὸν Ἅγιον Ἰωσὴφ ἀνηλεῶς. Ὑπέμεινε δὲ ὁ μακάριος οὗτος ἀνδρείως τὰς φοβερὰς πληγὰς μεγαλοφώνως τὸν Χριστὸν δοξολογῶν· ὅταν λοιπὸν εἶδεν ὁ τύραννος τὴν καρτερίαν αὐτοῦ, ἐθαύμασε καὶ καταβιβάσαντες ἐκεῖνον, ἔφεραν Μανιχαῖον τινά, ὅστις εἶχε διαπράξει ἁμαρτίας τινὰς καὶ προστάσσων νὰ δέρωσι τὸν Μανιχαῖον, εἶπε πρὸς τὸν Μάρτυρα· «Βλέπε τοῦτον τὸν ἄνθρωπον, πῶς ἀρνεῖται τώρα τὴν πίστιν του». Ταῦτα αὐτοῦ εἰπόντος ἔδερναν αὐτὸν ὥραν πολλὴν οἱ δήμιοι· ὁ δὲ πρῶτον μὲν ὑπέμεινε τὰς μάστιγας, ἀλλ’ ὕστερα, ὅταν τὸν ἔδερναν ἄσπλαγχνα, ἐνικήθη ἀπὸ τοὺς πόνους καὶ ἀπηρνήθη τὴν θρησκείαν του, ἀναθεματίσας τὸν Μάνεντα. Τότε τοῦ ἔφεραν μύρμηκά τινα καὶ τὸν ἐφόνευσεν, ὁ δὲ Ἅγιος ἐμειδίασε λέγων· «Ὁ ταλαίπωρος λατρευτὴς τοῦ Μάνεντος ἐφόνευσε τὸν θεόν του! ἐγὼ δὲ μακάριος, διότι ἔχω Θεὸν παντοδύναμον, ὅστις ἐνίκησε τὸν κόσμον καὶ μοῦ φυλάττει τὸ φρόνημα ἀταπείνωτον».