ΣΥΓΚΛΗΤΙΚΗ ἡ μακαρία μήτηρ ἡμῶν κατήγετο ἀπὸ τὴν Μακεδονίαν, οἱ δὲ πρόγονοι αὐτῆς, ἀκούσαντες τὴν φιλόθεον καὶ φιλόχριστον γνώμην τῶν Ἀλεξανδρέων, ἔφυγον ἀπὸ τὴν Μακεδονίαν καὶ ἦλθον εἰς τὴν Ἀλεξάνδρειαν· εὑρίσκοντες δὲ εἰς αὐτὴν πίστιν ἁπλῆν μὲ ἀγάπην ἀληθινήν, ἐπροτίμησαν τὴν ξενητείαν καλλίτερα ἀπὸ τὴν πατρίδα των. Ἦτο δὲ ἡ Ὁσία αὕτη καὶ κατὰ τὸ γένος περίφημος καὶ εὐτυχισμένη ἔχουσα ὅλα τὰ νομιζόμενα καλὰ τῆς παρούσης ζωῆς· ἀλλὰ αὐτὴ ἡ μακαρία, καὶ ὅταν εὑρίσκετο ἀκόμη εἰς τὰς ἀγκάλας τῶν γονέων της, ἦτο ὅλη δεδομένη εἰς τὸν πόθον καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν ἐπεμελεῖτο τελείως τὸ σῶμά της, ἀλλ’ ἐφυλάττετο ἀπὸ τὰς ἀτάκτους ὁρμὰς τῆς φύσεως· διότι ἦτο καὶ πολὺ ὡραία εἰς τὸ σῶμα καὶ πολλοὶ νέοι τὴν ἐζήτουν εἰς γάμον, καὶ διὰ τὸν πλοῦτόν της καὶ διὰ τὴν κοσμιότητα τῶν γονέων της καὶ διὰ τὴν καλλονήν της· καὶ οἱ γονεῖς της ἀκόμη ἐπαρακινοῦσαν τὴν κόρην εἰς γάμον, διὰ νὰ φυλαχθῇ δι’ αὐτῆς ἡ διαδοχὴ τοῦ γένους των.
Ἡ σώφρων ὅμως καὶ ἀνδρεία εἰς τὸ φρόνημα, Συγκλητικὴ οὐδόλως ἐπείθετο εἰς τοὺς λόγους τῶν γονέων της, ἀλλ’ ὅταν ἤκουε γάμον σαρκικὸν αὐτὴ ἐφαντάζετο τὸν θεϊκὸν γάμον καὶ παρέβλεπε τοὺς ἐπιγείους νυμφίους, διότι ἀπέβλεπεν εἰς μόνον τὸν οὐράνιον νυμφίον Χριστόν, τὸν ὁποῖον ἠγάπησεν ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς της καὶ αὐτὸν μόνον ἐσυλλογίζετο καὶ ἐφαντάζετο νύκτα καὶ ἡμέραν. Ὅθεν οὔτε τὰ πολυποίκιλα καὶ χρυσοῢφαντα φορέματα οὔτε κανένα ἄλλο κοσμικὸν καλὸν ἠδυνήθη νὰ διαλύσῃ τὸν πόθον τῆς ψυχῆς της, οὔτε τὰ δάκρυα τῶν γονέων της, οὔτε οἱ παρακλητικοὶ λόγοι τῶν συγγενῶν της ἐμαλάκωσαν ὁλότελα αὐτήν· ἀλλ’ εἶχε τὸν λογισμόν της στερεὸν ὡς ἀδάμαντα, καὶ δὲν ἐπαρασάλευε τελείως τὸν νοῦν της ἀπὸ τὸν ποθούμενον Χριστόν, ἀλλ’ ἔκλεισε τὰς αἰσθήσεις τοῦ σώματός της καὶ συνωμίλει μὲ τὸν νοητὸν Νυμφίον της, λέγουσα τὸ λόγιον τῆς ᾀσματικῆς νύμφης. «Ἐγὼ τὸ ἀδελφιδῷ μου καὶ ὁ ἀδελφιδός μου ἐμοί». Καὶ ἐὰν ἐγίνοντο ὁμιλίαι κοσμικαὶ τὰς ἀπέφευγε καὶ δὲν ἤθελε νὰ τὰς ἀκούῃ, ἀλλὰ ἐσυμμάζευε τὸν νοῦν της μέσα εἰς τὸ βάθος τῆς καρδίας της εἰ δὲ καὶ ἐγίνοντο ὁμιλίαι ψυχωφελεῖς, ἤνοιγε τὰ ὦτα τῆς διανοίας της, διὰ νὰ ἀκούσῃ τὰ λεγόμενα καὶ νὰ τὰ δεχθῇ εἰς τὴν ψυχήν της. Δὲν ἠμέλει δὲ καὶ τὴν νηστείαν, τὸ ὠφέλιμον τοῦτο ἰατρικὸν τοῦ σώματος, ἀλλὰ τόσον τὴν ἠγάπα, ὥστε δὲν εἶχε καμμίαν ἄλλην ἀρετὴν ἴσην μὲ αὐτήν· διότι ἐστοχάζετο ὃτι αὓτη εἶναι τὸ θεμέλιον καὶ ἡ φύλαξις ὅλων τῶν ἄλλων ἀρετῶν.