Σελίδα 42 από 42
Ὅταν δὲ ἐπλησίασε τὸ τέλος τῆς νίκης, εἶδε θείας ὀπτασίας καὶ ἐπιστασίας Ἀγγέλων καὶ Παρθένους Ἁγίας, εἶδε καὶ ἐλλάμψεις θείου φωτός, καὶ τόπον Παραδείσου· ἀφοῦ δὲ εἶδε ταῦτα, τὰ ἀπεκάλυψεν εἰς τὰς ἀδελφάς, αἵτινες ἦσαν ἐκεῖ, καὶ τὰς συνεβούλευσε νὰ ὑπομένουν ἀνδρείως τὰς προσωρινὰς θλίψεις καὶ νὰ μὴ ὀλιγοψυχοῦν· προεῖπε δὲ εἰς αὐτάς, ὅτι μετὰ τρεῖς ἡμέρας θέλει χωρισθῆ ἀπὸ τὸ σῶμα. Καὶ δὲν προεῖπε μόνον τὴν ἡμέραν, ἀλλὰ καὶ τὴν ὣραν κατὰ τὴν ὁποίαν ἔμελλε νὰ τελευτήσῃ· ὅταν δὲ ἔφθασεν ἡ προκαθορισθεῖσα παρ’ αὐτῆς ἡ μέρα καὶ ὣρα ἀπῆλθεν ἡ μακαρία Συγκλητικὴ πρὸς τὸν Κύριον καὶ ἔλαβε παρ’ Αὐτοῦ διὰ βραβεῖον καὶ στέφανον τῶν ἀγώνων της τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἧς γένοιτο καταξιωθῆναι πάντας ἡμᾶς. Ἀμήν [2].