«Δὲν συμφέρουν ὅλα εἰς ὅλους, ἀλλὰ ἕκαστος ἂς πληροφορῆται ἀπὸ τὸν ἰδικόν του νοῦν· εἰς ἄλλους συμφέρει νὰ εὑρίσκωνται εἰς Κοινόβιον, καὶ εἰς ἄλλους πάλιν εἶναι ὠφέλιμον νὰ κάθηνται κατὰ μόνας· διότι καθὼς τὰ φυτά, ἄλλα μὲν βλαστάνουν περισσότερον εἰς ὑγροὺς τόπους, καὶ ἄλλα πάλιν διαμένουν περισσότερον εἰς τοὺς ξηρούς, καθὼς καὶ οἱ ἄνθρωποι, ἄλλοι ὑγιαίνουν εἰς τοὺς ὑψηλοὺς τόπους, καὶ ἄλλοι εἰς τοὺς χαμηλούς, ἔτσι καὶ κάθε Μοναχὸς ἢ Μοναχή, ὅπου τὸν συμφέρει ἂς καθήσῃ· διότι πολλοὶ εὑρίσκονται μέσα εἰς πολιτείας καὶ μὲ τὸ νὰ ἐφαντάζοντο τὰ τῆς ἐρήμου καὶ διῆγον ἐνάρετον ζωήν, ἐσώθησαν· καὶ πολλοὶ πάλιν εὑρίσκοντο εἰς τὰ βουνά, καὶ διότι ἔπραττον τὰ ἔργα τῶν λαϊκῶν ἀπωλέσθησαν· ὅθεν εἶναι δυνατὸν νὰ εἶναί τις μὲ πολλούς, καὶ νὰ μονάζῃ μὲ τὴν γνώμην· καὶ πάλιν ἐκεῖνος ὅστις εἶναι ἀμελὴς Μοναχὸς δύναται νὰ διατρίβῃ μὲ τὸν νοῦν του μαζὶ μὲ πολλούς».
«Πολλὰ εἶναι τὰ κέντρα τοῦ διαβόλου, καὶ ἂν δὲν δυνηθῇ νὰ βλάψῃ τινὰ μὲ τὴν πτωχείαν, προσφέρει εἰς αὐτὸν τὸν πλοῦτον, διὰ νὰ τὸν ἀπολέσῃ μὲ αὐτόν, νὰ τὸν βλάψῃ· ἐὰν δὲν τὸν βλάψῃ μὲ τοὺς ὀνειδισμοὺς καὶ τὰς ὕβρεις, τοῦ προβάλλει ἐπαίνους καὶ δόξας· ἐὰν νικηθῇ διὰ μέσου τῆς ὑγείας τοῦ ἀνθρώπου, τοῦ δίδει ἀσθένειαν διότι ὅταν δὲν δυνηθῇ νὰ βλάψῃ τὴν ψυχὴν μὲ τὰ χαροποιὰ δοκιμάζει νὰ τὴν βλάψῃ μὲ τὰ λυπηρὰ καὶ μὲ τοὺς ἀκουσίους πόνους· ἐπειδὴ προξενεῖ εἰς τὸν ἄνθρωπον ἀσθενείας βαρείας κατὰ θείαν συγχώρησιν, διὰ νὰ τὸν κάμῃ νὰ μικροψυχήσῃ, καὶ τοιουτοτρόπως νὰ θολώσῃ τὴν πρὸς τὸν Θεὸν ἀγάπην του. Ὅθεν, σὺ ἀγαπητέ, ἀνίσως καὶ κατακαίεται τὸ σῶμά σου καὶ κατακόπτεται ἀπὸ θερμασίας σφοδράς, καὶ πάσχεις δίψαν ἀθεράπευτον καὶ ἀκράτητον, εἰ μὲν εἶσαι ἁμαρτωλὸς καὶ πάσχεις ταῦτα, ἐνθυμήσου τὴν αἰώνιον κόλασιν καὶ τὸ ἄσβεστον πῦρ, καὶ τὰ βάσανα τοῦ ᾅδου τὰ ἀνυπόφορα, καὶ δὲν θέλεις μικροψυχήσει εἰς τὰ παρόντα βάσανα, τὰ ὁποῖα πάσχεις, ἀλλὰ θέλεις χαρῆ μάλιστα, ὅτι σὲ ἐπεσκέφθη ὁ Θεός, καὶ θέλεις εὐχαριστεῖ αὐτόν, λέγων τὸ ἐπαινετὸν ἐκεῖνο λόγιον τοῦ Δαβίδ· «Παιδεύων ἐπαίδευσέ με ὁ Κύριος, καὶ τῷ θανάτῳ τῆς ἁμαρτίας οὐ παρέδωκέ με»· διότι διὰ μέσου τῶν ἀσθενειῶν ἀποβάλλεις τὸν μολυσμὸν τῶν ἁμαρτιῶν σου, καθὼς ὁ σίδηρος ἀποβάλλει τὴν σκωρίαν διὰ τοῦ πυρός· εἰ δὲ καὶ εἶσαι δίκαιος καὶ ἀσθενεῖς, ἤξευρε, ὅτι προκόπτεις ἀπὸ τὰ μικρότερα εἰς τὰ μεγαλύτερα καλά· καὶ ἂν εἶσαι χρυσός, γίνεσαι λαμπρότερος διὰ μέσου τοῦ πυρὸς τῶν θλίψεων· ἂν ἐδόθη ἄγγελος Σατὰν εἰς