«Λοιπὸν ἡμεῖς ὅπου κρατοῦμεν τὸ τάγμα τῶν ἑκατόν, πρέπει νὰ τὸ ἀνακυκλώνωμεν πάντοτε καὶ τριγύρω εἰς αὐτὸ νὰ ἐρχώμεθα, καὶ τέλος ποτὲ νὰ μὴ δίδωμεν εἰς τὸν ἀριθμόν. Διότι λέγει ὁ Κύριος· «Ὅταν πάντα ποιήσητε, λέγετε ὅτι ἀχρεῖοι δοῦλοί ἐσμεν». Ὅθεν ἡμεῖς, αἱ ὁποῖαι ἐπροτιμήσαμεν τὸ ἐπάγγελμα τῆς παρθενίας, πρέπει νὰ φυλάττωμεν ἄκραν σωφροσύνην· διότι καὶ εἰς τὰς κοσμικὰς καὶ ὑπανδρευμένας γυναῖκας φαίνονται ὅτι πολιτεύονται μιὲ σωφροσύνην, ἀλλὰ μαζὶ μὲ τὴν σωφροσύνην εὑρίσκεται εἰς αὐτὰς καὶ ἀφροσύνη καὶ ἀγνωσία, ἐφ’ ὅσον πορνεύουν μὲ ὅλας τὰς αἰσθήσεις τοῦ σώματος. Διότι καὶ βλέπουν ἄπρεπα καὶ γελοῦν ἄτακτα καὶ ἀκούουν ἄσχημα· ἡμεῖς δὲ αἱ Μοναχαὶ πρέπει νὰ ἀφήνωμεν ὅλα τὰ ἄπρεπα καὶ νὰ προκόπτωμεν εἰς τὰς ἀρετὰς καὶ νὰ ἐμποδίζωμεν ἀπὸ τὰ μάτια μας τὰς ματαίας θεωρίας, διότι λέγει ἡ θεία Γραφή· «Οἱ ὀφθαλμοί σου ὀρθὰ βλεπέτωσαν· καὶ νὰ χαλινώνωμεν τὴν γλῶσσάν μας ἀπὸ τὰ αἰσχρὰ λόγια· ὅτι εἶναι ἄτοπον, ἡ γλῶσσά μας, ἡ ὁποία εἶναι ὄργανον τῶν θεϊκῶν ὕμνων καὶ δοξολογεῖ τὸν Θεόν, νὰ λαλῇ αἰσχρὰ καὶ ἀδιάντροπα λόγια· καὶ ὄχι μόνον πρέπει νὰ μὴ λέγωμεν τὰ τοιαῦτα λόγια, ἀλλὰ μηδὲ νὰ τὰ ἀκούωμεν, ὅταν τὰ λέγουν ἄλλοι».
«Αὐτὰ δὲ ὅπου εἶπον εἶναι ἀδύνατον νὰ τὰ φυλάττωμεν, ἐὰν ἐξερχώμεθα συχνάκις ἔξω ἀπὸ τὰ κελλία μας, ὅτι διὰ μέσου τῶν αἰσθήσεών μας ἐμβαίνουν μέσα μας οἱ κλέπται δαίμονες καὶ τὰ πάθη καὶ ἂν ἀκόμη δὲν θέλωμεν. Διότι πῶς εἶναι δυνατὸν νὰ μὴ μαυρίζῃ μία οἰκία, ἥτις ἔχει ἀνοικτὰ τὰ παράθυρα καὶ τὰς θύρας της, ἐφ’ ὅσον ὑπάρχει καπνὸς ἔξω ἀπὸ αὐτήν; Λοιπὸν ἀναγκαίως πρέπει νὰ μὴ πηγαίνωμεν εἰς τὰς πόλεις καὶ εἰς τὰς ἐμποροπανηγύρεις. Διότι ἐὰν θεωρῶμεν βαρὺ καὶ ἄπρεπον τὸ νὰ ἴδωμεν γυμνοὺς καὶ αὐτοὺς τοὺς ἰδίους ἀδελφοὺς καὶ γονεῖς μας, πόσῳ μᾶλλον εἶναι ἄπρεπον καὶ ψυχοβλαβὲς νὰ βλέπωμεν εἰς τοὺς δρόμους καὶ εἰς τὰς ἀγορὰς ἀνθρώπους ἐνδεδυμένους ἄπρεπα, λέγοντας πορνικὰ καὶ ἄσχημα λόγια; Διότι ἀπὸ τὴν θεωρίαν τούτων καὶ τὴν ἀκοὴν ἔρχονται εἰς τὴν ψυχὴν φαντασίαι ψυχοβλαβεῖς καὶ αἰσχραί. Ἀλλὰ καὶ ὅταν εὑρισκώμεθα μέσα εἰς τὰ κελλία μας, οὐδὲ ἐκεῖ δὲν πρέπει νὰ εἴμεθα ἀμέριμνοι, ἀλλὰ πρέπει νὰ στεκώμεθα πάντοτε προσεκτικαί διότι λέγει ὁ Κύριος· «Γρηγορεῖτε». Ὅτι ὅσον περισσότερον ζητοῦμεν νὰ σωφρονῶμεν καὶ νὰ παρθενεύωμεν, τόσον περισσότερον ἐνοχλούμεθα ἀπὸ δριμυτέρους καὶ χειροτέρους λογισμούς· διότι καθὼς λέγει ὁ Ἐκκλησιαστής· «Ὅποιος προσθέτει γνῶσιν περισσοτέραν εἰς τὸν ἑαυτόν του, αὐτὸς ἀκολούθως προσθέτει καὶ περισσότεοον κόπον», ὅτι ὅσον περισσότερον προκόπτουν εἰς τὴν πάλην οἱ παλαισταί, τόσον εὑρίσκουν καὶ τοὺς ἀντιπαλαιστὰς αὐτῶν δυνατωτέρους».