πάσσαλον, ἤτοι τὸν δαίμονα τῆς πορνείας. Πρὸς τούτοις πρέπει νὰ συλλογιζώμεθα καθόλου καὶ ὅλον τὸ σῶμα ἐκείνου τοῦ ὑποκειμένου ὅπου ἀγαπῶμεν, ὅτι ἀναβρύει ἀπὸ σήψεις καὶ ὕλας δυσώδεις καὶ συντόμως εἰπεῖν, πρέπει νὰ τὸ συλλογιζώμεθα πῶς εἶναι νεκρόν· καὶ οὕτω ἀποβάλλομεν ἀπὸ τὴν καρδίαν μας τὴν ἐπιθυμίαν τὴν ὁποίαν ἔχομεν εἰς αὐτό· τὸ δὲ μεγαλύτερον ὅπλον τὸ ὁποῖον δυνάμεθα νὰ μεταχειρισθῶμεν εἰς τὸν σαρκικὸν πόλεμον εἶναι τὸ νὰ νικήσωμεν τὴν κοιλίαν μας καὶ τότε θέλομεν νικήσει καὶ τὰ φθοροποιὰ πάθη, ὅσα ἐνεργοῦνται κάτω ἀπὸ τὴν κοιλίαν».
Μὲ τοιαύτας σοφὰς καὶ ψυχωφελεῖς νουθεσίας ἐνουθέτει τὰς ἀδελφὰς ἡ μακαρία Συγκλητική, καὶ ἐκεῖναι ἐρρίγουν εἰς τὰ θεῖα καὶ πνευματικά της λόγια· μία δὲ ἀπὸ αὐτὰς ἠρώτησε τὴν Ὁσίαν, ἂν ἡ ἀκτημοσύνη εἶναι τέλειον ἀγαθόν. Καὶ ἀπεκρίθη· «Καὶ πολλὰ τέλειον ἀγαθὸν εἶναι εἰς ἐκείνας αἱ ὁποῖαι εἶναι δυναταὶ καὶ ἀνδρεῖαι· διότι ἐκεῖναι αἱ ὁποῖαι ὑπομένουν τὴν ἀκτημοσύνην ἔχουν θλῖψιν εἰς τὸ σῶμα, εἰς δὲ τὴν ψυχὴν ἔχουν ἄνεσιν· ὅτι καθὼς τὰ ὡραῖα καὶ καινουργῆ φορέματα, ὅταν πατοῦνται καὶ τρίβωνται, καθαρίζονται καὶ ἀσπρίζουν, οὕτω καὶ μία ἀνδρεία ψυχή, ὅταν στενοχωρῆται καὶ θλίβεται μὲ τὴν θεληματικὴν πτωχείαν, περισσότερον δυναμώνει καὶ στερεώνεται· ἐκείνη ὅμως ἡ ὁποία ἔχει ἀσθενῆ λογισμὸν καὶ εἶναι ὀλιγόψυχος, περισσότερον γίνεται ἀδύνατος καὶ ἀστερέωτος· διότι ἐὰν στενοχωρηθῇ ὀλίγον ἀπὸ τὴν πτωχείαν, γίνεται χειροτέρα μὲ τὸ νὰ μὴ ὑποφέρῃ τὸ καλὸν ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀκτημοσύνην· ὡς τὰ τετριμμένα καὶ παλαιὰ φορέματα, τὰ ὁποῖα δὲν ἀντέχουν διὰ νὰ πλυθοῦν, ἀλλὰ ξεσχίζονται καὶ φθείρονται· καὶ ὁ λευκαντὴς μὲν εἶναι ὁ ἴδιος εἰς τὰ ἀνθεκτικὰ καὶ εἰς τὰ τετριμμένα φορέματα, ἀλλὰ τὸ τέλος τῶν φορεμάτων εἶναι διαφορετικόν, διότι τὰ ἀνθεκτικὰ καθαρίζονται καὶ ἀνακαινίζονται, ἐνῷ τὰ παλαιὰ ξεσχίζονται καὶ φθείρονται. Λοιπὸν ἠμπορεῖ νὰ εἴπῃ τις ὅτι ἡ ἀκτημοσύνη εἶναι ἕνας θησαυρὸς πολύτιμος εἰς τὴν ἀνδρείαν ψυχήν. Διότι γίνεται ὡς εἷς χαλινός, ὅστις ἐμποδίζει τὰς πρακτικὰς ἁμαρτίας· ὅμως ἐκεῖνος ὅπου ἐπιθυμεῖ νὰ τὴν ἀποκτήσῃ, πρέπει νὰ γυμνασθῇ πρῶτον εἰς τὴν νηστείαν, εἰς τὴν χαμαικοιτίαν καὶ εἰς τὰς ἄλλας σκληραγωγίας τοῦ σώματος, καὶ ἔπειτα νὰ ἀποκτήσῃ τὴν ἀκτημοσύνην· ἐκεῖνος ὅστις δὲν κάμῃ ἔτσι, ὁμοιάζει μὲ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος, χωρὶς νὰ προγυμνασθῇ ἀπορρίπτει παρευθὺς τὰ χρήματα καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον ἔπειτα μετανοεῖ, διότι τὰ ἀπέρριψε, ἐπειδὴ τὰ χρήματα εἶναι ὄργανα τῆς ἀπολαυστικῆς ζωῆς».