μακαρία Συγκλητικὴ δὲν ἔκαμνεν οὕτω, ἀλλὰ ὅλα τὰ ἔκαμνε μὲ διάκρισιν· καὶ τὸν μὲν ἐχθρὸν ἐπολέμει μὲ τὴν προσευχὴν καὶ μὲ τὴν ἄσκησιν, τὸ δὲ σῶμά της ἐπεμελεῖτο πάλιν ὅταν ἔπαυεν ὁ πόλεμος. Διότι καὶ οἱ ναῦται ὅταν συναντήσουν τρικυμίαν μένουν νηστικοί, ἀγωνιζόμενοι κατὰ τῶν κυμάτων. Ἀλλ’ ὅταν ἐλευθερωθοῦν ἀπὸ τὸν κίνδυνον, τότε φροντίζουν καὶ διὰ τὴν σύστασιν τοῦ σώματος, καὶ δὲν ἐξοδεύουν ὅλον τὸν καιρόν των εἰς τὴν τρικυμίαν, ἀλλὰ μεταχειρίζονται τὴν γαλήνην τῆς θαλάσσης εἰς ἀνάπαυσιν ἀπὸ τῶν προτέρων πόνων· ὅμως καὶ τότε δὲν μένουν ἀμέριμνοι, οὔτε ἐπιδίδονται εἰς βαθὺν ὕπνον, διότι ἐδοκίμασαν τὴν παρελθοῦσαν τρικυμίαν καὶ προετοιμάζονται καὶ διὰ τὴν μέλλουσαν· διότι ἂν καὶ ἡ τρικυμία ἔπαυσεν, ὅμως ἡ θάλασσα δὲν ὠλιγόστευσε καὶ ἂν ὁ ἄνεμος ἐκόπασεν, ἀλλ’ ὁ ἀὴρ ὅστις γεννᾷ τὸν ἄνεμον εἶναι παρών.
Τοιουτοτρόπως συμβαίνει καὶ εἰς τὰ πνευματικά· διότι ἂν τὸ πνεῦμα τὸ πονηρὸν τῆς ἐπιθυμίας διώκεται ἀπο τους ἀγωνιστάς, ὁ διάβολος, ὃστις ἐξουσιάζει τὸ πνεῦμα τὸ πονηρόν, δὲν εἶναι μακράν διὰ τοῦτο εἶναι ἀνάγκη νὰ προσευχώμεθα πάντοτε, διὰ τὸ ἀβέβαιον τῆς θαλάσσης, καὶ διὰ τὴν ἁλμυρὰν καὶ πικρὰν κακίαν τοῦ διαβόλου. Ὅθεν καὶ ἡ Ὁσία, ἐπειδὴ ἐγνώριζε καλῶς τὰς τρικυμίας τῆς παρούσης ζωῆς καὶ προέβλεπε τὰς ταραχὰς τῶν πονηρῶν πνευμάτων, διὰ τοῦτο ἐπιμελῶς ἐκυβερνοῦσε τὸ πλοῖον τῆς ψυχῆς της μὲ τὸ πηδάλιον τῆς εἰς τὸν Θεὸν εὐσεβείας καὶ τὸ ὡδήγει ἀσφαλῶς εἰς τὸν λιμένα τῆς σωτηρίας, ἔχουσα ἄγκυραν βεβαιοτάτην τὴν εἰς Θεὸν πίστιν.
Ἡ ζωὴ λοιπὸν τῆς Ὁσίας ἦτο ἀποστολική, ἐπειδὴ συνίστατο ἀπὸ πίστιν καὶ ἀκτημοσύνην καὶ ἔλαμπεν ἀπὸ ἀγάπην καὶ ταπεινοφροσύνην· αὕτη ἡ Ὁσία ἐτελείωσε τὸ ἔργον τοῦ λόγου τοῦ ψαλμῳδοῦ, διότι ἐπάτησε «ἐπὶ τὴν ἀσπίδα καὶ τὸν βασιλίσκον, καὶ ὅλην τὴν δύναμιν τοῦ ἐχθροῦ». Αὕτη ἤκουσεν ἁρμοδίως ἀπὸ τὸν Κύριον τὸ «Εὖ δοῦλε ἀγαθὲ καὶ πιστέ, ἐπὶ ὀλίγα ἦς πιστός, ἐπὶ πολλῶν σε καταστήσω»· καὶ μολονότι τὸ ρητὸν τοῦτο νοεῖται διὰ τὰ οὐράνια χαρίσματα, ὅμως καὶ ἐδῶ ἠμπορεῖ νὰ νοῆται ἤτοι ἐπειδὴ σύ, ὦ Συγκλητική, ἐνίκησας εἰς τοῦτον τὸν ὑλικὸν πόλεμον τῆς σαρκὸς καὶ τοῦ κόσμου, θέλεις νικήσει καὶ τὸν ἄϋλον πόλεμον τῶν πονηρῶν δαιμόνων, διὰ μέσου τῆς ἰδικῆς μου βοηθείας καὶ ὑπερασπίσεως· ἂς γνωρίσουν αἱ ἀρχαὶ καὶ ἐξουσίαι τοῦ σκότους τὸ μεγαλεῖον τῆς πίστεώς σου διότι, ἀφοῦ νικήσῃς τὰς ἐναντίας δυνάμεις τῶν δαιμόνων, θέλεις πλησιάσει εἰς τὰς ἀγαθὰς δυνάμεις τῶν Ἀγγέλων.