* Ἐν ἄλλοις γράφεται Χαριέσσης.

ΛΕΩΝΙΔΗΣ ὁ Ἅγιος Μάρτυς μετὰ τῶν συναθλησασῶν μετ’ αὐτοῦ Ἁγίων Γυναικῶν Χαρίσσης, Νίκης, Γαληνῆς, Καλλίδος, Νουνεχίας, Βασιλίσσης καὶ Θεοδώρας, ἔζων ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Δεκίου τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σμθ’-σνα’ (249-251), κατήγοντο δὲ ἐκ τῆς Πελοποννήσου, ἦτο δὲ ὁ Ἅγιος οὗτος Λεωνίδης ἔξαρχος πνευματικοῦ χοροῦ. Οὗτος συνελήφθη κατὰ τὰς ἑορτασίμους ἡμέρας τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως ἐν Τροιζηνίᾳ ἥτις κεῖται ἐν τῇ Πελοποννήσῳ εἰς τὴν ἀντικρὺ τῶν Ἀθηνῶν καὶ πρὸς τὸν Σαρωνικὸν κόλπον πλευρὰν αὐτῆς καὶ ἥτις κοινῶς τώρα λέγεται Φανάρι, ἢ κατ’ ἄλλους Πεδιάδα, ὑπαγομένη ὑπὸ τὴν Ἐπισκοπὴν Κορίνθου (πρόκειται περὶ τῆς περιοχῆς ἔνθα νῦν εὕρηται ἡ Νέα Ἐπίδαυρος). Μετὰ τοῦ Ἁγίου Λεωνίδους συνελήφθησαν τότε καὶ αἱ ὡς ἄνω Ἅγιαι Γυναῖκες καὶ ὡδηγήθησαν ὁμοῦ εἰς τὴν Κόρινθον πρὸς τὸν ἡγεμόνα αὐτῆς, Βενοῦστον ὀνόματι.

Ἀφοῦ λοιπὸν οἱ Ἅγιοι οὗτοι Μάρτυρες ἐφέρθησαν ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος, οὗτος βλέπων τὸν Ἅγιον Λεωνίδην μένοντα ἀσάλευτον εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ Πίστιν, προσέταξε νὰ κρεμάσωσιν αὐτὸν καὶ νὰ τὸν ξεσχίζωσι, κατόπιν δὲ νὰ ριφθῶσιν εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης αὐτὸς καὶ αἱ μετ’ αὑτοῦ Ἅγιαι Γυναῖκες. Ἐν ᾧ λοιπὸν οἱ Ἅγιοι οὗτοι Μάρτυρες ἐφέροντο ὑπὸ συνοδείαν, ἵνα ριφθῶσιν εἰς τὴν θάλασσαν, καθὼς λέγεται, ἡ μακαρία Χάρισσα ἔψαλλεν ὥς ποτε ἡ Προφῆτις Μαριὰμ διὰ τὸν καταποντισμὸν τῶν Αἰγυπτίων [1], λέγουσα ταῦτα· «Ἓν μίλιον ἔδραμον, Κύριε, στράτευμά με ἐδίωξε, Κύριε, καὶ οὐκ ἠρνησάμην σε, Κύριε, σῶσον μου τὸ πνεῦμα». Αἱ δὲ ἄλλαι Ἅγιαι Γυναῖκες συνεβοήθουν αὐτῇ καὶ συνέψαλλον, ἕως ὅτου ἔφθασαν πλησίον τοῦ αἰγιαλοῦ. Ἐπιβιβασθεῖσαι δὲ εἰς πλοιάριον, ἔψαλλον τὴν αὐτὴν ᾠδήν, ἕως οὗ διήνυσαν τριάκοντα στάδια, ἤτοι τέσσαρα σχεδὸν μίλια. Ἔπειτα ἔδεσαν ὅλους μὲ πέτρας καὶ τοὺς ἔρριψαν εἰς τὸν βυθὸν τῆς θαλάσσης μίαν ἡμέραν πρὸ τοῦ Ἁγίου Πάσχα, δηλαδὴ κατὰ τὸ μέγα Σάββατον καὶ οὕτως ἔλαβον οἱ μακάριοι παρὰ Κυρίου τοὺς στεφάνους τῆς ἀθλήσεως.

ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ