ΜΑΡΤΙΝΟΣ ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν, ὁ Ἐπίσκοπος Ταρρακίνης [1], ἦτο ἀπὸ τὴν Σαβωρίαν τῆς Ταφωνίας, γόνος ἐξόχου καταγωγῆς καὶ μέγας γνωριζόμενος ὑπὸ τῶν Ἰλλυριῶν [2]. Στολισμένος δὲ ὢν μὲ ἀποστολικὰ ἀξιώματα, ἐφθονήθη ὑπὸ τῶν ἀρειανῶν καὶ πολλάκις ὑπ’ αὐτῶν δημοσίως δαρείς, ἐδιώχθη. Μεταβὰς, δὲ εἰς τὰ Μεδιόλανα [3], ἔπαθε τὰ αὐτὰ ἀπὸ τὸν ἐκεῖ Ἐπίσκοπον Αὐξέντιον [4], ἀρειανὸν καὶ αὐτὸν ὄντα. Ὅθεν ἀναγκαζόμενος ὁ ἀοίδιμος ἔφυγε καὶ ἐπῆγεν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἀκατοίκητον νῆσον Ταλάρειαν, ἡ ὁποία πλησιάζει εἰς τὸ Τυρρηνικὸν πέλαγος, τὸ κατὰ τὴν Τουσκίαν τὴν ἐν Ἰταλίᾳ εὑρισκομένην· ἐκεῖ δὲ ἡσυχάζων, ἔτρωγε μόνον τὰς ρίζας τῶν βοτανῶν.
Μετὰ ταῦτα ἔγινεν Ἐπίσκοπος τῆς ἐν Ταρρακίνῃ Ἐκκλησίας. Τόσον δὲ ἔλαμψε καὶ προέκοψεν εἰς τὴν φιλοπτωχείαν ὁ ἀοίδιμος, ὥστε πρῶτον μὲν διεμοίρασεν ὅλην του τὴν περιουσίαν εἰς τοὺς πτωχούς. Ἔπειτα δέ, καὶ ἐὰν ἐφόρει ἓν καὶ μόνον ἀκόμη ἔνδυμα καὶ ἔβλεπε πτωχόν τινα κρυώνοντα, ἔκοπτε τὸ ἔνδυμά του ἀπὸ τῶν γονάτων καὶ τὸ ἔδιδεν εἰς τὸν πτωχόν. Οὗτος ὁ Ἅγιος βλέπων ποτὲ ὅτι ἐκόμιζον νεκρὸν ὅπως τὸν ἐνταφιάσωσιν, εἷς δὲ συκοφάντης δὲν ἄφηνε νὰ τὸν θάψωσι, λέγων ψευδῶς ὅτι χρεωστεῖ ποσόν τι χρημάτων, τὸν μὲν νεκρὸν ἐκεῖνον ἀνέστησε, τὸν δὲ συκοφάντην, ψεύστην ἀποδειχθέντα, προσέταξε νὰ ἀποθάνῃ ἀντὶ τοῦ νεκροῦ. Μὲ τοιοῦτον λοιπὸν τρόπον θεαρέστως καὶ θαυμαστῶς ζήσας ὁ τρισόλβιος, ἐν εἰρήνῃ ἐκοιμήθη.
Ὑποσημειώσεις
[1] Ταρρακίνα ἢ Ταρρακίνη εἶναι ἡ σημερινὴ Τερρατσίνα, πόλις τῆς Ἰταλίας, εἰς τὸν νομὸν Ρώμης, εἰς ἀπόστασιν 100 χιλιομέτρων, νοτιοανατολικῶς αὐτῆς, ἕδρα Ἐπισκόπου.
[2] Ἰλλυρικὸν ἢ Ἰλλυρία ὠνομάζετο ἡ πρὸς τὴν Ἀδριατικὴν θάλασσαν παράλιος περιοχὴ τῆς Βαλκανικῆς χερσονήσου, τὴν ὁποίαν κατέχουν νῦν ἡ Ἀλβανία καὶ ἡ Γιουγκοσλαβία. Οἱ κάτοικοι αὐτῆς ὠνομάζοντο Ἰλλυριοί.
[3] Τὸ σημερινὸν Μιλᾶνον τῆς Ἰταλίας.
[4] Ὁ Αὐξέντιος οὗτος κατέλαβε τὸν θρόνον τῶν Μεδιολάνων τὸ 355 παραμείνας εἰς αὐτὸν μέχρι τοῦ 374, ὅτε ἀπέθανεν.