ΙΩΑΝΝΗΣ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας ὁ Ἐλεήμων ἐγεννήθη ἐν ἔτει φνε’ (555) εἰς τὴν νῆσον Κύπρον, εἰς τὴν ὁποίαν καὶ ἀνετράφη ὥς περ φυτὸν εὐθαλὲς καὶ ἐστολισμένον διὰ τῆς ἀρετῆς. Ὁ πατὴρ αὐτοῦ ἦτο ἐνάρετος ἄνθρωπος καὶ ἐπιφανής, Ἐπιφάνιος τὸ ὄνομα, ὅστις διὰ τὰς ἀρετάς του ἔγινεν ἔπαρχος εἰς τὴν αὐτὴν νῆσον. Ἡ δὲ γυνὴ αὐτοῦ Κοσμία, πρεπόντως εἶχε καὶ τὸ σωματικὸν κάλλος ὁμοῦ μὲ τὴν ψυχικὴν ὡραιότητα, καὶ ὡμοίαζεν εἰς τὰς ἀρετὰς τοῦ ἀνδρός της. Ἔχων λοιπὸν ὁ Ἰωάννης τοιούτους γεννήτορας δὲν παρήλλαξεν ἀπὸ αὐτούς, ἀλλὰ μᾶλλον ἐσπούδαζε νὰ τοὺς στολίσῃ μὲ τὰς πράξεις περισσότερον, διὰ νὰ γνωρίζεται ἀπὸ τὸν καρπὸν τὸ δένδρον καὶ ὄχι ἀπ’ ἐκεῖνο ὁ καρπὸς νὰ στολίζεται, ἀλλὰ μάλιστα διὰ τὸ παιδίον ὁ πατὴρ νὰ σεμνύνεται.
Ἀφοῦ δὲ ἔφθασεν ὁ Ἅγιος εἰς μέτρον ἡλικίας καὶ ἐπαιδεύθη καλῶς τὰ ἱερὰ γράμματα, τὸν ἐνύμφευσαν οἱ γονεῖς του παρὰ τὴν θέλησίν του καὶ διὰ νὰ μὴ γίνῃ τῶν γονέων παρήκοος ἐπῆρε γυναῖκα καὶ διῆγε μὲ σωφροσύνην καὶ ἐγκράτειαν. Ἀναγκαζόμενος δὲ ὑπὸ τῶν συγγενῶν, ἐγέννησε καὶ παιδία, τὰ ὁποῖα μετ’ ὀλίγον ἐτελεύτησαν ἄωρα, ὁμοίως καὶ ἡ γυνὴ αὐτοῦ ἀπῆλθε πρὸς Κύριον, ὁ δὲ Ἱωάννης, ὡς εὐγνώμων ψυχή, ηὐχαρίστησε πολλὰ καὶ ἐδόξασε τὸν Θεόν, ὅστις καὶ τὰ ἔδωκε καὶ τὰ ἔλαβεν. Ἔκαμνε δὲ αἰτίαν ἀρετῆς ταύτην τὴν ὑπόθεσιν, συλλογιζόμενος ὅτι ἡ στέρησις τῶν τέκνων καὶ τῆς γυναικὸς τὸν ἐλύτρωσαν ἀπὸ τὴν τοῦ βίου φροντίδα καὶ μέριμναν, καὶ καθ’ ἑκάστην προσήδρευε τῷ Θεῷ· ὅθεν καὶ τὰ σπλάγχνα τῆς θείας χρηστότητος διανοίγονται εἰς αὐτόν. Διὰ τοῦτο καὶ αὐτός, ἐκεῖνα κατὰ τὸ δυνατὸν ἐκμιμούμενος, ἀνοίγει τὰ σπλάγχνα καὶ ὅλας τὰς θύρας καὶ δίδει χεῖρα βοηθείας εἰς τοὺς δεομένους, διαμοιράζων ἀφθόνως ὅλον τὸν πλοῦτόν του καὶ χαρίζων εἰς ὅλους τὰ χρειαζόμενα. Διὰ τὴν πρᾶξιν του δὲ ταύτην ἔγινεν εἰς τοὺς πάντας γνωστὸς καὶ ἐπίδηλος, οὐχὶ μόνον εἰς τοὺς ἰδιώτας καὶ τοὺς ἄρχοντας, ἀλλὰ καὶ ἕως εἰς τὴν Κωνσταντινούπολιν καὶ εἰς αὐτὸν τὸν βασιλέα Ἡράκλειον ἔφθασεν ἡ φήμη του, ἦτο δὲ τότε τὸ ἔτος χι’ (610).
Κατὰ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον εὑρίσκετο χηρεύουσα ἀπὸ Πατριάρχην ἡ Ἀλεξάνδρεια, ὁ δὲ λαὸς ὅλος ἐπεθύμει νὰ ἀξιωθῇ ἑνὸς τοιούτου καλοῦ ποιμένος· ὅθεν παρεκάλεσαν τὸν βασιλέα νὰ ψηφίσῃ τὸν Ἰωάννην Ἀρχιεπίσκοπον, ὁ δὲ βασιλεὺς ἔστειλεν ἀνθρώπους εἰς τὴν Κύπρον καὶ τὸν ἔφεραν, τὸν παρεκάλεσε δὲ νὰ δεχθῇ τὴν ἀξίαν,