Ἤρχοντο δὲ καί τινες νέαι, αἱ ὁποῖαι ἐφοροῦσαν στολίδια κατὰ τὴν συνήθειαν τῶν γυναικῶν, ἦσαν δὲ καλὰ ἐνδεδυμέναι, τὰς ὁποίας βλέποντες οἱ διανομεῖς τοῦ Πατριάρχου εἶπον πρὸς αὐτόν· «Δέσποτα Ἅγιε, νομίζομεν ὅτι δὲν πρέπει νὰ δίδωμεν ἐλεημοσύνην εἰς τὰς τοιαύτας γυναῖκας». Ὁ δὲ Ἅγιος τοὺς παρετήρησε μὲ αὐστηρὸν βλέμμα λέγων πρὸς αὐτούς· «Ἐὰν θέλετε νὰ διαμοιράζετε τοῦ Χριστοῦ τὸν πλοῦτον, κάμνετε μὲ ἁπλότητα τὴν ἐντολὴν αὐτοῦ τὴν λέγουσαν· «Τῷ αἰτοῦντί σε δίδου» (Ματθ. ε’ 42)· ἐὰν δὲ ἐρευνᾶτε τίνος νὰ δίδετε καὶ τίνος οὐχί, γινώσκετε ὅτι μήτε ὁ Θεός, μήτε ἐγὼ ἔχομεν χρείαν ἀπὸ ὑπηρέτας τοιούτους. Ἐὰν ἦσαν ἰδικά μου αὐτὰ τὰ χρήματα, τὰ ὁποῖα δίδετε, ἴσως ἤθελα τὰ λυπηθῆ· ἀλλ’ ἐπειδὴ εἶναι χαρίσματα καὶ δωρεαὶ τοῦ Δεσπότου, πρέπον εἶναι εἰς τὸ πρᾶγμά του νὰ φυλάττεται τὸ πρόσταγμά του ἀπαρασάλευτα».
Νουθετήσας λοιπὸν αὐτούς, εἶπε ταῦτα πρὸς ἐκείνους οἵτινες ἐκάθηντο πλησίον αὐτοῦ καὶ ἐθαύμαζον τὴν εὔσπλαγχνον γνώμην του. «Ὅταν ἤμην ἐτῶν δέκα πέντε, εἶδα τὴν νύκτα εἰς τὸ ὅραμά μου μίαν ὡραιοτάτην κόρην ὑπὲρ τὸν ἥλιον λάμπουσαν, ἥτις ἦτο ἐστολισμένη θαυμασιώτατα ἔχουσα εἰς τὴν κεφαλὴν στέφανον ἀπὸ κλάδον ἐλαίας· στᾶσα δὲ αὕτη ἔμπροσθεν τῆς κλίνης μου, μὲ ἤγγισεν εἰς τὸ πλευρὸν καὶ ἐξύπνησα· ἰδὼν δὲ αὐτὴν καὶ ὀφθαλμοφανῶς, ἠγέρθην τῆς κλίνης μου ποιήσας τὸ σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ τῆς λέγω· «Τὶς εἶσαι; καὶ πῶς ἐτόλμησες νὰ ἔλθῃς ἐδῶ νὰ μὲ ἐξυπνήσῃς;». Ἡ δὲ ἐμειδίασεν ὀλίγον καὶ μοὶ λέγει· «Ἐγὼ εἶμαι ἡ πρώτη θυγάτηρ τοῦ Μεγάλου Βασιλέως». Ταῦτα ἀκούσας ἐγὼ τὴν προσεκύνησα μὲ εὐλάβειαν. Ἡ δὲ πάλιν μοὶ εἶπε· «Ἐὰν φιλιωθῇς μετ’ ἐμοῦ, ἐγὼ θὰ σὲ ὑπάγω ἔμπροσθεν τοῦ Βασιλέως, νὰ σὲ ἀγαπήσῃ πολλά, ὅτι ἄλλος τις δὲν ἔχει τόσην παρρησίαν πρὸς αὐτόν, ὡς ἐγώ, ἥτις τὸν ἔκαμα καὶ κατέβη ἀπὸ τοὺς οὐρανοὺς εἰς τὴν γῆν καὶ ἔλαβε σάρκα διὰ νὰ λυτρώσῃ τὸν ἄνθρωπον». Συλλογιζόμενος δὲ ἐγὼ περὶ τοῦ ποία νὰ ἦτο ἡ φανεῖσα, ἐγνώρισα ὅτι ἦτο ἡ ἐλεημοσύνη, ἥτις ἔκαμε τὸν Πανάγαθον Θεὸν νὰ σαρκωθῇ διὰ τὴν ἡμετέραν ἀγάπην».
«Τότε λοιπὸν ἔσπευσα πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν, ἐπειδὴ ἦτο ἡ ὥρα τοῦ Ὄρθρου, καθ’ ὁδὸν δὲ μὲ ὑπήντησε πτωχός τις καὶ παγωμένος ἀπὸ τὸ ψῦχος. Ἐγὼ δὲ ἐκδύομαι εὐθὺς τὸ ἱμάτιον, ὅπερ ἐφόρουν, καὶ δίδω αὐτὸ εἰς αὐτόν·