ΑΝΤΩΝΙΟΣ καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ἅγιοι Μάρτυρες ἦσαν κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ Μαξιμιανοῦ ἐν ἔτει σϟη’ (298) καὶ ὁ μὲν Ἀντώνιος ἦτο γέρων κατὰ τὴν ἡλικίαν, οἱ δὲ Νικηφόρος, Ζεβινᾶς καὶ Γερμανὸς ἦσαν νέοι. Συλληφθέντες δὲ εἰς τὴν Καισάρειαν καὶ ὁμολογήσαντες παρρησίᾳ τὸν Χριστὸν Θεὸν ἀληθινόν, ἀπεκεφαλίσθησαν. Μαραθὼ δὲ ἡ παρθένος, ἡ καταγομένη ἀπὸ τὴν Σκυθόπολιν, ἡ ὁποία εὑρίσκετο ἐν τῇ κοίλῃ Συρίᾳ Νύσσα καὶ Μέθορα καλουμένη καὶ τιμημένη μὲ μητροπολιτικὸν θρόνον ὑπὸ τὸν Ἱεροσολύμων, καὶ αὐτή, λέγω, ἡ παρθένος κρατηθεῖσα διὰ τὴν εὐσέβειαν ἐπομπεύθη γυμνὴ εἰς ὅλην τὴν πόλιν, εἶτα παρεδόθη εἰς τὸ πῦρ καὶ ἐτελειώθη, καὶ οὕτως ἔλαβον ὅλοι τοὺς στεφάνους τοῦ Μαρτυρίου.