ΕΥΤΡΟΠΙΟΣ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΣ, καὶ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΣ οἱ Ἅγιοι Μάρτυρες ἔζων κατὰ τοὺς χρόνους τοῦ βασιλέως Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλεύσαντος κατὰ τὰ ἔτη σπδ’-τε’ (284-305), καταγόμενοι μὲν ἐξ Ἀμασείας, ἥτις εἶναι πόλις διάσημος τῆς ἐν τῷ Πόντῳ Καππαδοκίας, ἦσαν δὲ συγγενεῖς καὶ συστρατιῶται τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τοῦ Τήρωνος. Ἀφοῦ δὲ ὁ μακάριος Θεόδωρος ἐτέλεσε τὸν δρόμον τοῦ Μαρτυρίου του καὶ παρέστη στεφανηφόρος ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ [1], παρεκάλεσε καὶ διὰ τοὺς συστρατιώτας του Ἁγίους Εὐτρόπιον, Κλεόνικον καὶ Βασιλίσκον, τοὺς ἐνταῦθα ἀναφερομένους, ἵνα καὶ οὗτοι τῶν αὐτῶν ἀξιωθῶσι στεφάνων. Μετὰ λοιπὸν τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου καὶ ἀφοῦ ἐτελεύτησε κακῶς ὁ ἡγεμὼν Πούπλιος, ὅστις ἐθανάτωσε τὸν Ἅγιον Θεόδωρον καὶ εἶχε φυλακίσει τοὺς Ἁγίους τούτους, ἦλθεν εἰς τὴν Ἀμάσειαν ἄλλος ἡγεμών, Ἀσκληπιόδοτος λεγόμενος, ὠμὸς καὶ ἀπάνθρωπος, πολλὰ δεινὰ κατὰ τῶν Χριστιανῶν τεχνευόμενος.
Ἀφοῦ λοιπὸν ὁ Ἀσκληπιόδοτος ἐκάθισεν ἐπὶ τοῦ βήματος, κατὰ τὴν προσταγὴν τῶν τότε βασιλευόντων Μαξιμιανοῦ τοῦ Γαλερίου (305-311) καὶ Μαξιμίνου (307-313), ἤρχισε νὰ ἐξετάζῃ διὰ τοὺς Χριστιανούς, καλέσας δὲ, εὐθὺς τὸν δεσμοφύλακα τῶν Σκρινίων ὀνόματι Εὐϊλάσιον, ἠθέλησε νὰ πληροφορηθῇ παρ’ αὐτοῦ λεπτομερῶς τὰ κατὰ τὸν Ἅγιον Θεόδωρον· ὅθεν ἐπρόσταξε νὰ ἀναγνωσθῇ τὸ Μαρτύριον αὐτοῦ. Τούτου δὲ ἀναγνωσθέντος, ἐθαύμασεν ὁ Ἀσκληπιόδοτος τὴν μεγάλην ὑπομονὴν τοῦ Μάρτυρος. Ἔπειτα εἶπεν εἰς τὸν Εὐϊλάσιον· «Ποῦ εὑρίσκονται οἱ ἀναφερόμενοι εἰς τὴν διήγησιν τοῦ Θεοδώρου;». Ἀπεκρίθη ὁ Εὐϊλάσιος· «Ὁμοῦ μὲ τοὺς ἄλλους δεσμίους φυλάττονται καὶ αὐτοὶ εἰς τὴν φυλακήν». Βλέπων δὲ ὁ ἡγεμὼν τὸν ναὸν τῆς θεᾶς κατακεκαυμένον, ἐβρυχήθη ὡς λέων κατὰ τῶν Ἁγίων καὶ ἐπρόσταξεν εὐθὺς νὰ παρουσιασθοῦν ἔμπροσθέν του ὁ Εὐτρόπιος, ὁ Κλεόνικος καὶ ὁ Βασιλίσκος. Ἦτο δὲ ὁ Κλεόνικος ἀδελφὸς τοῦ Εὐτροπίου ἀπὸ μητέρα, ὁ δὲ Βασιλίσκος ἀνεψιὸς τοῦ Θεοδώρου· ἀλλὰ τόσον ἠγαπῶντο μεταξύ των, ὥστε ὠνομάζοντο καὶ οἱ τρεῖς ἀδελφοί.
Μεταβάντες λοιπὸν οἱ στρατιῶται τοῦ ἡγεμόνος εἰς τὴν φυλακήν, ἐζήτησαν τοὺς Μάρτυρας ἀπὸ τὸν δεσμοφύλακα· ὁ δὲ δεσμοφύλαξ εἰσελθών, εἶπε πρὸς τοὺς Ἁγίους· «Ἐγέρθητε· ἰδοὺ ἦλθεν ὁ καιρός, τὸν ὁποῖον νύκτα καὶ ἡμέραν παρεκαλεῖτε νὰ ἴδητε· ἐξέλθετε λοιπόν, σᾶς καλεῖ ὁ ἡγεμών· ἀλλά, σᾶς παρακαλῶ, ἐνθυμηθῆτε καὶ ἐμὲ εἰς τὴν καλήν σας ὁμολογίαν. Διότι καθ’ ἑκάστην, ἐνῷ σεῖς ἀνεπέμπετε τὰς προσευχάς σας εἰς τὸν Θεόν, ἔβλεπον καὶ ἐγὼ ὁ ἀνάξιος τὰ θαυμάσια τοῦ Θεοῦ σας.