Τῇ ἐπαύριον, ἅμα τῇ φωνῇ τοῦ κήρυκος, συνηθροίσθη ὅλη ἡ πόλις εἰς τὸν ναὸν τῆς Ἀρτέμιδος. Ἔφεραν δὲ ἐκεῖ καὶ τοὺς Ἁγίους, οἵτινες ἐρχόμενοι ἔψαλλον μὲ μίαν φωνήν· «Ὁδὸν ἀληθείας ἠρετισάμην … νομοθέτησόν με, Κύριε, τὴν ὁδὸν τῶν δικαιωμάτων σου» (Ψαλμ. ριη’ 3033). Ἀφοῦ δὲ προσῆλθον οἱ Ἅγιοι ἐνώπιον τοῦ ἡγεμόνος λέγει οὗτος πρὸς τὸν Εὐτρόπιον· «Οἱ ἄλλοι ἐθυσίασαν· θυσίασον λοιπὸν καὶ σὺ μὲ τοὺς συντρόφους σου, διὰ νὰ μὴ θανατωθῆτε». Τότε ὁ Εὐτρόπιος μετὰ τῶν σὺν αὐτῷ Ἁγίων προσηύξατο πρὸς τὸν Θεὸν λέγων· «Κύριε Θεὲ Παντοκράτορ, αἰώνιε καὶ ἀναλλοίωτε, ὁ κατοικῶν ἐν οὐρανοῖς καὶ ἐπὶ γῆς ἀνυμνούμενος, ὁ στερεώσας τὸν οὐρανὸν καὶ τὴν γῆν ἐπ’ οὐδενὸς πήξας, ὁ τοὺς Ἁγίους σου Τρεῖς Παῖδας ρυσάμενος ἐκ τοῦ πυρὸς καὶ τὸν Δανιὴλ ἐκ τοῦ στόματος τῶν λεόντων, ὁ τὸν σὺν ἡμῖν μακάριον Θεόδωρον τελειώσας, συνέτισον καὶ συντελείωσον καὶ ἡμᾶς. Βοήθησον καὶ νῦν, Κύριε, καὶ ἀφάνισον τὴν μανίαν τῶν εἰδωλολατρῶν, δῶσε δὲ εἰς τὸν τόπον τοῦτον τὴν εὐλογίαν σου, ἵνα θυσίας ἀναιμάκτους προσφέρῃ εἰς σὲ τὸν ἀληθινὸν Θεόν, ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν ψυχῶν τῶν εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ὅτι Σοῦ ἐστιν ἡ δόξα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ἑνὸς Θεοῦ, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν».

Ταῦτα εἰπόντων τῶν Ἁγίων ἐγένετο βροντὴ φοβερὰ καὶ σεισμὸς μέγας, ὥστε ἐσείσθη ὁ ναός, τὸ δὲ εἴδωλον τῆς Ἀρτέμιδος καταπεσὸν συνετρίβη. Ἐγένετο δὲ καὶ φωνὴ πρὸς τοὺς Ἁγίους λέγουσα· «Εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σας περὶ πάντων, ὧν ἐδεήθητε, ἀπὸ τώρα δὲ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς ὁ τόπος οὗτος θέλει γίνει Ναὸς Χριστιανικός, εἰς τὸν ὁποῖον θὰ λατρεύεται ὁ ἀληθὴς Θεός». Ἰδὼν ὁ ἡγεμὼν τὸν σεισμὸν ἐφοβήθη σφόδρα, καθὼς καὶ ὅλοι ὅσοι ἦσαν μετ’ αὐτοῦ καὶ ἐγερθέντες ἔφυγον παρευθὺς διὰ νὰ μὴ θανατωθοῦν, οἱ δὲ Ἅγιοι ἔχαιρον. Καθήσας δὲ πάλιν μετὰ ταῦτα ὁ ἡγεμὼν ἐπὶ τοῦ βήματος καὶ ὡσεὶ λέων ἐξαγριωθεὶς κατὰ τῶν Ἁγίων, ἐπρόσταξε νὰ βράσουν πίσσαν εἰς τρεῖς λέβητας, νὰ καρφώσουν δὲ καὶ πασσάλους εἰς τέσσαρα μέρη. Τούτου δὲ γενομένου, ἔφεραν τοὺς Ἁγίους, οἵτινες προσηύξαντο ὁμοῦ λέγοντες· «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ὁ Θεὸς ἡμῶν, δεῖξον καὶ εἰς ἡμᾶς τὴν δύναμίν σου, ὄχι διότι φοβούμεθα τὴν τιμωρίαν, ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ εἴπουν οἱ ἐχθροί σου, ποῦ εἶναι ὁ Θεὸς αὐτῶν».

Ἐνῷ δὲ οἱ Ἅγιοι τοῦ Χριστοῦ Μάρτυρες ἦσαν δεδεμένοι καὶ γυμνοί, οἱ δὲ ὑπηρέται ἔχυνον την πίσσαν βράζουσαν ἐπάνω αὐτῶν, εἶπεν ὁ Ἅγιος Εὐτρόπιος· «Ὁ Κύριος νὰ μεταστρέψῃ τὴν πονηρίαν σας κατ’ ἐπάνω σας». Τότε ἡ πίσσα ἐκυλίσθη ἀπὸ τὰ νῶτα τῶν Ἁγίων, ὅπως τὸ ὕδωρ ἐπάνω εἰς τὸ μάρμαρον καὶ ἐκτοξευθεῖσα εἰς τὰ σώματα τῶν ὑπηρετῶν κατέκαυσε τούτους μέχρι τῶν ὀστέων.