Ἔβλεπον ἐπάνω σας φῶς ἀνεκδιήγητον καὶ πλῆθος ἀνδρῶν λευκοφόρων συμψαλλόντων μεθ’ ὑμῶν καὶ εὑρίσκων τὰς θύρας τῆς φυλακῆς ἀνεῳμένας ἐβεβαιώθην, ὅτι ὁ Θεός, εἰς τὸν ὁποῖον πιστεύετε, εἶναι μέγας καὶ παντοδύναμος καὶ αὐτὸς σᾶς βοηθεῖ καὶ τοιαῦτα θαυμάσια τελεῖ διὰ σᾶς· διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ εἰς αὐτὸν ὁλοψύχως πιστεύω καὶ αὐτὸν μόνον ὁμολογῶ Θεὸν ἀληθινόν». Ταῦτα εἰπὼν ὁ δεσμοφύλαξ κατεφίλει τοὺς πόδας τῶν Ἁγίων.
Ὅτε δὲ ἐξήρχοντο τῆς φυλακῆς οἱ Ἅγιοι, ἅπαντες οἱ ἐν τῇ φυλακῇ εὑρισκόμενοι ἔκλαιον· στραφεὶς δὲ ὁ μακάριος Εὐτρόπιος εἶπε πρὸς αὐτούς· «Μὴ κλαίετε, ἀδελφοί μου, διότι πάλιν θέλομεν ἴδει ἀλλήλους· ἀλλ’ εὔξασθε πρὸς Κύριον, ἵνα ἐγὼ καὶ οἱ σύντροφοί μου ἀγωνισθῶμεν ἕως τέλους εἰς τὴν καλὴν ὁμολογίαν καὶ ἀξιωθῶμεν νὰ πάθωμεν διὰ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ καὶ ἵνα εὑρίσκοντες πρὸς αὐτὸν παρρησίαν πρεσβεύσωμεν ὑπὲρ καταπαύσεως τῆς μανίας τῶν εἰδωλολατρῶν καὶ φωτισμοῦ τοῦ κόσμου διὰ τῆς Πίστεως τοῦ Χριστοῦ». Ταῦτα ἀφοῦ εἶπον πρὸς αὐτοὺς καὶ ἀφοῦ τοὺς παρηγόρησαν ἱκανῶς ἀνεχώρησαν μετὰ τῶν στρατιωτῶν. Ἔψαλλε δὲ τότε ὁ μακάριος Εὐτρόπιος τὸν Ψαλμὸν τοῦ Δαβίδ· «Ἰδοὺ δὴ τί καλόν, ἢ τί τερπνόν, ἀλλ’ ἢ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;» (Ψαλμ. ρλβ’ 1). Φωνὴ δὲ τότε ἦλθεν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσα· «Ἀληθῶς, Εὐτρόπιε, δὲν θέλω σὲ χωρίσει ἀπὸ τοὺς ἀδελφούς σου, ἕως ὅτου ἔλθητε πρὸς τὸν Θεόδωρον, ἐν φωτὶ ζώντων, εἰς κόλπους τῶν Πατριαρχῶν». Ταύτην τὴν φωνὴν ἀκούσαντες οἱ Ἅγιοι ἐχάρησαν χαρὰν μεγάλην. Εὐχαριστοῦντες δὲ τῷ Θεῷ ἐβάδιζον. Ἦτο δὲ ὁ μακάριος Εὐτρόπιος ὡραῖος τὴν ὄψιν καὶ σοφὸς τὸν λόγον, ὡς ἦτο σοφὸς καὶ ὁ ἀδελφός του Κλεόνικος, ἀμφότεροι Καππαδόκες τὸ γένος· ὁ δὲ Βασιλίσκος, καθὼς καὶ ὁ Θεόδωρος, ἦσαν ἀπὸ χωρίον τι τῆς Ἀμασείας, Χουμιάλων καλούμενον.
Ἐλθόντες λοιπὸν οἱ Μάρτυρες ἐστάθησαν ἔμπροσθεν τοῦ ἡγεμόνος, λαμπροὶ τὰ πρόσωπα. Ἠρωτησε δὲ τότε ὁ ἡγεμών· «Οὗτοι εἶναι οἱ συνδεσμῶται τοῦ Θεοδώρου;». Ἀπεκρίθησαν οἱ στρατιῶται· «Ναί, οὗτοι εἶναι». Τότε ὁ ἡγεμὼν εἶπε πρὸς τοὺς Ἁγίους· «Πῶς τὰ πρόσωπά σας δὲν εἶναι σκυθρωπά, ὡς ἀπὸ φυλακῆς ἐξελθόντες, ἀλλὰ λαμπρά, ὡσὰν νὰ εὐφραίνεσθε καθ’ ἡμέραν;». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος Εὐτρόπιος· «Ἀληθῶς εἶπας, ὦ ἡγεμών· διότι ὁ Χριστὸς καθ’ ἡμέραν μᾶς εὐφραίνει φανερούμενος πρὸς ἡμᾶς.