Τῇ Γ’ (3ῃ) τοῦ αὐτοῦ μηνὸς μνήμη τῶν Ἁγίων Μαρτύρων ΕΥΤΡΟΠΙΟΥ, ΚΛΕΟΝΙΚΟΥ καὶ ΒΑΣΙΛΙΣΚΟΥ.

Ταῦτα τοῦ Ἁγίου εἰπόντος, εἶπε πρὸς αὐτὸν ὁ ἡγεμών· «Εὔτροπος καλεῖσαι, ἀλλὰ κακότροπος ἔγινες». Ἀπεκρίθη ὁ Ἅγιος· «Ἐγὼ κακότροπος δὲν εἶμαι, ἀλλὰ τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ μου φυλάττω· διότι ἐὰν σὺ φροντίζῃς νὰ ἐκτελῇς τὰ προστάγματα τοῦ θνητοῦ βασιλέως σου, πόσον μᾶλλον ἐγὼ πρέπει νὰ ἐκτελῶ τὰ προστάγματα τοῦ ἐπουρανίου καὶ ἀθανάτου Βασιλέως ἡμῶν;». Λέγει ὁ ἡγεμών· «Θυσίασον μετ’ ἐμοῦ εἰς τοὺς θεούς, διὰ νὰ ἴδῃ ὁ λαὸς καὶ νὰ καταπεισθῇ νὰ θυσιάσῃ». Ἐπρόσταξε δὲ καὶ ἔφεραν καὶ πολλὰ ἐνδύματα χρυσοστόλιστα καὶ χρυσίον καὶ ἀργύριον λίτρας ἑκατὸν τριάκοντα καὶ λέγει πρὸς τὸν Ἅγιον· «Ὑπόσχομαι ἐνώπιον τῶν θεῶν, ὅτι ὅλα αὐτὰ θέλω σοῦ χαρίσει, ἐὰν εἴπῃς καὶ μόνον ὅτι ἐπείσθης εἰς ἐμὲ καὶ μετὰ πάλιν πίστευε εἰς τὸν Θεόν σου, καθὼς θέλεις». Ὁ Ἅγιος ἀπεκρίθη· «Μὴ γένοιτο νὰ γίνω ἐγὼ εἰς τὴν ποίμνην τοῦ Χριστοῦ ὁδηγὸς τῆς ἀπωλείας· διότι λέγει ὁ Κύριος· «Ὃς δ’ ἂν σκανδαλίσῃ ἕνα τῶν μικρῶν τούτων τῶν πιστευόντων εἰς ἐμέ, συμφέρει αὐτῷ ἵνα κρεμασθῇ μύλος ὀνικὸς εἰς τὸν τράχηλον αὐτοῦ καὶ καταποντισθῇ ἐν τῷ πελάγει τῆς θαλάσσης» (Ματθ. ιη’ 6). Καὶ πάλιν· «Οὐ δύνασθε Θεῷ δουλεύειν καὶ μαμμωνᾷ» (Ματθ. ϛ’ 24). Ποία λοιπὸν ἐπικοινωνία δύναται νὰ ὑπάρξῃ μεταξὺ φωτὸς καὶ σκότους; Καὶ ποία συσχέτισις τοῦ Ναοῦ τοῦ Θεοῦ μετὰ τῶν εἰδώλων; Λέγει δὲ καὶ περὶ τῶν θησαυρῶν σου τούτων ὁ Κύριος· «Τί γὰρ ὠφελεῖται ἄνθρωπος ἐὰν τὸν κόσμον ὅλον κερδήσῃ τὴν δὲ ψυχὴν αὐτοῦ ζημιωθῇ;» (Ματθ. ιϛ’ 26). Διὰ τοῦτο, μὴ βραδύνῃς· διότι ἡμᾶς δὲν θέλει χωρίσει τίποτε ἀπὸ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ».

Θυμωθεὶς τότε ὁ ἡγεμὼν ἐπρόσταξεν εἰπών· «Ὑπάγετε αὐτὸν εἰς τὴν φυλακήν. Διότι κακὴ φύσις δὲν μεταστρέφεται, οὔτε μεταβάλλεται». Ἀπεκρίθη ὁ Μάρτυς· «Ἐγὼ τὴν προαίρεσίν σου μέμφομαι καὶ ὄχι τὴν φύσιν σου· διότι σὺ πονηρὸν καὶ ἄκαρπον δένδρον ὤν, κοπτόμενος θέλεις ἀπορριφθῆ εἰς τὸ αἰώνιον πῦρ». Ταῦτα εἰπόντος τοῦ Ἁγίου ὡδηγήθη εἰς τὴν φυλακὴν καὶ εἰσελθὼν ἐν αὐτῇ εὗρε τὸν Κλεόνικον καὶ τὸν Βασιλίσκον προσευχομένους δι’ αὐτόν. Ὁ δὲ μιαρώτατος ἡγεμών, μετὰ τὴν ἀναχώρησιν τοῦ Ἁγίου, λέγει εἰς τοὺς συμβούλους του· «Οὗτος ὁ ἄνθρωπος ὄχι μόνον δὲν πείθεται εἰς ἡμᾶς, ἀλλὰ προσπαθεῖ νὰ παρασύρῃ πρὸς τὸ μέρος του καὶ τὴν πόλιν ὁλόκληρον. Λοιπόν, ἂς κάμωμεν θυσίαν κοινὴν καὶ ἂς καλέσωμεν καὶ τοὺς φυλακισμένους Χριστιανούς· καὶ ὅστις δὲν πεισθῇ νὰ θυσιάσῃ, εὐθὺς νὰ θανατωθῇ».


Ὑποσημειώσεις

[1] Βλέπε τὸ Μαρτύριον τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρος Θεοδώρου τῇ ιζʹ (17ῃ) τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου ἐν τόμῳ Βʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».