Τάχυνον λοιπὸν εἰς τὸ νὰ τιμωρήσῃς ἡμᾶς διὰ μεγαλυτέρων βασάνων, διότι βιαζόμεθα νὰ φθάσωμεν εἰς τὰ ἀγαθά, τὰ ὁποῖα σὺ μισεῖς». Ταῦτα ἀφοῦ εἶπον οἱ Ἅγιοι ἐπρόσταξεν ὁ ἡγεμὼν νὰ γυμνωθοῦν καὶ νὰ δαροῦν σφοδρῶς μὲ βούνευρα ὠμά. Τυπτομένων δὲ τῶν Ἁγίων ἐπὶ ὥρας πολλὰς ἀγρίως, ἐθαύμαζεν ὁ ἡγεμὼν καὶ ὅλοι οἱ βλέποντες τὴν ἄμετρον ὑπομονὴν αὐτῶν. Οἱ δὲ Μάρτυρες γενναίως φέροντες τὰς βασάνους, ηὐχαρίστουν τὸν Θεόν, ὅστις τοὺς ἐνεδυνάμωνεν.

Ἀναβλέψας δὲ ὁ μακάριος Εὐτρόπιος εἰς τὸν οὐρανόν, εἶπε· «Κύριε ὁ Θεὸς ὁ Παντοκράτωρ, ὁ ἀγαθὸς καὶ ἀψευδής, ὁ Πατὴρ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ· ὁ τοὺς δικαίους διασώζων καὶ τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὁδηγῶν πρὸς μετάνοιαν· ὁ τοὺς εὐσεβεῖς διαφυλάττων καὶ τοὺς ἀσεβεῖς ἐπιστρέφων· ὁ τοὺς ἀγαθοὺς ἀγαπῶν καὶ τοὺς πονηροὺς μεταβάλλων· ὁ τοὺς σοφοὺς διασώζων καὶ τοὺς ἄφρονας νουθετῶν· ὁ τὸν ἄνθρωπον λύσας, ὁ ἐν δεσμοῖς καὶ βασάνοις βοηθὸς καὶ δοτὴρ Χάριτος· ὁ τῶν ψυχῶν σωτήρ ὁ τῆς μαρτυρίας ἀρχηγὸς καὶ τῆς ὑπομονῆς καὶ πάσης ἀγαθωσύνης χορηγός, δὸς ἡμῖν τὸν τῆς ὑπομονῆς στέφανον καὶ βοήθησόν μας, ὡς καὶ τὸν δοῦλόν σου Θεόδωρον· καὶ δεῖξον εἰς τοὺς ἀσεβεῖς, ὅτι καὶ ἡμεῖς ἀληθῶς ἔχομεν βασιλέα τὸν ἰδικόν σου Υἱὸν καὶ Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, σοὶ γὰρ πρέπει ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν». Ἀμέσως τότε ἔγινε σεισμὸς μέγας, ὥστε ἐσαλεύθη ὅλον τὸ κριτήριον καὶ λυθέντες οἱ Ἅγιοι ἀπὸ τὰ δεσμά, ἐστάθησαν σῷοι. Ἐπιφανεὶς δὲ καὶ ὁ Κύριος μὲ στρατιὰς Ἀγγέλων καὶ μετὰ τοῦ Ἁγίου Θεοδώρου, τοὺς ἐπλήρωσε χαρᾶς καὶ εὐφροσύνης.

Τότε ὁ μακάριος Εὐτρόπιος κλίνας τὰ γόνατα προσηύξατο πρὸς τὸν Θεόν, λέγων· «Εὐχαριστῶ σοι, Κύριέ μου Ἰησοῦ Χριστέ, ὅτι τόσον ταχέως ἐπήκουσάς μου τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Τίς εἶμαι ἐγώ, ἵνα ὁ Κύριός μου ἔλθῃ πρός με;». Στραφεὶς κατόπιν πρὸς τοὺς Ἁγίους Κλεόνικον καὶ Βασιλίσκον εἶπε· «Ἴδετε ἀδελφοί. Ἰδοὺ ὁ Βασιλεὺς ἡμῶν Χριστὸς παρίσταται ἐνταῦθα περιβεβλημένος μὲ δόξαν πολλήν, ἔχων μεθ’ ἑαυτοῦ καὶ τὸν Θεόδωρον». Τότε ὁ μέγας Θεόδωρος ἐμφανισθεὶς πλησίον τοῦ Κυρίου εἶπε πρὸς τὸν Εὐτρόπιον· «Ἀδελφὲ Εὐτρόπιε, εὐθὺς μόλις προσηυχήθης, εἰσηκούσθη ἡ δέησίς σου καὶ διὰ τοῦτο ἦλθεν ὁ Σωτήρ, ἵνα σᾶς βοηθήσῃ καὶ σᾶς εὐαγγελίσῃ τὴν αἰώνιον ζωήν». Ὡμίλησε δὲ πρὸς τοὺς Ἁγίους καὶ ὁ Κύριος καὶ λέγει πρὸς αὐτούς· «Ὅτε ἐβασανίζεσθε παρὼν ἤμην καὶ ἀνέμενον ἵνα ἴδω τὴν ὑπομονήν σας· ἐπειδὴ δὲ ὑπεμείνατε τὰς βασάνους δι’ ἐμέ, ἐγὼ θὰ σᾶς ἐνισχύσω, νὰ τελειώσετε τὸ Μαρτύριον καὶ νὰ γραφῶσι τὰ ὀνόματά σας ἐν βίβλῳ ζωῆς». Ταῦτα ἀφοῦ εἶπεν ὁ Κύριος, εὐθὺς ἔπαυσεν ὁ πόνος τῶν πληγῶν των. Εὐλογήσας δὲ αὐτοὺς ὁ Σωτὴρ ἔγινεν ἀφανὴς ἀπ’ αὐτῶν.