Ταῦτα ἀφοῦ εἶπεν ὁ Εὐτρόπιος, μετεφέρθη ἔξω τῆς πόλεως μετὰ τοῦ Κλεονίκου, πᾶσα δὲ ἡ πόλις ἠκολούθει, εἰδωλολάτραι καὶ Χριστιανοί, ἵνα ἴδουν τὸ τέλος αὐτῶν. Ἐλθόντες δὲ οἱ Μάρτυρες εἰς τὸν τόπον, ὅπου ἔμελλον νὰ σταυρωθοῦν, προσηύξαντο λέγοντες· «Κύριε ὁ Θεὸς ἡμῶν, εὐχαριστοῦμέν Σοι, ὅτι ἠξίωσας ἡμᾶς τῶν στεφάνων τῆς δικαιοσύνης, εὐχαριστοῦμεν Σοι ὅτι διὰ τοῦ Σταυροῦ σου ἐγίναμεν ὅμοιοι τῶν παθημάτων σου, καταξίωσον δὲ τοῦ λοιποῦ νὰ εἰρηνεύσῃ τὸ γένος τῶν Χριστιανῶν, ὅτι εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας· ἀμήν». Οὕτω προσευχηθέντων τῶν Ἁγίων Μαρτύρων, ἐκάρφωσαν αὐτοὺς οἱ δήμιοι εἰς τὰ ξύλα. Ὑψώσαντες δὲ οἱ Ἅγιοι τὰ ὄμματα πρὸς τὸν οὐρανόν, ἀφῆκαν τελευταίαν φωνὴν λέγοντες· «Κύριε, εἰς χεῖρας σου παρατιθέμεθα τὰ πνεύματα ἡμῶν». Εὐθὺς δὲ μὲ τὸν λόγον καὶ τὰς ἁγίας αὐτῶν ψυχὰς ἀπέδωκαν.
Ἠκούσθη τότε φωνὴ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ λέγουσα· «Εὐτρόπιε καὶ Κλεόνικε, καλῶς ἠγωνίσθητε· ἔλθετε λοιπόν, ἵνα ἀπολαύσητε τοὺς τῆς δικαιοσύνης στεφάνους». Πάντες δὲ οἱ ἀκούσαντες τὴν φωνὴν ταύτην ἐδόξασαν τὸν Θεόν, τὸν οὕτω δοξάσαντα αὐτούς. Τότε εὐσεβεῖς τινες Χριστιανοί, Κόϊντος καὶ Βελόνικος καλούμενοι, λαβόντες τὰ σώματα τῶν Ἁγίων, ἔθαψαν αὐτὰ ἐντίμως· καὶ ὁ μὲν Βελόνικος κατέθετο τὸ ἱερὸν τοῦ Ἁγίου Εὐτροπίου Λείψανον εἰς τόπον τινὰ ἰδικόν του λεγόμενον Θερμά, μακρὰν ἀπὸ τὴν πόλιν Ἀμάσειαν δεκαοκτὼ μίλια, ὁ δὲ Κόϊντος λαβὼν τὸ σῶμα τοῦ Κλεονίκου τὸ ἐνεταφίασεν εἰς χωρίον καλούμενον Κῆμα, μακρὰν ἀπὸ τὴν ἰδίαν πόλιν Ἀμάσειαν μίλια τριάκοντα. Εἰς τὰ μέρη ταῦτα πολλαὶ ἰατρεῖαι καὶ θαύματα ὑπερφυσικὰ τελοῦνται ἕως σήμερον ὑπὸ τῶν Ἁγίων ἐνδόξων Μαρτύρων Εὐτροπίου καὶ Κλεονίκου, εἰς δόξαν καὶ εὐχαριστίαν τοῦ μεγάλου Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, σὺν τῷ ἀνάρχῳ αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ἀγαθῷ καὶ ζωοποιῷ αὐτοῦ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.