ΑΤΤΙΚΟΣ ὁ ἐν Ἁγίοις πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη ἐν Σεβαστείᾳ τῆς Ἀρμενίας περὶ τὰς τελευταίας δεκαετηρίδας τοῦ Δ’ αἰῶνος ἐκεῖ νέος ὢν ἐδιδάχθη ὑπὸ Μοναχῶν ἀνηκόντων εἰς τὴν αἵρεσιν τοῦ Μακεδονίου τὴν φιλοσοφίαν εἰς τὴν ὁποίαν καὶ αὐτὸς ἔκλινε τότε. Ἐλθὼν κατόπιν εἰς ἀνδρικὴν ἡλικίαν ἀπέπτυσε τὴν αἳρεσιν τοῦ Μακεδονίου καὶ ἠσπάσθη τὴν Ὀρθοδοξίαν καὶ τὸν ἀσκητικὸν βίον [1]. Τοιοῦτος γενόμενος ὁ Ἀττικὸς κατελθὼν εἰς Κωνσταντινούπολιν ἐπὶ τῆς βασιλείας Θεοδοσίου, ἐγένετο Πρεσβύτερος τῆς Μεγάλης Ἐκκλησίας. Ἐπὶ δὲ τοῦ υἱοῦ καὶ διαδόχου τούτου Ἀρκαδίου τῷ υϛ’ (406) ἐκλέγεται Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ἀντὶ τοῦ Ἀρσακίου. Ὁ Ἀττικὸς Πατριάρχης γενόμενος ἐπέδειξε μέγαν ὑπὲρ τῆς Ἐκκλησίας ζῆλον, ὑπὲρ τῆς ὁποίας δὲν ἔπαυσεν ὁμιλῶν καὶ μελετῶν καὶ γράφων ἂν καὶ δὲν ἦτο πολὺ πεπαιδευμένος, ἀλλ’ ἔχων μεγάλην μνήμην καὶ ζῆλον περισσόν. Ἐπ’ αὐτοῦ συνέπεσον καὶ τὰ εὐτυχῆ γεγονότα, τοῦ βαπτίσματος τῆς Ἀθηναΐδος μετονομασθείσης Εὐδοκίας [7 Ἰουνίου υκα’ (421)] καὶ τῆς στέψεως αὐτῆς μετὰ τοῦ Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ καὶ τὰ ἐγκαίνια τοῦ Ναοῦ τῆς Ἁγίας Σοφίας μετὰ τὴν ἀνοικοδόμησιν τοῦ καέντος, τῷ υδ’ (404) κατὰ τὴν νύκτα τῆς ἐξορίας τοῦ Πατριάρχου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου. Ὁ Ἀττικὸς πατριαρχεύσας εἰκοσαετίαν ὅλην (406-425) ἐξεδήμησεν εἰς Κύριον [2].
Ὑποσημειώσεις
[1] Ὡς ἀναφέρουσιν οἱ ἱστορικοὶ τῆς Ἐκκλησίας, Σωκράτης, Σῳζόμενος καὶ ὁ τούτους μεταγράφων Κάλλιστος.
[2] Ὁ Μελέτιος (τομ. β’, σελ. 5) λέγει ὅτι ἐτελεύτησε τῇ δεκάτῃ τοῦ Ὀκτωβρίου, παρὰ δὲ τοῖς Συναξαρισταῖς σήμερον ἑορτάζεται. Σημείωσαι ὅτι Κελεστῖνος ὁ Πάπας, ἐν τῇ πρὸς τοὺς Κωνσταντινουπολίτας ἐπιστολῇ, τὸν Ἀττικὸν τοῦτον ὀνομάζει διδάσκαλον τῆς καθολικῆς πίστεως.