ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ὁ Ὅσιος καὶ Θεοφόρος Πατὴρ ἡμῶν ἐγεννήθη τὸ ἔτος 1750 εἰς τὰ Καρδάμυλα τῆς Χίου ἐξ εὐσεβῶν γονέων, βαπτισθεὶς δὲ διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος ὠνομάσθη Γεώργιος. Ἀσθενήσας κατὰ τὴν παιδικὴν αὐτοῦ ἡλικίαν ὑπὸ λοιμικῆς ἀσθενείας, ἦλθεν εἰς κίνδυνον θανάτου, ἰδόντες δὲ τοῦτο οἱ γονεῖς του προσέτρεξαν μετὰ δακρύων καὶ πίστεως εἰς τὴν Ὑπεραγίαν Θεοτόκον παρακαλοῦντες νὰ θεραπεύσῃ τὸν υἱόν των καὶ νὰ τὸν ἀφιερώσωσιν εἰς τὴν Ἱερὰν Μονὴν τῆς Παναγίας τὴν ἐπιλεγομένην Νεαμονήτισσαν, ὅπως ὑπηρετῇ ταύτην.
Ἀφοῦ λοιπὸν ἰατρεύθη, τὸν ἔφεραν εἰς τὴν Μονὴν καὶ ὑπηρέτησε πρῶτον εἰς τὸν σεβάσμιον καὶ θαυμαστὸν Γέροντα Ἄνθιμον τὸν Ἁγιοπατερείτην. Κατόπιν ἐστάλη εἰς Χώραν ὅπως μαθητεύσῃ εἰς τὰ ἐκεῖ σχολεῖα, ὅπου ἐδίδασκεν ὁ ὀνομαστὸς Ἱεροδιδάσκαλος Γαβριὴλ ὁ Ἀστρακάρης, ὅστις ἦτο Ἐφημέριος τοῦ εἰς τὸ Βουνάκιον Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Εὐστρατίου, ἀνήκοντος εἰς τὴν Νέαν Μονήν. Πλησίον λοιπὸν τοῦ Γέροντος αὐτοῦ ἔμεινε καθ’ ὅλον τὸ διάστημα τῆς εἰς τὴν Χώραν παιδείας του ὁ Ἅγιος καὶ ἐμορφώθη κατὰ τὴν ψυχὴν καὶ κατὰ τὸν νοῦν τόσον, ὥστε ν’ ἀγαπᾷ καὶ νὰ σέβεται τὸν Θεόν, τὰ ἱερὰ γράμματα καὶ τοὺς ταῦτα διδάσκοντας, δεῖγμα τοῦτο παιδὸς χρηστοῦ, τὸ ὁποῖον προέλεγε τὴν ἀργότερον χρηστοτέραν αὐτοῦ πολιτείαν. Εἰς ὅλον δὲ τὸν κατόπιν βίον του ἐφάνη ὁ πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τοὺς διδασκάλους σεβασμὸς καὶ ἡ αγάπη πρὸς τὰ ἱερὰ γράμματα, ἀρεταὶ αἱ ὁποῖαι τὸν ὡδήγησαν κατόπιν πρὸς τὸν μέγαν διδάσκαλον Ἀθανάσιον τὸν Πάριον, ὁ δὲ πρὸς τὴν Χριστιανικὴν Πίστιν θερμὸς πόθος αὐτοῦ ἔφερον τοῦτον πρὸς τὸν Ἅγιον Μακάριον τὸν Ἀρχιεπίσκοπον Κορίνθου, ἐφησυχάζοντα τότε ἐν Χίῳ [1]. Οὗτοι οἱ δύο ἅγιοι ἄνδρες ἦσαν κατὰ τὴν ἐποχὴν ἐκείνην οἱ στῦλοι τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς παιδείας.
Περατώσας τὰς σπουδάς του ἐπανῆλθεν εἰς τὴν Μονὴν καὶ ἐκεῖ ἐχειροτονήθη Διάκονος καὶ εἶτα Ἱερεύς, κατόπιν δὲ διὰ τὴν μάθησίν του διωρίσθη καὶ διδάσκαλος εἰς τὰ σχολεῖα τῆς Χώρας, διδάσκων καὶ ἐμπνέων καθημερινῶς εἰς τοὺς μαθητάς του τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ. Ἦτο δὲ συγχρόνως καὶ ἱεροκήρυξ, κηρύττων ἀνελλιπῶς τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ, προτρέπων τοὺς Χριστιανοὺς εἰς τὴν τήρησιν τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἀγάπην, τὴν ἐλεημοσύνην, τὴν δικαιοσύνην καὶ ὅλα τὰ καλὰ ἔργα, παρέχων δὲ πρότυπον τὴν ἰδικήν του ἐνάρετον πολιτείαν.