Μετὰ παρέλευσιν χρόνων ἐζήτησε καὶ παρέλαβε ταῦτα ἡ συντεχνία τῶν βυρσοδεψῶν Χίου, εἰς τοὺς ὁποίους ἀνήκει νῦν ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ κτῆμα τῶν Ρεστῶν, κατέθεσαν δὲ ταῦτα ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Γεωργίου εἰς πολυτελὲς κιβώτιον, ἔνθα εὐλαβῶς προσκυνοῦνται ὑπὸ τῶν μετὰ πίστεως προσερχομένων. Τὸν δὲ παρὰ τὸν Ἱερὸν Ναὸν ἱερὸν χῶρον, εἱς τὸν ὁποῖον ἐτέθη τὸ τίμιον σκῆνος τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου, περιέφραξαν διὰ κιγκλίδων, αἵτινες περιβάλλουσιν ὡραίαν ἔγγλυφον μαρμαρίνην λάρνακα. Νῦν δὲ ἡ συντεχνία τῶν βυρσοδεψῶν σεβομένη καὶ τιμῶσα τὴν ἁγίαν μνήμην αὐτοῦ ἔστησεν εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν ὡραίαν εἰκόνα τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου.
Αὐτός, εὐσεβεῖς ἀκροαταί, εἶναι ὁ Βίος τοῦ Ὁσίου τούτου ἀνδρός, ὅστις ὄχι μόνον κατὰ τὴν ἔξω παιδείαν ἐμορφώθη, ἀλλὰ καὶ τὰ τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ θεῖα διδάγματα ἐκαλλιέργησεν ἐν ἑαυτῷ, ἐφαρμόσας ταῦτα πιστῶς καὶ ἀπαραβάτως καθ’ ὅλον αὐτοῦ τὸν βίον. Ὄχι δὲ μόνον τοῦτο, ἀλλὰ καὶ παράδειγμα κατεστάθη διὰ τοὺς ἄλλους, οἵτινες ἐτέρποντο καὶ ὠφελοῦντο τὰ μέγιστα ἐκ τῆς πρὸς αὐτὸν συναναστροφῆς καὶ ἐσέβοντο καὶ ἠγάπων αὐτὸν κατὰ πολύ, διότι διὰ τῶν λόγων καὶ τῶν τρόπων του ἐφώτιζε τὴν εὐθεῖαν ὁδὸν τῆς τοῦ Κυρίου ὀρθῆς διδασκαλίας. Οὕτω κατέστη πολυσέβαστος μὲν καὶ εὐλογημένος μεταξὺ τῶν ἀνθρώπων, κόσμημα δὲ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ᾯ πρέπει πᾶσα δόξα, τιμὴ καὶ προσκύνησις, σὺν τῷ ἀνάρχῳ Αὐτοῦ Πατρὶ καὶ τῷ Παναγίῳ καὶ ζωοποιῷ Πνεύματι, νῦν καὶ ἀεὶ καὶ εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.