Τοιοῦτον, ὡς τὸν τοῦ Ὁσίου Νικηφόρου, χαρακτῆρα θὰ εἶχε πρὸ ὀφθαλμῶν ὁ μέγας Χρυσόστομος, ὅταν ἐβροντοφώνει τὰ ἀθάνατα ἐκεῖνα· «Τὸ καταφρονεῖν τῶν παρόντων, τὸ μέγα νομίζειν τὴν ἀρετήν, τὸ μὴ ἆθλα ἐν ταῦθα ζητεῖν, ἀλλὰ περαιτέρω προϊέναι ταῖς ἐλπίσι καὶ ψυχὴν οὕτως ἔντονον ἔχειν καὶ πιστήν, ὡς μηδενὶ τῶν παρόντων δεινῶν πρὸς τὰς μελλούσας παρεμποδίζεσθαι ἐλπίδας, πόσης ἂν εἴη φιλοσοφίας;».

Τούτους τοὺς θείους λόγους ἀκολουθῶν ὁ χρηστὸς Νικηφόρος καὶ ἔχων ὡς παράδειγμα τοὺς πρὸ αὐτοῦ καὶ τοὺς συγχρόνως μετ’ αὐτοῦ ἀκμάσαντας ἐν Χίῳ μεγάλους λογίους Πατέρας, ἀόκνως μοχθῶν διὰ παντὸς τρόπου, ἤνοιξε δι’ ἑαυτὸν δρόμον, ἐνόσῳ εὑρίσκετο εἰς τὸν κόσμον, βαδίσας ἐπ’ αὐτοῦ σταθερῶς πρὸς τὴν ἀθανασίαν. Δεῖγμα τῆς εὐλαβοῦς του ἐπιμελείας εἶναι ἡ σύνταξις καὶ ἔκδοσις τῆς Ἀκολουθίας τῶν Ἁγίων Πατέρων Νικήτα, Ἰωάννου καὶ Ἰωσήφ, μεθ’ ἧς συνάπτεται καὶ ἡ ἱστορία τῆς Νέας Μονῆς καὶ ἡ καλὴ τοῦ Ναοῦ της περιγραφή. Εἰς τὸν πρόλογον τοῦ βιβλίου τούτου λέγει, ὅτι καθ’ ὃν χρόνον ἐμαθήτευε παρὰ τῷ Γαβριὴλ ἐν τῇ Χώρᾳ [2] εἶχεν εἴπει πρὸς αὐτὸν ὁ διδάσκαλός του· «Καὶ ἐγὼ ἐπεθύμουν νὰ κάμω ἕνα τοιοῦτον πόνημα, ὅμως δὲν μοῦ ἐσυγχωροῦσαν τὰ περιστατικά μου καὶ ἡ σύνοικός μου ἀσθένεια, δηλονότι καὶ τὸ ἔργον τοῦ σχολείου καὶ τοῦ ἄμβωνος καὶ ἄλλαι καθημεριναὶ φροντίδες, ἔμεινεν ὅμως εἰς τὴν μνήμην μου πάντοτε καὶ πολλάκις ἡ συνείδησίς μου μὲ ἤλεγχε, πῶς δὲν ἐβίασα τὸν ἑαυτόν μου, ὅταν ἤμουν νεώτερος νὰ κάμω ἕνα τοιοῦτον καλόν. Ἐὰν ὁ Θεὸς σοῦ χαρίσῃ ζωὴν καὶ λάβῃς προκοπὴν μαθημάτων, μὴ ἀμελήσῃς νὰ τελειώσῃς ἐκεῖνο ποὺ ἐγὼ δὲν ηὐτύχησα νὰ κάμω».

Τὸ ἱερὸν παράγγελμα ἤκουσεν ὁ Ὅσιος Πατὴρ ἡμῶν Νικηφόρος καὶ ἐξετέλεσεν, ὡς ἠδυνήθη. Ὁπόσον χρήσιμος δὲ ἐστάθη ἡ φιλοπονία του αὕτη εἶναι φανερόν, διότι, ἂν δὲν ὑπῆρχεν ὁ ἀνεκτίμητος Νικηφόρος νὰ συνάξῃ τὰ τῆς Νέας Μονῆς, σῴζων τὰ κειμήλια αὐτῆς, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἀπαστράπτουσιν, ὡς πολύτιμοι λίθοι, τὰ πλεῖστα χρυσόβουλλα τῶν προικισάντων αὐτὴν Αὐτοκρατόρων, δὲν θὰ ἐγνωρίζαμεν ἡμεῖς ἅπαντες ὅσα τώρα περὶ αὐτῆς γνωρίζομεν, ἀπολεσθέντων ἁπάντων τῶν πολυτίμων τεκμηρίων μικρὸν μετὰ τὸν θάνατόν του. Ἡ πρὸς τοὺς Ἁγίους Πατέρας Ἀκολουθία του εἶναι πλήρης καὶ ὡραία· ἐπίσης καὶ διάφοροι ἄλλαι Ἀκολουθίαι του καὶ ἄλλα ἰδιόμελα ἐκκλησιαστικὰ ᾄσματα, τὰ ὁποῖα ἔχει εἰς διαφόρους περιστάστεις συνθέσει ὡς καὶ χαιρετισμοὺς ἀνεκδότους εἰς τὴν Ἁγίαν Ματρῶναν τὴν Χιοπολίτιδα, ἅπαντα θρησκευτικοῦ ἐνθουσιασμοῦ καὶ ποιήσεως μέτοχα καὶ ἐκ τῆς ὁποίας ἱκανῶς ἐνεπνέετο τὸ ἰσχυρὸν καὶ ζωηρὸν αὐτοῦ πνεῦμα [3].