ΝΟΜΟΣ εἶναι μεταξὺ τῶν εὐγενεστέρων καὶ δικαιοτέρων ἀνθρώπων νὰ σέβωνται περισσότερον ὅλων καὶ φιλικῶς νὰ συμπεριφέρωνται πρὸς ἐκείνους, οἵτινες διετήρησαν τὸ τῆς φιλίας αὐτῶν δεῖγμα ἀμόλυντον καὶ ἁγνὸν ὑπὲρ τῶν φίλων καὶ ὅταν ἀκόμη οὗτοι περιέπεσαν εἰς δυσκόλους περιστάσεις καὶ πειρασμούς. Διὰ τοῦ νόμου τούτου νομίζω, ὅτι πρέπει νὰ τιμᾶται καὶ Αὐτὸς ὁ τῆς Δικαιοσύνης Θεός, περισσότερον παντὸς ἄλλου, διότι ἅπασαν τὴν δικαιοσύνην ἐνομοθέτησε διὰ τοὺς ἀνθρώπους.
Ἐὰν δὲ καιροὶ πονηροὶ καὶ στενοχωρίαι δοκιμάζουσι τοὺς πρὸς τὸν Θεὸν φίλους, τίνες ἄλλοι θὰ ἠδύναντο τάχα νὰ κριθῶσιν ὡς περισσότερον φίλοι πρὸς τὸν Θεόν, ἐκτὸς τῶν παλαιῶν Ἁγίων Προφητῶν, οἵτινες ἔζησαν εἰς ἐποχήν, κατὰ τὴν ὁποίαν τὰ ἔργα τῆς εὐσεβείας καθ’ ὁλοκληρίαν ἀπεπνίγοντο καὶ πάντες οἱ ἄνθρωποι, οἱ μὲν δὲν ἐγνώριζον οὐδὲ ὅτι ὑπάρχει Θεός, οἱ δέ, θαυμάζοντες φάσματά τινα καὶ σκοτεινὰ ἀπεικονίσματα δαιμονίων, ἐσύροντο ὄπισθεν τῆς πεπλανημένης αὐτῶν διανοίας. Μόνος λάτρης καὶ πιστὸς πρὸς τὸν πράγματι ὑπάρχοντα Θεὸν ἐνομίζετο τότε ὁ περιβόητος Ἰσραήλ, ἀλλὰ καὶ οὗτος οὐχὶ ὅλος οὐδὲ πάντοτε, εἰς πάντα τόπον καὶ διὰ παντὸς τρόπου, ἐπειδὴ καὶ αὐτὸς συχνά, ὰναμεμιγμένος μὲ τὰ γειτονικὰ ἔθνη καὶ μὲ τὰ ἀνοσιουργήματα ἐκείνων συγκυλιόμενος, καθίστατο ἐμπόδιον εἱς τοὺς προτιμῶντας νὰ γίνωσιν εὐσεβεῖς. Πῶς, λοιπόν, τότε, δὲν θὰ ἤθελον κριθῆ περισσότερον πάντων φίλτατοι πρὸς τὸν Θεὸν οἱ ἀντισταθέντες πρὸς τὴν θεομάχον καὶ δύσπιστον συναγωγήν, αὐτοὶ οἱ τὸ ρῆμα τοῦ Θεοῦ ἀληθῶς φέροντες εἰς τὸ στόμα καὶ ἐλέγχοντες τῶν τε ὑπερηφανευομένων τὴν πλάνην καὶ τοῦ λαοῦ τὴν ἄγνοιαν καὶ παρανόησιν, οἱ ἀντιπαραταχθέντες μέχρις αἵματος ὑπὲρ τῆς δόξης τοῦ πέμψαντος αὐτούς;
Τοιοῦτοι φίλοι τοῦ Θεοῦ ὑπῆρξαν ὁ μέγας ἐκεῖνος Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἡλίας. Τοιοῦτοι ὁ Σαμουὴλ καὶ ὁ Ἡσαΐας καὶ ἕκαστος τῶν μεγάλων Προφητῶν. Μεθ’ ἁπάντων δὲ τούτων οὕτως ἐπολιτεύθη καὶ ὁ θαυμάσιος Ἱερεμίας. Ὁ Ἱερεμίας, ὁ πιστὸς πράγματι καὶ μέγας φίλος τοῦ Θεοῦ, τόσον μέγας, ὅσον καὶ μεγαλυτέραν τὴν ὑπὲρ Αὐτοῦ πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην ἀπέδειξε. Τοῦτον τὸν θαυματὸν Ἱερεμίαν, κατὰ τὴν σημερινὴν καὶ κατ’ ἔτος τελουμένην ἑορτήν του, θέλομεν ἐπαινέσει κατὰ τὴν ἀξίαν τῆς ἀρετῆς του καὶ θέλομεν κατακοσμήσει τὴν ἱερὰν αὐτοῦ κεφαλήν, ὡς διὰ στεφάνων ἐξ ἀνθέων, διὰ λόγων, καὶ ὡς μέγαν τοῦ Θεοῦ φίλον ἐξ ἁγνῆς διαθέσως θέλομεν τιμήσει αὐτόν, ἔχοντες ὑπ’ ὄψιν, ὅτι διὰ μέσου τούτου καὶ τῆς πρὸς αὐτὸν πλήρους τιμῆς τιμῶμεν ἐν συνεχείᾳ τὸν ἀπειροτέλειον Θεόν.