Πλεῖστα δὲ θαυμαστὰ σημεῖα ἀπεκάλυψεν, ὄχι μόνον εἰς τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς Αἰγυπτίους καὶ διὰ προσευχῆς ἀπεμάκρυνε τὴν ὑπὸ τῶν κροκοδείλων προκαλουμένην καταστροφήν. Μάλιστα δὲ καὶ εἰς τοὺς ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων ἔδειξε σημεῖον καὶ τὸν χρόνον ὥρισε, καθ’ ὃν θὰ κατέπιπτον οἱ θεοί των, ὅτε ἤθελον ἰδεῖ Παρθένον γαλουχοῦσαν θεοειδὲς Βρέφος.
Ὅτε δέ, ἀφοῦ ἦλθεν ἤδη εἰς βαθύτατον γῆρας καὶ ἀφοῦ κάλλιστα καὶ θεοφιλέστατα ἐτέλεσεν ὁ μακαριώτατος τὴν διακονίαν αὐτοῦ, ἔπρεπε νὰ ἀπέλθῃ πρὸς τὸν Θεόν, ἐδίδασκεν, ἐνουθέτει καὶ καθωδήγει πάντα ἄνθρωπον εἰς τὴν εὐθείαν ὁδόν. Πάντας δὲ παρεκάλει νὰ προσκυνοῦν τὸν ὄντως ὄντα καὶ ζῶντα Θεὸν καὶ τῶν εἰδώλων τὴν πλάνην ἀπεμάκρυνε καὶ ἀπὸ τὴν πρὸς ταῦτα μανίαν, ἤτοι δεισιδαιμονίαν, τὸν ἀνθρώπινον λογισμὸν ἀνεχαίτιζεν ὅσον ἦτο εἰς αὐτὸν δυνατόν. Ἀλλ’ αἴφνης μιαροί τινες καὶ κάκιστοι ἄνθρωποι, ἐξεγερθέντες εἰς Τάφνας διὰ λίθων κατέχωσαν αὐτὸν καὶ οὕτω ἀνέπεμψαν αὐτὸν δῶρον δεκτὸν πρὸς τὸν Θεόν. Οὗτος ὁ τρόπος τῆς τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου τελειώσεως. Καὶ τοῦτο τὸ πολύτιμον ἔπαθλον ἀπέλαβεν, ἀντὶ τῶν μακρῶν αὐτοῦ κόπων, τῶν ποικίλων ὁραματισμῶν καὶ τῶν προρρήσεων αὐτοῦ. Τὸ νὰ ἀποθάνῃ δηλαδὴ ὑπὲρ τῆς εὐσεβείας, μὲ τὴν ἐλπίδα τῆς αἰωνίου ζωῆς καὶ τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ ἀναστάσεως,
Ἀλλ’ ὦ συμπαθέστατε καὶ πάντων τῶν Προφητῶν ἀγαθώτατε, ὁ ἀληθῶς ἀγαπήσας τὸν Θεὸν καὶ τὸν πλησίον, ὡς Ἐκεῖνος παρήγγειλεν, οὐχὶ δὲ διὰ μόνου τοῦ λόγου καὶ τῆς γλώσσης, ἀλλὰ δι’ ἔργου καὶ ἀληθείας τὴν ἀγάπην σου ἀποδείξας, ὁ ὑπὲρ τοῦ Θεοῦ κατελεγχόμενος καὶ τοὺς ὁμοφύλους ὡς ἐχθροὺς ἀποστρεφόμενος, ὑπὲρ τούτων δὲ πάλιν τὸν Θεὸν ἐκτενῶς ἐξευμενίζων καὶ ἐπὶ τοσοῦτον ἀφοσιούμενος εἰς τὰς ἱκεσίας, παρακαλῶν τὸν Δίκαιον νὰ ἀποστρέψῃ τὸν θυμὸν Αὐτοῦ, ὥστε πολλάκις νὰ σοῦ παραγγείλῃ νὰ μὴ προσεύχεσαι ὑπὲρ αὐτῶν, διότι παρανομοῦσι, πέραν τῆς συγγνώμης καὶ τῆς φιλανθρωπίας.
Ὦ φίλε Κυρίου πιστότατε καὶ Πάτερ τοῦ Ἰσραὴλ φιλοτεκνότατε καὶ χρηστότατε, ὁ πάντοτε θυσιάζων τὴν ψυχήν σου ὑπὲρ τοῦ φίλου καὶ πάντοτε τοὺς καρποὺς τῆς σωτηρίας ἐπιθυμῶν, ὁ συγγνώμην δίδων εἰς τοὺς ἐξυβρίζοντάς σε καὶ ἀνεχόμενος τοὺς κακολογοῦντας σε, τοὺς δυστυχοῦντας συμπαθῶν, πάντοτε δὲ δεόμενος καὶ τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ πάντοτε ὑπενθυμίζων, οὕτω δὲ νομίμως ἀθλῶν ὑπὸ τῆς δεξιᾶς τοῦ Θεοῦ στεφανούμενος, δέχθητι τὴν πτωχὴν ταύτην προσλαλιὰν καί, ὡς συμπαθής, παρακλητικὴν προσευχὴν τῷ Θεῷ προσάγαγε, ὅπως, ἐλευθερούμενοι ἀπὸ πάσης κακίας τοῦ αἰῶνος τούτου, μετὰ χαρᾶς προσεγγίσωμεν τὴν τοῦ Θεοῦ χρηστότητα, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.