Καὶ ὄχι μόνον τότε, ὅταν τὸ πάθημα ἦτο πρόσφατον καὶ ἀκόμη ἐσπάραττεν ἢ ὑπέφερεν ἐκ τῆς πείνης περιέθαλπε τὰς αἰσθήσεις τῆς καρδίας καί, μετὰ ταῦτα, παρέδωσεν εἰς λήθην τὴν συμφοράν. Οὐδὲ μέχρι τῆς διαρκείας τῆς ζωῆς του ζητεῖ ὕδωρ διὰ τὴν κεφαλήν του καὶ πηγὴν δακρύων διὰ τοὺς ὀφθαλμούς του καὶ θρηνεῖ, δυστυχοῦντα, τὸν Ἰσραήλ, μετὰ δὲ, τοῦ τέλους του συγκαταπαύει καὶ τὸν θρῆνον. Ἀλλὰ περιγράψας τὸν θρῆνον καὶ τὰ παθήματα τοῦ Ἰσραὴλ εἱς πολύστιχον βιβλίον καὶ ὡς εἰς λιθίνην ἢ ἀδαμαντίνην στήλην μετὰ φιλοπονίας χαράξας τὴν θλιβερὰν ἐκείνην εἰκόνα, δὲν ἐπέτρεψεν εἰς τὸν χρόνον νὰ παραβλάψῃ ταύτην καὶ νὰ ἐξαφανισθῇ αὕτη εἰς τοὺς βυθοὺς τῆς λήθης.
Καὶ τοῦτο ἦτο ἀπόδειξις τῆς ἄνωθεν ροπῆς καὶ τούτου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπιταγή. Ἀφ’ ἑνὸς μὲν νὰ μνημονεύσῃ τὸ φιλάδελφον καὶ συμπαθὲς τούτου, ἀφ’ ἑτέρου δὲ τὴν δικαίαν κατὰ τῶν ἀδίκων ποινήν, ἐξυμνῶν τὴν ἀπρόσκλητον κρίσιν. Διότι αὐτὸς μέν, ὡς φιλόστοργος Πατήρ, ὑπὲρ τῶν ἀπαχθέντων καὶ ὑπὲρ τῶν ἐγκαταλειφθέντων πονῶν κατὰ τὰ σπλάγχνα καὶ συμμεριζόμενος τὴν τούτων συμφοράν, πρὸς ὅλους, ὅσον ἠδύνατο ὠφέλιμον καὶ σωτήριον ἑαυτὸν παρεῖχε. Πρὸς τοὺς μὲν γράφων ἐπιστολάς, νουθετῶν καὶ παρακαλῶν νὰ μὴ λησμονήσωσιν οὐδέποτε τὸν Θεὸν τῶν Πατέρων, οὐδὲ παραμελοῦντες τὰ πάτρια ἔθιμα καὶ τοὺς νόμους καὶ λησμονοῦντες τὸν μόνον ζῶντα Θεὸν νὰ ὑποπέσωσιν εἰς τοὺς δαίμονας καὶ θεοὺς τῶν Χαλδαίων, ἀλλὰ διὰ πολλῶν συλλογισμῶν ἔπειθε τούτους, ὅτι δὲν εἶναι οἱ θεοὶ τῶν Χαλδαίων θεοί, οὐδὲ ἀξίως καλοῦσι τούτους οὕτω καὶ λατρεύουσι, λόγῳ τῆς ἀψύχου καὶ ἀκινήτου ὕλης εἰς τὴν ὁποίαν ὑποτάσσονται καὶ ἐκ τοῦ ὅτι οὐδεμία εἰς ἡμᾶς προσφέρεται παρ’ αὐτῶν εὐεργεσία, ἀναλύων οὕτω καὶ τὴν τούτων ματαιότητα καὶ παρακινῶν τούτους ἀπεκάλυψεν, εἰπὼν ὅτι περὶ τὰ ἑβδομήκοντα ἔτη θέλει διαρκέσει, ἀλλὰ καὶ τὴν μετὰ ταῦτα ἐπάνοδον αὐτῶν προεξήγγειλε, τὴν ὁποίαν, μετὰ τῶν ἄλλων, ὁ χρόνος ἐπηλήθευσε. Πρὸς ἐκείνους λοιπὸν τοιαῦτα διεμήνυεν.
Εἰς τοὺς ἐγκαταλειφθέντας δὲ καὶ παραμένοντας εἰς Ἰουδαίαν, ὡς καὶ εἰς τὸν βασιλέα τῶν Βαβυλωνίων, διὰ φωνῆς Κυρίου προέτρεπε νὰ κατέλθουν εἰς Αἴγυπτον, ἐπειδὴ δὲν ἠδύνατο νὰ πείσῃ τοὺς ἀσεβεῖς, διὰ τῆς βίας δέ, ἀλλ’ ὅμως κατῆλθε μετ’ αὐτῶν καὶ αὐτὸς εἰς Αἴγυπτον, ἕνεκα τῆς στοργῆς αὐτοῦ πρὸς τοὺς ὁμοφύλους, μᾶλλον δὲ ἑλκόμενος ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος τοῦ ὁδηγοῦντος αὐτόν, ὅπου δὲ ὡμίλει πλεῖστα ἐπροφήτευε ὡς διὰ στόματος Θεοῦ.