Ἀναζήτησόν με λοιπόν, Σὺ Δέσποτα, ὁ ὁποῖος ἦλθες εἰς τὸν κόσμον διὰ νὰ ἀναζητήσῃς καὶ νὰ σώσῃς τὸ ἀπολωλὸς πρόβατον· Σὺ ἐλθὲ πάλιν πρὸς ἐμέ, ὅστις περιέπεσα εἰς χεῖρας λῃστῶν, καὶ σῶσον με. Διότι οἱ λησταὶ αὐτοὶ δὲν μὲ ἄφησαν μισοπεθαμένον ὅπως ἀφῆκαν οἱ λησταὶ τῆς εὐαγγελικῆς παραβολῆς τὸν ὁδοιπόρον, ἀλλὰ τελείως νεκρόν. Ἰάτρευσέ με λοιπόν, Κύριε, καὶ θὰ ἰατρευθῶ· σῶσόν με καὶ θὰ σωθῶ· θεράπευσόν με, Κύριε, διότι ὁ πονηρὸς ὄφις μὲ ἔκαμεν ὁλοτελῶς ἀδύνατον καὶ σαπημένον ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν· ὁ ἀσθενὴς καὶ σαπημένος κεῖται τελείως εἰς τὸ ἔδαφος· ἔχει πέσει ἐλεεινὸν πτῶμα· εἶναι ἀνίκανος νὰ κινηθῇ καὶ μόνον διὰ τῆς φωνῆς καλεῖ τὸν ἰατρόν· μόνον φωνάζει καὶ ἐπικαλεῖται κάποιον διὰ νὰ τὸν σώσῃ· μόνον τοὺς ὀφθαλμούς του εἶναι ἱκανὸς νὰ ὑψώσῃ πρὸς τὰ ἄνω διὰ νὰ ἴδῃ πότε θὰ ἔλθῃ καὶ θὰ τὸν εὐσπλαγχνισθῇ ἐκεῖνος, ὅστις συσφίγγει τὰς ἀρθρώσεις τῶν παραλύτων, ὁ ὁποῖος στήνει ὀρθίους τοὺς συντετριμμένους καὶ σῴζει τοὺς ἀπηλπισμένους.
«Ἴασαί με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου, καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα». Ψυχικὴ τρικυμία μὲ κατέλαβε, Κύριε. Περιέπεσα εἰς ψυχικὰ πάθη καὶ ἔκαμα τὴν σάρκα καὶ τὴν ψυχήν μου παίγνιον τῶν παθῶν αὐτῶν. Ἰάτρευσόν με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθησαν τὰ ὀστᾶ μου, ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα συνδέουν καὶ στηρίζουν καὶ συγκρατοῦν ὄρθιον τὸν ἐσωτερικὸν ἄνθρωπον. Ποῖα δὲ εἶναι αὐτά; Ἡ Πίστις, ἡ φρόνησις, ἡ ἐλπίς, ἡ ἀγάπη, ἡ σωφροσύνη, ἡ ἐγκράτεια, ἡ δικαιοσύνη, ἡ εὐσέβεια, ἡ πραότης, ἡ ταπεινοφροσύνη· αὐτὰ τὰ ὀστᾶ εἰς ἐμὲ συνετρίβησαν καὶ ἔφυγον ἀπὸ τὰς ἁρμονίας των καὶ ἔγιναν σαθρά. Ἐνῷ εἰς τοὺς Ἁγίους σου, Κύριε, φυλάττεις ὅλα τὰ ὀστᾶ αὐτῶν καὶ οὐδὲν ἐξ αὐτῶν δὲν πρόκειται νὰ συντριβῇ, ἔστω καὶ ἂν τὰ σωματικὰ ὀστᾶ τῶν Μαρτύρων συνετρίβησαν ἀπὸ τὰ βασανιστήρια. «Ἴασαί με, Κύριε, ὅτι ἐταράχθη τὰ ὀστᾶ μου καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα».
Βλέπω ὅτι ἐπέρασε πλέον ἡ ὥρα τῆς ψυχικῆς μου σωτηρίας· ὅτι ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μου τελειώνει. Βλέπω τὸ τέλος νὰ πλησιάζῃ καὶ τὸ γῆρας προχωρημένον. Τὸ θέρος μου πλέον ἔγειρε καὶ φθάνει ὁ καιρὸς τοῦ θερισμοῦ· βλέπω τὸν θεριστὴν νὰ βιάζεται· νὰ δεικνύῃ τὸ δρέπανόν του· νὰ κρατῇ τὴν ἀξίνην· καὶ νὰ ὁμιλῇ διὰ τὴν ἀποκοπὴν «καὶ ἡ ψυχή μου ἐταράχθη σφόδρα».