Γνωρίζω, Δέσποτα, ὅτι μὲ περιμένει φοβερὸν καὶ φρικτὸν τὸ Δικαστήριον, τὸ ὁποῖον μέλλεις νὰ συστήσῃς ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων καὶ Ἀρχαγγέλων καὶ ὅλης τῆς κτίσεως, ὅταν θὰ καθίσῃς ἐπὶ τοῦ φοβεροῦ καὶ ὑψηλοῦ θρόνου Σου διὰ νὰ μᾶς κρίνῃς καὶ ὅλα τὰ ἁμαρτήματα, τὰ ὁποῖα ἔχομεν διαπράξει πρόκειται νὰ τὰ ἀποκαλύψῃς καὶ νὰ τὰ φανερώσῃς. Ὅθεν δὲν τολμῶ οὔτε ἔχω πρόσωπον νὰ ζητήσω παρὰ Σοῦ, Κύριε, τελείαν συγχώρησιν τῶν ἁμαρτημάτων μου, διότι ἡ ἁμαρτία μου εἶναι πολὺ μεγάλη διὰ νὰ μὲ συγχωρήσῃς. Γνωρίζω ὅτι ἐνώπιόν Σου ἡμάρτησα περισσότερον ἀπὸ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους, ὅτι ἔζησα ἄσωτον ζωὴν χειροτέραν ἀπὸ ἐκείνην τοῦ Ἀσώτου, τὸν ὁποῖον ἀναφέρει τὸ Ἱερὸν Εὐαγγέλιον· ὅτι χρεωστῶ πρὸς Σὲ πολὺ περισσότερα, ἀπὸ ἐκεῖνον ὁ ὁποῖος ἐχρεώστει χίλια τάλαντα· γνωρίζω ὅτι ὁ ἐχθρὸς μὲ παρέσυρεν εἰς τὴν ἁμαρτίαν περισσότερον ἀπὸ τὸν Τελώνην· ὅτι μὲ ἐθανάτωσε χειρότερα ἀπὸ ὅσον θὰ μὲ ἐφόνευεν ἕνας λῃστής· γνωρίζω ὅτι ἐγὼ ὁ πόρνος ἡμάρτησα ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ πολὺ περισσότερον ἀπὸ τὴν πόρνην· ὅτι ἔπταισα, πολὺ περισσότερον ἀπὸ τοὺς Νινευΐτας, χωρὶς νὰ μετανοήσω. Αἱ ἁμαρτίαι μου ἐξεπέρασαν τὸ ὕψος τῆς κεφαλῆς μου περισσότερον ἀπὸ ὅσον τὸν Μανασσῆν αἱ ἁμαρτίαι του· μὲ κατεπλάκωσαν ὡς φορτίον βαρύ, ἀνώτερον τῶν δυνάμεών μου, περισσότερον ἀπὸ τὴν Χαναναίαν· καὶ ταλαιπωρηθεὶς εἰς τὸ τέλος ἐκάμφθην, ἐλύγισα ἀπὸ τὸ βάρος τῶν ἁμαρτιῶν μου.
Τὸ ὄνομά Σου τὸ Ἅγιον παρώργισα, Κύριε, τὸ Πνεῦμα σου τὸ Ἅγιον ἐλύπησα· τὰς ἐντολάς σου παρήκουσα· τὸν ἀρραβῶνα, τὸν ὁποῖον μοὶ ἔδωκας, τὸν ἐδαπάνησα εἰς ἀνομίας· τὸ σῶμα μου, τὸ ὁποῖον εἶναι ναός σου, τὸ ἐσπίλωσα· τὴν ψυχήν μου, ἡ ὁποία εἶναι εἰκὼν ἰδική σου, τὴν ἐμόλυνα καὶ τὴν ἐξηχρείωσα· τὸν χρόνον, τὸν ὁποῖον μοῦ ἔδωκας, τὸν ἔζησα μὲ τοὺς ἐχθρούς σου· τὰς ἐντολάς Σου δὲν ἐφύλαξα· τὸν χιτῶνα, μὲ τὸν ὁποῖον μὲ ἐνέδυσας, τὸν ἐρρύπωσα καὶ τὸν ἐσπίλωσα· τὴν λαμπάδα, τὴν ὁποίαν μοῦ ἡτοίμασες, ἐνύσταξα καὶ τὴν ἀφῆκα νὰ σβύσῃ· τὸ πρόσωπόν μου, τὸ ὁποῖον ἐφαίδρυνας, τὸ ἐντρόπιασα μὲ τὰς ἁμαρτίας μου· τοὺς ὀφθαλμούς μου, εἰς τοὺς ὁποίους Σὺ ἔδωκας τὸ φῶς, ἐγὼ πάλιν κακῶς τοὺς ἐτύφλωσα· τὰ χείλη μου, τὰ ὁποῖα ἡγίασας, ἐγὼ πάλιν τὰ ἐμόλυνα· καὶ γνωρίζω ὅτι ὁπωσδήποτε θὰ παρουσιασθῶ ἐνώπιον τοῦ βήματός Σου τούτου· γνωρίζω ὅτι θὰ ἐλέγξῃς ὅλας τὰς πράξεις μου καὶ διαφορετικὰ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ γίνῃ οὔτε εἶναι δυνατὸν νὰ διαφύγω τὸν ἐλεγχόν Σου· ὁπωσδήποτε θὰ ἐλεγχθῶ καὶ μάλιστα ἤδη ἐλέγχομαι.