Ταῦτα γνωρίζων καὶ κάποιος ἄλλος σοφός, παρακινεῖ ἡμᾶς καὶ μᾶς ἐξυπνᾷ πρὸς τὴν προθυμίαν καὶ λέγει· «ἑτοίμαζε εἰς τὴν ἔξοδόν σου τὰ ἔργα σου καὶ παρασκευάζου εἰς τὸν ἀγρόν» (Παρ. κδ’ 27). Ὡς ἀγρὸν δὲ ἐννοεῖ τὸν ἀνθρώπινον βίον· διότι «κάθε ἄνθρωπος ὁμοιάζει μὲ χόρτον καὶ πᾶσα δόξα ἀνθρώπου ὁμοιάζει μὲ ἄνθος χόρτου» (Ἡσ. μ’ 6).

Ἑτοίμαζε εἰς τὴν ἔξοδόν σου τὰ ἔργα σου καὶ παρασκευάζου εἰς τὸν ἀγρὸν «ὅτι ἄνθρωπος ὡσεὶ χόρτος αἱ ἡμέραι αὐτοῦ καὶ ὡσεὶ ἄνθος τοῦ ἀγροῦ οὕτως ἐξανθήσει» (Ψαλμ. ρβ’ 15) καὶ «σκληρυνθείη καὶ ξηρανθείη» (Ψαλμ. πθ’ 6) καὶ θὰ σκληρυνθῇ καὶ θὰ ξηρανθῇ· καὶ ὑπὸ τὴν φωνὴν τοῦ στρουθίου (Ἐκκλ. ιβ’ 4) πᾶσα βοτάνη θέλει ἀναστηθῆ, τουτέστιν «ἐν φωνῇ Ἀρχαγγέλου» (Α’ Θεσσ. δ’ 16) «ἐν τῇ ἐσχάτῃ σάλπιγγι» (Α’ Κορ. ιε’ 52) πᾶσα σὰρξ θὰ ἀναστῇ ἐκ τῶν νεκρῶν. «Ἑτοίμαζε εἰς τὴν ἔξοδόν σου τὰ ἔργα σου καὶ παρασκευάζου εἰς τὸν ἀγρόν» (Παρ. κδ’ 27). Καὶ πάλιν λέγει· «μιμνήσκου τὰ ἔσχατά σου καὶ εἰς τὸν αἰῶνα οὐ μὴ ἁμαρτήσῃς» (Σειρ. ζ’ 36) (ὑπενθύμιζε εἰς τὸν ἑαυτόν σου τὸν θάνατόν σου καὶ οὐδέποτε θὰ ἁμαρτήσῃς). Τὴν τελευταίαν του ὥραν ἐνθυμούμενος ἀσφαλῶς ὁ Προφήτης καὶ ἔχων ἀδιακόπως εἰς τὴν ψυχήν του τὸν φόβον τῆς τρομερᾶς ἐκείνης ὥρας τοῦ θανάτου, διαρκῶς εὑρίσκετο εἰς κατάνυξιν καὶ διήρχετο τὰς νύκτας του μὲ πένθος καὶ κλαυθμόν. Διὰ τοῦτο καὶ προσθέτει λέγων· «ἐκοπίασα ἐν τῷ στεναγμῷ μου, λούσω καθ’ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω» (Ψαλμ. ϛ’ 7). Διότι ἀκριβῶς ἐγνώριζεν, ὅτι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι σπείρουν εἰς τὴν γῆν ὀλίγας σταγόνας δακρύων ἐκ τῶν ὀφθαλμῶν των, θὰ θερίσουν μὲ ἀγαλλίασιν τὸ χόρτον τῶν οὐρανῶν· «Πορευόμενοι ἐπορεύοντο καὶ ἔκλαιον βάλλοντες τὰ σπέρματα αὐτῶν, ἐρχόμενοι δὲ ἤξουσιν ἐν ἀγαλλιάσει αἵροντες τὰ δράγματα αὐτῶν» (Ψαλμ. ρκε’ 5-6). Ἔκλαιον δηλαδὴ ὅταν ἔσπειρον τὰ σπέρματα αὐτῶν εἰς τὴν γῆν, εἰς τὴν ἀνάστασιν ὅμως θὰ φθάσουν μὲ ἀγαλλίασιν, κρατοῦντες εἰς τὰς χεῖρας τὰ δράγματα αὐτῶν (τὰ χειρόβολά των). Ὅπως δηλαδὴ ἐκαθαρίσθημεν δι’ ὕδατος καὶ Πνεύματος διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος, οὕτω ἀναβαπτιζόμεθα καὶ διὰ τῆς θερμότητος τῶν δακρύων καὶ τῆς θερμῆς κατανύξεως καὶ καθαριζόμεθα ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας καὶ γινόμεθα μέτοχοι τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Διότι οὔτε τὸ Βάπτισμα οὔτε ἡ ἀληθὴς κατάνυξις, τὴν ὁποίαν φέρουν τὰ δάκρυα δίδεται ποτὲ ἄνευ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.