Λόγος εἰς τὰ ΠΑΘΗ καὶ τὴν ΣΤΑΥΡΩΣΙΝ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτήρος ἡμῶν ΧΡΙΣΤΟΥ, ἐκ τοῦ «Νέου Θησαυροῦ» Γεωργίου Σουγδουρῆ.

Διατὶ δὲ ὁ Κύριος ἵστατο σιωπῶν εἰς τὴν ἐρώτησιν ταύτην τοῦ ἀρχιερέως καὶ τὰς κατ’ αὐτοῦ ψευδομαρτυρίας; Πρῶτον μὲν διὰ νὰ πληρωθῇ ἡ προφητεία τοῦ Προφήτου Δαβίδ, ἡ ὁποία λέγει εἰς τὸν τριακοστὸν ἕβδομον Ψαλμόν· «Ἐγὼ δὲ ὡσεὶ κωφὸς οὐκ ἤκουον, καὶ ὡσεὶ ἄλαλος οὐκ ἀνοίγων τὸ στόμα αὑτοῦ· καὶ ἐγενόμην ὡσεὶ ἄνθρωπος οὐκ ἀκούων καὶ οὐκ ἔχων ἐν τῷ στόματι αὑτοῦ ἐλεγμούς» (Ψαλμ. λζ’ 14-15). Δεύτερον δὲ διότι, ὡς Θεὸς παντογνώστης, ἐγνώριζεν, ὅτι οὐδόλως θέλουν λάβει ὑπ’ ὄψει τοὺς λόγους του, ἐπειδὴ ἦσαν ἐξ ὁλοκλήρου παρακινημένοι κατ’ αὐτοῦ ὑπὸ τοῦ διαβόλου. Διότι ἐὰν τόσα σημεῖα, τὰ ὁποῖα προλαβὼν ἐποίησεν ὁ Χριστὸς ἐνώπιον αὐτῶν, δὲν τοὺς κατέπεισαν νὰ τὸν πιστεύσουν, πῶς ἤθελαν καταπεισθῆ τότε μόνον μὲ λόγους; Ἠρώτησε δὲ πάλιν τὸν Κύριον ὁ ἀρχιερεὺς περὶ τῶν Μαθητῶν καὶ τῆς διδασκαλίας αὐτοῦ, ὡς μαρτυρεῖ ὁ θεῖος Ἰωάννης λέγων.

«Ὁ οὖν ἀρχιερεὺς ἠρώτησε τὸν Ἰησοῦν περὶ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ, καὶ περὶ τῆς διδαχῆς αὐτοῦ» (Ἰωάν. ιη’ 19).

Τίνος ἕνεκεν ἠρώτησε τὸν Κύριον ὁ ἀρχιερεὺς περὶ τῶν Μαθητῶν αὐτοῦ; Διὰ νὰ δείξῃ τὸν Κύριον ἀποστάτην, ὅπως ὁ Θευδᾶς [1], ὅτι δηλαδὴ συνάγει καὶ οὗτος Μαθητὰς καὶ πλῆθος λαοῦ. Διατὶ δὲ καὶ περὶ τῆς διδαχῆς Αὐτοῦ ἠρώτησε; Διὰ νὰ τὸν κηρύξῃ βλάσφημον, ὡς διδάσκοντα ἔξω τοῦ Μωσαϊκοῦ Νόμου. Τί λοιπὸν ἀπεκρίθη εἰς αὐτὰ ὁ Χριστός; Περὶ μὲν τῶν Μαθητῶν οὐδὲν ἀποκρίνεται, διότι ἦτο φανερόν, ὅτι δώδεκα μόνον ἦσαν οἱ ἐκλεκτοὶ καὶ ἑβδομήκοντα οἱ ὑστερώτεροι, οἵτινες οὔτε νὰ σταθοῦν ἐτόλμησαν, ὥστε τὶ εἴδους ἀποστασίαν ἤθελαν νὰ κάμουν οἱ τόσον ὀλίγοι εἰς μίαν βασιλείαν τῶν Ρωμαίων; Περὶ δὲ τῆς διδαχῆς Αὐτοῦ οὕτως ἀπεκρίθη.

«Ἀπεκρίθη αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἐγὼ παρρησίᾳ ἐλάλησα τῷ κόσμῳ· ἐγὼ πάντοτε ἐδίδαξα ἐν τῇ συναγωγῇ, καὶ ἐν τῷ Ἱερῷ ὅπου πάντοτε οἱ Ἰουδαῖοι συνέρχονται, καὶ ἐν κρυπτῷ ἐλάλησα οὐδέν» (Ἰωάν. ιη’ 20).

Ταῦτα ἔλεγεν ὁ Χριστός, ὑπενθυμίζων εἰς αὐτοὺς τὸν Προφήτην Ἠσαΐαν, λέγοντα περὶ αὐτοῦ, ἐν τῷ τεσσαρακοστῷ πέμπτῳ κεφαλαίῳ οὕτως· «Ἐγώ εἰμι Κύριος καὶ οὐκ ἔστιν ἔτι· οὐκ ἐν κρυφῇ λελάληκα, οὐδὲ ἐν τόπῳ γῆς, σκοτεινῷ» (Ἡσαΐας με’ 18-19). Ἀλλὰ ἂς ἴδωμεν, ποία ἐλέγετο Συναγωγὴ καὶ ποῖον ἦτο τὸ Ἱερόν; Συναγωγὰς εἶχον πολλὰς οἱ Ἰουδαῖοι εἰς πᾶσαν ἐνορίαν, ὅπως συμβαίνει καὶ κατὰ τὴν σήμερον, εἰς τὰς ὁποίας συνάζονται κατὰ Σάββατον καὶ διδάσκουσιν αὐτοὺς οἱ διδάσκαλοί των, οἱ ὁδηγοὶ τῆς ἀπωλείας.


Ὑποσημειώσεις

[1] Θευδᾶς· ἡγέτης Ἰουδαϊκῆς ἐπαναστατικῆς κινήσεως συνισταμένης ἐκ τετρακοσίων ἀνδρῶν, ἥτις ἐθεώρει τοῦτον ὡς Μεσσίαν. Ὁ Θευδᾶς ἐξετελέσθη ὡς στασιαστὴς ὑπὸ τῶν Ρωμαίων, χρόνον τινὰ ἐνωρίτερον τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτον ἀναφέρει ὁ θεῖος Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσι (εʹ 36).
[2] Ἡ νῆσος Ποντία ἰταλιστὶ ὀνομάζεται Πόντζια.
[3] Κατὰ τὸν ἀείμνηστον Ἰωὴλ Γιαννακόπουλον («Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη», τόμ. Αʹ σελ. 31), μονὰς τῶν ἑβραϊκῶν ἀργυρῶν νομισμάτων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι τὸ τάλαντον, βάρους 34,5 κιλῶν, ὅπερ ὑποδιαιρεῖται εἰς 60 μνᾶς, βάρους 575 γραμμαρίων ἑκάστη.
[4] Βλέπε ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
[5] Σ.τ.Ε. Ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ παρὸν ἐρώτημα συνεγράφη ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τῆς ὁμάδος τῶν ἐπιμελητῶν τῆς παρούσης ἐκδόσεως, πρὸς ὀρθοτέραν καὶ ἐπιστημονικῶς πληρεστέραν ἐνημέρωσιν τοῦ φιλομαθοῦς ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ.
[6] Περὶ τῆς χρήσης τῶν Ἀραμαϊκῶν ὡς καθομιλουμένην γλῶσσαν, ὑπενθυμίζομεν τὰς ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ ἀπαντώσας λέξεις καὶ φράσεις· ρακὰ (Ματθ. εʹ 41), μαμωνᾶς (Ματθ. ϛʹ 24), Γολγοθᾶ (Ματθ. κζʹ 33), Ἠλί, Ἠλί, λαμὰ σαβαχθανὶ (Ματθ. κζʹ 46), ταλιθὰ κούμι (Μάρκ. εʹ 41), ἐφφαθὰ (Μάρκ. ζʹ 34), ἀββᾶ (Μάρκ. ιδʹ 36), Βηθσαϊδὰ (Ἰωάν. εʹ 2), Γαββαθᾶ (Ἰωάν. ιθʹ 13), Ἀκελδαμὰ (Πραξ. αʹ 19), μαρὰν ἀθὰ (Αʹ Κορ. ιϛʹ 22), Ἀρμαγεδὼν (Ἀποκ. ιʹ 16).
[7] Περὶ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου βλέπε ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ ιϛʹ (16ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου.
[8] Βλέπε περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης ἐν τόμῳ Ζʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ κβʹ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου.