Ὀρφανοῦ ἐν Θεσσαλονίκῃ. Έργον ΙΔʹ αἰῶνος.
Διὰ νὰ γίνῃ δὲ ὁ λόγος ἡμῶν καταληπτὸς ἀπὸ ὅλους, θέλομεν προτάσσει τῆς διηγήσεως τοὺς στίχους τοῦ Ἱεροῦ Εὐαγγελίου τμηματικῶς καὶ κάτωθεν θέλομεν ἑρμηνεύει αὐτοὺς φέροντες εἰς τὸ μέσον καὶ τὰς μαρτυρίας τῶν ἄλλων Εὐαγγελιστῶν. Θέλομεν δὲ ἀκολουθήσει τὴν σειρὰν τῆς διηγήσεως τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἀποστόλου καὶ Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου, τοῦ ὁποίου τὴν περιγραφὴν τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου θέλομεν ἑρμηνεύσει. Ὅμως εἰς ὅσα σημεῖα οἱ ἄλλοι Εὐαγγελισταὶ ὡμίλησαν σαφέστερον ἐν ταῖς λεπτομερείαις, θέλομεν φέρει εἰς τὸ μέσον καὶ τοὺς στίχους αὐτῶν, διὰ νὰ καταστῇ πληρεστέρα ἡ ἐξιστόρησις τῶν Παθῶν τοῦ Κυρίου. Ἄρχεται δὲ ἡ παροῦσα διήγησις ἀπὸ τῆς συλλήψεως τοῦ Κυρίου ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆ, ὅπως ἀρχίζῃ καὶ τὸ Συναξάριον τῆς ἡμέρας, διότι τὰ προηγούμενα τῆς συλλήψεως, δηλαδὴ τὰ περὶ τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου, τῆς παραδόσεως τῶν ἁγίων καὶ φρικτῶν Μυστηρίων, τῆς ὑπερφυοῦς Προσευχῆς καὶ τῆς ἀγωνίας τοῦ Κυρίου καὶ τῶν Μαθητῶν, ὡς καὶ τὰ περὶ τῆς Προδοσίας τοῦ Ἰούδα τὰ εἴπτομεν κατὰ τὰς χθεσινὰς ὁμιλίας. Ἂς ἀκούσωμεν λοιπὸν μετὰ προσοχῆς τῆς διηγήσεως.
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ οἱ στρατιῶται κρατήσαντες τὸν Ἰησοῦν, ἀπήγαγον πρὸς Καϊάφαν τὸν ἀρχιερέα, ὅπου οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν» (Ματθ. κϛ’ 57).
Ἀφοῦ ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστὸς ὑπὸ τοῦ φίλου καὶ μαθητοῦ Αὐτοῦ προδοθεὶς συνελήφθη ἐν τῷ κήπῳ τῆς Γεθσημανῆ ὡδηγήθη ὑπὸ τῶν συλλαβόντων αὐτὸν εἰς τὸν Καϊάφαν, ὅστις ἦτο ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου· ἐκεῖ δὲ καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ πρεσβύτεροι συνήχθησαν. Πρὶν ἢ ὅμως ὑπάγωσιν εἰς τὸν Καϊάφαν, ἔφεραν τὸν Χριστὸν εἰς τὸν Ἄνναν, τὸν ἀρχιερέα, ὅστις ἦτο πρεσβύτερος εἰς τὴν ἡλικίαν καὶ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα, καθὼς τοῦτο μαρτυρεῖ ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λέγων:
«Ἡ οὖν σπεῖρα καὶ ὁ χιλίαρχος καὶ οἱ ὑπηρέται τῶν Ἰουδαίων συνέλαβον τὸν Ἰησοῦν, καὶ ἔδησαν αὐτόν καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν πρὸς Ἄνναν πρῶτον· ἦν γὰρ πενθερὸς τοῦ Καϊάφα, ὃς ἦν ἀρχιερεὺς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐκείνου. Ἦν δὲ Καϊάφας ὁ συμβουλεύσας τοῖς Ἰουδαίοις, ὅτι συμφέρει ἕνα ἄνθρωπον ἀπολέσθαι ὑπὲρ τοῦ λαοῦ» (Ἰωάν. ιη’ 12-14).
Ἰδέτε πόσην σύγχυσιν εἶχον οἱ μιαροὶ Ἰουδαῖοι, πόσην σπουδήν, πόσην ἀγωνίαν, ὡσὰν νὰ ἤθελαν νὰ συλλάβουν μέγαν τινὰ καὶ φοβερὸν ἀρχιστασιαστήν, οὕτως ἐσυνάζοντο πλῆθος πολύ· ὄχι δὲ μόνον τοὺς ὑπηρέτας αὐτῶν ἀπέστειλαν, ἀλλὰ καὶ τὴν σπεῖραν καὶ τὸν χιλίαρχον.