Ἔνατον ζήτημα εἶναι, διατί ἔθαψαν τὸν Χριστὸν εἰς καινουργῆ καὶ ἕτοιμον Τάφον, εἰς τὸν ὁποῖον ἄλλος ἄνθρωπος ποτὲ δὲν ἐτάφη; Τοῦτο ἔκαμαν καὶ ἔθαψαν τὸν Χριστὸν εἰς Τάφον καινουργῆ, ἵνα ὅταν ἀναστῇ, νὰ μὴ λέγωσιν οἱ Ἰουδαῖοι, ὅτι ἄλλος ἀνέστη ἐκ τοῦ Τάφου καὶ οὐχὶ ὁ Χριστός. Γράφεται δὲ καὶ ἕτερος λόγος, εἰς τὸ δέκατον τρίτον κεφάλαιον τοῦ Δ’ Βιβλίου τῶν Βασιλειῶν, εἶναι δὲ οὗτος ὁ ἑξῆς: Μετὰ τὸν θάνατον τοῦ Προφήτου Ἐλισσαίου, ἄνθρωποί τινες ἐφόνευσαν ἄλλον ἄνθρωπον καὶ θέλοντες νὰ κρύψουν τὸ σῶμα αὐτοῦ, τὸ ἔθαψαν μέσα εἰς τὸν τάφον, εἰς τὸν ὁποῖον ἦτο τεθαμμένος ὁ Προφήτης. Εὐθὺς ὅμως ὡς τὸ λείψανον τοῦ νεκροῦ ἤγγισεν εἰς τὰ ὀστᾶ τοῦ Προφήτου, παρευθὺς ἀνέστη ὁ φονευθεὶς νεκρός. Ἵνα μὴ λοιπὸν καὶ τώρα λέγωσιν οἱ χριστοκτόνοι Ἰουδαῖοι, ὅτι ἡ χάρις τῶν ὀστῶν τοῦ ἀπὸ πολλοῦ τεθαμμένου εἰς τὸν τάφον ἐκεῖνον νεκροῦ ἀνέστησε τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο ηὐδόκησε μόνος νὰ ταφῇ εἰς νεοκατεσκευσημένον Τάφον, εἰς τὸν ὁποῖον δηλονότι δὲν ἐτάφη ἄλλος ποτέ. Διατί δὲ καὶ εἰς ἕτοιμον τάφον ἔθαψαν αὐτόν; Ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης λύει τὴν ἀπορίαν ταύτην λέγων.
«Ἦν δὲ ἐν τῷ τόπῳ ὅπου ἐσταυρώθη, κῆπος, καὶ ἐν τῷ κήπῳ μνημεῖον καινόν, ἐν ᾧ οὐδέπω οὐδεὶς ἐτέθη. Ἐκεῖ οὖν, διὰ τὴν Παρασκευὴν τῶν Ἰουδαίων, ὅτι ἐγγὺς ἦν τὸ μνημεῖον, ἔθηκαν τὸν Ἰησοῦν» (Ἰωάν. ιθ’ 41-42).
Ἤτοι, ἐκεῖ ὅπου ἐσταύρωσαν τὸν Χριστόν, ἦτο κῆπος καὶ μέσα εἰς τὸν κῆπον ἦτο τάφος καινουργής, εἰς τὸν ὁποῖον κανεὶς ἄλλος δὲν εἶχε ταφεῖ. Ἐκεῖ λοιπὸν ἔθαψαν τὸν Χριστόν, διὰ δύο αἰτίας· μίαν μέν, διότι ἦτο ἐκεῖ πλησίον ὁ τόπος· δεύτερον δέ, διότι ἦτο ἡ ἑσπέρα τῆς Παρασκευῆς καὶ δὲν τοὺς ἐπέτρεπεν ὁ καιρός, Ἑβραίους ὄντας, νὰ σκάψωσιν ἄλλον τάφον. Τοὺς ἠμπόδιζεν ὁ Μωσαϊκὸς Νόμος, ὅστις εἰς τὸ εἰκοστὸν κεφάλαιον τῆς Ἐξόδου ἐπιτάσσει· «Μνήσθητι τὴν ἡμέραν τῶν Σαββάτων, ἁγιάζειν αὐτήν· ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου, τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ Σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου, οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῷ πᾶν ἔργον σὺ καὶ ὁ υἱός σου, ὁ παῖς σου καὶ ἡ παιδίσκη σου» (Ἔξοδος κ’ 8-10). Ἀλλ’ ἴδετε καὶ τὴν σοφίαν τοῦ Κυρίου, πῶς καὶ πρὸ τῆς Σταυρώσεως εἰς κῆπον παρεδόθη καὶ ἐν τῇ Σταυρώσει εἰς κῆπον ἐσταυρώθη καὶ μετὰ τὴν Σταύρωσιν εἰς κῆπον ἐτάφη. Καὶ τοῦτο διατί; Διότι καὶ ὁ διάβολος εἰς κῆπον ἐξηπάτησε τὸν Ἀδὰμ καὶ τὴν Εὔαν, διὰ τοῦτο λοιπὸν καὶ ὁ Χριστὸς εἰς κῆπον παρεδόθη, εἰς κῆπον ἐσταυρώθη καὶ εἰς κῆπον ἐτάφη, ἵνα ἐπαναγάγῃ πάλιν αὐτοὺς εἰς τὸν πρότερον τόπον. Καὶ ὅπως εἰς ξένον σπήλαιον ἐγεννήθη, οὕτω καὶ τώρα εἰς ξένον μνημεῖον ἐτάφη, ἵνα εἰς τὸν ξενιτεύσαντα τοῦ Παραδείσου Ἀδὰμ χαρίσῃ τὴν προτέραν διαγωγήν.