Λόγος εἰς τὰ ΠΑΘΗ καὶ τὴν ΣΤΑΥΡΩΣΙΝ τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτήρος ἡμῶν ΧΡΙΣΤΟΥ, ἐκ τοῦ «Νέου Θησαυροῦ» Γεωργίου Σουγδουρῆ.

ΕΙΚΟΝΑ
Τοιχογραφία ἐκ τοῦ Ἱ. Ναοῦ Ἁγίου Παντελεήμονος ἐν
Νερέζι τῆς Γιουγκοσλαβίας. Ἔργον ΙΒʹ αἰῶνος.

«Ὀψίας δὲ γενομένης, ἦλθεν ἄνθρωπος πλούσιος ἀπὸ Ἀριμαθαίας, τοὔνομα Ἰωσήφ, ὃς καὶ αὐτὸς ἐμαθήτευσε τῷ Ἰησοῦ. Οὗτος προσελθὼν τῷ Πιλάτῳ, ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλᾶτος ἐκέλευσεν ἀποδοθῆναι τὸ σῶμα» (Ματθ. κζ’ 57-58).

Ὅταν δὲ ἐνύκτωσε, ἤτοι κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Παρασκευῆς, ἦλθεν ἄνθρωπός τις, πλούσιος ἀπὸ τὴν Ἀριμαθαίαν πόλιν, εὐσχήμων βουλευτὴς τῶν Ἰουδαίων, ὁ ὁποῖος ἦτο καὶ Μαθητὴς τοῦ Χριστοῦ κεκρυμμένος, ὀνομαζόμενος Ἰωσὴφ καὶ ἐζήτησεν ἀπὸ τὸν Πιλᾶτον τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Τότε ὁ Πιλᾶτος διέταξε νὰ δοθῇ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου. Προσθέτει δὲ ἐνταῦθα ὁ θεῖος Εὐαγγελιστὴς Μάρκος καὶ τὰ ἑξῆς.

«Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασε εἰ ἤδη τέθνηκε· καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα, ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε. Καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος, ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ» (Μάρκ. ιε’ 44-45).

Ἀκούσας δηλαδὴ ὁ Πιλᾶτος, ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἀπέθανεν, ἐθαύμασε, διότι τόσον ταχέως ἐπῆλθεν ὁ θάνατος αὐτοῦ καὶ προσκαλέσας τὸν κεντυρίωνα ἠρώτησεν αὐτὸν διὰ νὰ βεβαιωθῇ ὅτι πράγματι ἀπέθανε καὶ πληροφορηθεὶς τοῦτο καὶ ἀπ’ αὐτοῦ ἐχάρισεν εἰς τὸν Ἰωσὴφ τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ.

«Καὶ λαβὼν τὸ σῶμα ὁ Ἰωσήφ, ἐνετύλιξεν αὐτὸ σινδόνι καθαρᾷ· καὶ ἔθηκεν αὐτὸ ἐν τῷ καινῷ αὐτοῦ μνημείῳ ὃ ἐλατόμησεν ἐν τῇ πέτρᾳ· καὶ προσκυλίσας λίθον μέγαν τῇ θύρᾳ τοῦ μνημείου, ἀπῆλθεν. Ἦν δὲ ἐκεῖ Μαρία Μαγδαληνή, καὶ ἡ ἄλλη Μαρία, καθήμεναι ἀπέναντι τοῦ τάφου» (Ματθ. κζ’ 59-61).

Λαβὼν ὁ Ἰωσὴφ τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου, κατεβίβασεν αὐτὸ ἀπὸ τοῦ Σταυροῦ. Ἦλθε δὲ τότε καὶ ὁ Νικόδημος φέρων ἀρώματα ἐκ σμύρνης καὶ ἀλόης, ὡς μαρτυρεῖ τοῦτο ὁ θεῖος Ἰωάννης λέγων·

«Ἦλθε δὲ καὶ Νικόδημος, (ὁ ἐλθὼν πρὸς τὸν Ἰησοῦν νυκτὸς τὸ πρῶτον), φέρων μῖγμα σμύρνης καὶ ἀλόης ὡσεὶ λίτρας ἑκατόν. Ἔλαβον οὖν τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ, καὶ ἔδησαν αὐτὸ ἐν ὀθονίοις μετὰ τῶν ἀρωμάτων, καθὼς ἔθος ἐστὶ τοῖς Ἰουδαίοις ἐνταφιάζειν» (Ἰωάν. ιθ’ 39-40).

Ὁ Ἰωσὴφ λοιπὸν καὶ ὁ Νικόδημος ἐνετύλιξαν τὸ Σῶμα τοῦ Ἰησοῦ εἰς λευκὴν καὶ καθαρὰν σινδόνα καὶ ἁλείψαντες αὐτὸ διὰ τῶν ἄρωμάτων, ἔθηκαν αὐτὸ εὐλαβῶς εἰς ἕτοιμον καινουργὲς μνημεῖον, τὸ ὁποῖον ἦτο πελεκημένον ἐπὶ τῆς πέτρας. Προσεκύλισαν δὲ καὶ λίθον μέγαν, τὸν ὁποῖον ἔβαλαν ἐπάνω τοῦ Τάφου.


Ὑποσημειώσεις

[1] Θευδᾶς· ἡγέτης Ἰουδαϊκῆς ἐπαναστατικῆς κινήσεως συνισταμένης ἐκ τετρακοσίων ἀνδρῶν, ἥτις ἐθεώρει τοῦτον ὡς Μεσσίαν. Ὁ Θευδᾶς ἐξετελέσθη ὡς στασιαστὴς ὑπὸ τῶν Ρωμαίων, χρόνον τινὰ ἐνωρίτερον τοῦ Χριστοῦ. Τοῦτον ἀναφέρει ὁ θεῖος Λουκᾶς ἐν ταῖς Πράξεσι (εʹ 36).
[2] Ἡ νῆσος Ποντία ἰταλιστὶ ὀνομάζεται Πόντζια.
[3] Κατὰ τὸν ἀείμνηστον Ἰωὴλ Γιαννακόπουλον («Ἡ Παλαιὰ Διαθήκη», τόμ. Αʹ σελ. 31), μονὰς τῶν ἑβραϊκῶν ἀργυρῶν νομισμάτων τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἶναι τὸ τάλαντον, βάρους 34,5 κιλῶν, ὅπερ ὑποδιαιρεῖται εἰς 60 μνᾶς, βάρους 575 γραμμαρίων ἑκάστη.
[4] Βλέπε ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».
[5] Σ.τ.Ε. Ἡ ἀπάντησις εἰς τὸ παρὸν ἐρώτημα συνεγράφη ἐξ ἀρχῆς ὑπὸ τῆς ὁμάδος τῶν ἐπιμελητῶν τῆς παρούσης ἐκδόσεως, πρὸς ὀρθοτέραν καὶ ἐπιστημονικῶς πληρεστέραν ἐνημέρωσιν τοῦ φιλομαθοῦς ἀναγνωστικοῦ κοινοῦ.
[6] Περὶ τῆς χρήσης τῶν Ἀραμαϊκῶν ὡς καθομιλουμένην γλῶσσαν, ὑπενθυμίζομεν τὰς ἐν τῇ Καινῇ Διαθήκῃ ἀπαντώσας λέξεις καὶ φράσεις· ρακὰ (Ματθ. εʹ 41), μαμωνᾶς (Ματθ. ϛʹ 24), Γολγοθᾶ (Ματθ. κζʹ 33), Ἠλί, Ἠλί, λαμὰ σαβαχθανὶ (Ματθ. κζʹ 46), ταλιθὰ κούμι (Μάρκ. εʹ 41), ἐφφαθὰ (Μάρκ. ζʹ 34), ἀββᾶ (Μάρκ. ιδʹ 36), Βηθσαϊδὰ (Ἰωάν. εʹ 2), Γαββαθᾶ (Ἰωάν. ιθʹ 13), Ἀκελδαμὰ (Πραξ. αʹ 19), μαρὰν ἀθὰ (Αʹ Κορ. ιϛʹ 22), Ἀρμαγεδὼν (Ἀποκ. ιʹ 16).
[7] Περὶ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου βλέπε ἐν τόμῳ Ιʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ ιϛʹ (16ῃ) τοῦ μηνὸς Ὀκτωβρίου.
[8] Βλέπε περὶ τῆς Ἁγίας ταύτης ἐν τόμῳ Ζʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ κβʹ (22ᾳ) τοῦ μηνὸς Ἰουλίου.