«Οὐδὲ φοβῇ σὺ τὸν Θεόν, ὅτι ἐν τῷ αὐτῷ κρίματι εἶ; Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως· ἄξια γὰρ ὧν ἐπράξαμεν ἀπολαμβάνομεν· οὗτος δὲ οὐδὲν ἄτοπον ἔπραξε. Καὶ ἔλεγε τῷ Ἰησοῦ· Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου. Καὶ εἶπεν αὐτῷ ὁ Ἰησοῦς· Ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ» (Λουκ. κγ’ 40-48).

Σύμβολον εἶναι οἱ δύο οὗτοι λῃσταὶ τῶν ἐξ Ἰουδαίων καὶ τῶν ἐξ Ἐθνῶν πιστευσάντων εἰς τὸν ἀληθῆ Θεόν, τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, διότι, ὅπως καὶ οἱ δύο οὗτοι κατ’ ἀρχὰς ὕβριζον τὸν Χριστόν, ὕστερον δὲ ὁ εἷς μετανοήσας ἐπετίμα τὸν ἄλλον, οὕτω καὶ ἡμεῖς οἱ Ἕλληνες καὶ αὐτοὶ οἱ Ἑβραῖοι, κατ’ ἀρχὰς μὲν ἀθετούσαμεν τὸν Χριστόν, μετὰ δὲ ταῦτα ἡμεῖς μὲν ἐπιστεύσαμεν εἰς αὐτόν, οἱ δὲ Ἑβραῖοι ἔμειναν καθὼς καὶ ἕως τοῦ νῦν, βλασφημοῦντες Αὐτόν. Διὰ τοῦτο πρεπόντως αὐτοὺς μὲν ἐπιτιμῶμεν καὶ ἀναθεματίζομεν, εἰς δὲ τὸν Χριστὸν κράζομεν καθ’ ἑκάστην ἡμέραν· «Μνήσθητι ἡμῶν, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ Σου».

Τί δὲ εἶπεν ὁ Χριστὸς πρὸς τὸν μετανοήσαντα λῃστήν; «Ἀμὴν λέγω σοι, σήμερον μετ’ ἐμοῦ ἔσῃ ἐν τῷ Παραδείσῳ». Ἤτοι ἀλήθειαν λέγω, σήμερον μετ’ ἐμοῦ θὰ εἶσαι εἰς τὸν Παράδεισον. Ἀπὸ ποίαν μεγάλην ἀρετὴν ἐσώθη ἐκεῖνος τόσον εὔκολα; Λέγομεν, ὅτι δίκαιον ἦτο νὰ σωθῇ καὶ μόνον διὰ τὸν λόγον ἐκεῖνον, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς τὸν Χριστόν· «Μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου» (Λουκ. κγ’ 42). Διότι εἰς τοιοῦτον καιρόν, κατὰ τὸν ὁποῖον οἱ ἀρχιερεῖς καὶ οἱ γραμματεῖς ἔλεγον τὸν Χριστὸν πλάνον καὶ παραβάτην, οἱ Μαθηταὶ τὸν ἄφησαν, ὁ Πέτρος τὸν ἠρνήθη, οἱ ἐπίλοιποι τὸν ἐνέπαιζον, ὅτι ἄλλους ἔσωσεν ἀπὸ πειρασμοὺς καὶ τὸν ἑαυτόν του δὲν δύναται νὰ λυτρώσῃ, τότε ὅτε οὐδὲν ἀκόμη σημεῖον εἶδε, διότι τὸ σκότος μετὰ ταῦτα ἐγένετο, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, εἰς τὸν τοιοῦτον καιρὸν μετετόησεν αὐτὸς ἀπὸ τὰς ἁμαρτίας του. Καὶ πρὸς μὲν τὸν ἄλλον λῃστήν, τὸν βλασφημοῦντα, ἔλεγε· «Δὲν φοβεῖσαι τὸν Θεόν, ὅτι καὶ σὺ εἰς τὸ ἴδιον κρῖμα εἶσαι; Καὶ ἡμεῖς μὲν δικαίως παιδευόμεθα, διότι, καθὼς ἐπράξαμεν, ἀπολαμβάνομεν, οὗτος δὲ ἀδίκως παιδεύεται, διότι δὲν ἔπραξε κανὲν ἄτοπον πρᾶγμα»· πρὸς δὲ τὸν Χριστὸν ἔλεγεν· «Ἐνθυμήσου καὶ ἐμένα, Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου». Πῶς λοιπὸν δὲν ἦτο δίκαιον νὰ σωθῇ; Διότι τί ἔβλεπεν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τὸν ἔλεγε Κύριον; Ποίους δούλους, ποίους ὑπηρέτας, ποίαν Βασιλείαν ἔβλεπε, τὴν ὁποίαν εἶχεν ὁ Χριστός, ὁ Ἐσταυρωμένος, ὁ ὑβρισμένος, ὁ γυμνός;