Καὶ πάλιν εἰς τὸ ἑξηκοστὸν κεφάλαιον· «Ἐν κυπαρίσσῳ καὶ πεύκῃ καὶ κέδρῳ ἅμα δοξάσαι τὸν τόπον τὸν ἅγιόν μου» (Ἡσαΐας ξ’ 13)· καὶ πάλιν ὁ Ἡσαΐας εἰς τὸ ἑξηκοστὸν πέμπτον κεφάλαιον· «Ἐξεπέτασα τὰς χεῖράς μου ὅλην τὴν ἡμέραν πρὸς λαὸν ἀπειθοῦντα καὶ ἀντιλέγοντα» (Ἡσαΐας ξε’ 2)· καὶ ὁ Ζαχαρίας εἰς τὸ δέκατον τρίτον κεφάλαιον· «Τί αἱ πληγαὶ αὗται ἀναμέσον τῶν χειρῶν σου; Καὶ ἐρεῖ, ἃς ἐπλήγην ἐν τῷ οἴκῳ τῷ ἀγαπητῷ μου» (Ζαχαρ. ιγ’ 6). Καὶ ὁ Προφήτης Δαβίδ ἐν τῷ εἰκοστῷ πρώτῳ Ψαλμῷ· «Ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας» (Ψαλμ. κα’ 17). Καὶ ὁ Ἱερεμίας ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ κεφαλαίῳ· «Δεῦτε καὶ ἐμβάλωμεν ξύλον εἰς τὸν ἄρτον αὐτοῦ καὶ ἐκτρίψωμεν αὐτὸν ἀπὸ γῆς ζώντων καὶ τὸ ὄνομα αὐτοῦ οὐ μὴ μνησθῇ οὐκέτι» (Ἱερεμ. ια’ 19). Ξύλον μὲν τὸν Σταυρὸν καλεῖ ὁ Προφήτης· ἄρτον δὲ τὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, διότι αὐτὸς λαβὼν αὐτὸν κατὰ τὴν προλαβοῦσαν ἑσπέραν ἔδωκε τοῖς Μαθηταῖς αὐτοῦ λέγων· «Λάβετε, φάγετε, τοῦτό ἐστι τὸ Σῶμά μου» (Ματθ. κϛ’ 26, Μάρκ. ιδ’ 22, Λουκ. κβ’ 19). Ἀλλὰ ταῦτα μὲν περὶ τοῦ Σταυροῦ. Ἴδωμεν δὲ καὶ διατὶ ἐμοίρασαν μεταξύ των οἱ στρατιῶται τὰ ἐνδύματα τοῦ Χριστοῦ. Περὶ ταύτης ὅμως τῆς διανομῆς ὁμιλεῖ πλέον σαφέστερα ὁ θεῖος Ἰωάννης λέγων:
«Οἱ οὖν στρατιῶται, ὅτε ἐσταύρωσαν τὸν Ἰησοῦν, ἔλαβον τὰ ἱμάτια αὑτοῦ, καὶ ἐποίησαν τέσσαρα μέρη, ἑκάστῳ στρατιώτῃ μέρος, καὶ τὸν χιτῶνα· ἦν δὲ ὁ χιτὼν ἄρραφος, ἐκ τῶν ἄνωθεν ὑφαντὸς δι’ ὅλου· εἶπον οὖν πρὸς ἀλλήλους· Μὴ σχίσωμεν αὐτόν, ἀλλὰ λάχωμεν περὶ αὐτοῦ, τίνος ἔσται» (Ἰωάν. ιθ’ 23-24).
Συνήθειαν εἶχον οἱ στρατιῶται, ὅταν ἐπρόκειτο νὰ ἐκτελέσουν κατάδικόν τινα, νὰ παίρνουν πρῶτον τὰ ἐνδύματά του. Κατὰ ταύτην λοιπὸν τὴν συνήθειαν καὶ οὗτοι ἐμοίρασαν τὰ ἐνδύματα τοῦ Χριστοῦ, τὰ ὁποῖα ἔκαμαν τέσσαρα μέρη. Τὸν δὲ χιτῶνα, ἤτοι τὸ ἐπανωφόριον, δὲν τὸν ἔσχισαν νὰ τὸν μοιράσουν, διότι ἦτο ἄρραφος, ἤτοι ὑφαντὸς ὅλος ἀπὸ ἄνω ἕως κάτω, ἀλλὰ εἶπον μεταξύ των· «Μὴ σχίσωμεν τοῦτον, ἀλλὰ βάλωμεν κλῆρον, τὶς νὰ τὸν πάρῃ». Τότε ἐπληρώθη ἡ προφητεία τοῦ Προφήτου Δαβίδ, τὴν ὁποίαν λέγει εἰς τὸν εἰκοστὸν πρῶτον Ψαλμόν· «Διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς, καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον» (Ψαλμ. κα’ 19).
Τί δὲ ἦτο καὶ τὶ ἐσήμαινεν ἐκεῖνος ὁ χιτὼν τοῦ Κυρίου; Περὶ τούτου πρέπει νὰ γνωρίζετε, ὅτι οἱ Γαλιλαῖοι εἶχον συνήθειαν νὰ ράπτουν δύο πλατέα φύλλα ὑφάσματος, τὰ ὁποῖα ἔκαμναν ὡς ἐπανωφόριον καὶ ἐφοροῦσαν τὸν καιρὸν ἐκεῖνον, καθότι εἶναι ζεστὸς ὁ τόπος, ὅπως καὶ σήμερον βλέπομεν, ὅτι φοροῦσιν οἱ Ἄραβες.