Ἔργον ΙϚʹ αἰῶνος.
Ἀλλὰ ἰδέτε τὴν ἄπειρον μακροθυμίαν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν ἀπανθρωπίαν τῶν στρατιωτῶν! Διότι κανὲν μέλος τοῦ Χριστοῦ δὲν ἄφησαν οἱ μιαροὶ ἀπαίδευτον· τὴν κεφαλήν, μὲ τὸν ἀκάνθινον στέφανον καὶ τὴν τύψιν τοῦ καλάμου· τὸ πρόσωπον, μὲ τὰ ἐμπτύσματα· τὰς σιαγόνας, μὲ τὰ ραπίσματα· τὴν χεῖρα, μὲ τὸν κάλαμον· τὸ στόμα, μὲ τὴν γεῦσιν τοῦ ὄξους, τὸ σῶμα ὅλον, μὲ τὴν ἔνδυσιν τῆς χλαμύδος. Ἀλλὰ μὴ γινώμεθα καὶ ἡμεῖς, εὐλογημένοι Χριστιανοί, ὅπως οἱ στρατιῶται ἐκεῖνοι, οἵτινες γονατίζοντες ἐνέπαιζον τὸν Χριστόν. Διότι ὅταν καὶ ἡμεῖς, ἐρχόμενοι εἰς τὴν Ἐκκλησίαν, ἔχωμεν τὸν νοῦν μας εἰς κοσμικὰς φροντίδας καὶ εἰς ἀτόπους ἐπιθυμίας, τότε καὶ ἐὰν γονατίζωμεν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ καὶ προσκυνοῦμεν Αὐτόν, ὅμως ὡς χριστομπαῖκται λογιζόμεθα.
«Καὶ ὅτε ἐνέπαιξαν αὐτῷ ἐξέδυσαν αὐτὸν τὴν χλαμύδα καὶ ἐνέδυσαν αὐτὸν τὰ ἱμάτια αὐτοῦ, καὶ ἀπήγαγον αὐτὸν εἰς τὸ σταυρῶσαι. Ἐξερχόμενοι δὲ εὗρον ἄνθρωπον Κυρηναῖον, ὀνόματι Σίμωνα· τοῦτον ἠγγάρευσαν, ἵνα ἄρῃ τὸν Σταυρὸν αὐτοῦ» (Ματθ. κζ’ 31-32).
Μετὰ δὲ τὸν ὑπὸ τῶν στρατιωτῶν ἐμπαιγμὸν τοῦ Χριστοῦ ἐξέδυσαν Αὐτὸν τὴν χλαμύδα ἐκείνην, καὶ ἐνέδυσαν Αὐτὸν πάλιν τὰ ἐνδύματα Αὐτοῦ καὶ τὸν ἐπῆραν νὰ τὸν σταυρώσουν. Καὶ κατ’ ἀρχὰς μέν, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, ἐξῆλθεν ὁ Χριστός, βαστάζων τὸν Σταυρὸν αὐτοῦ, ἵνα πληρωθῇ ἡ προφητεία τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου, τὴν ὁποίαν λέγει εἰς τὸ ἔνατον κεφάλαιον· «Οὗ ἡ ἀρχὴ ἐγενήθη ἐπὶ τοῦ ὤμου Αὑτοῦ» (Ἡσαΐας θ’ 6), ὕστερον δὲ λυπηθέντες Αὐτὸν οἱ ἀνελεήμονες στρατιῶται, ἠγγάρευσαν ἄνθρωπόν τινα Σίμωνα λεγόμενον, νὰ βαστάζῃ τὸν Σταυρόν. Ἦτο δὲ ὁ Σίμων οὗτος ἀπὸ τὰ μέρη τῆς Κυρήνης, ἥτις εὑρίσκεται εἰς τὰ σύνορα τῆς Ἀφρικῆς. Τὰ περὶ τοῦ Σίμωνος τούτου σαφηνίζων ἔτι περισσότερον ὁ Εὐαγγελιστὴς Μάρκος, λέγει καὶ τὰ ὀνόματα τῶν παιδίων αὐτοῦ, Ἀλεξάνδρου καὶ Ρούφου.
«Καὶ ἐλθόντες εἰς τόπον λεγόμενον Γολγοθᾶ, ὅ ἐστι λεγόμενος Κρανίου τόπος, ἔδωκαν αὐτῷ πιεῖν ὄξος μετὰ χολῆς μεμιγμενέν· καὶ γευσάμενος οὐκ ἤθελε πιεῖν» (Ματθ. κζ’ 33-34).
Ἀλλὰ τίνος ἕνεκεν ἔστησαν τὸν Σταυρὸν ἐπάνω εἰς τὸν τόπον τοῦ Κρανίου; Διότι ἔπρεπεν ἐκεῖ, ὅπου ἦτο τεθαμμένος ὁ παλαιὸς Ἀδάμ, νὰ σταυρωθῇ καὶ ὁ νέος Ἀδάμ, δηλονότι ὁ Χριστός, ἵνα ζωοποιήσῃ ἐκεῖνον, θανατωθέντα ὑπὸ τοῦ ὄφεως.