Τότε ἐπληρώθη ἡ προφητεία τοῦ Προφήτου Ὡσηέ, ὅπου λέγει εἰς τὸ ἕκτον κεφάλαιον· «Ἔκρυψαν Ἱερεῖς ὁδόν, ἐφόνευσαν Σίκιμα, ὅτι ἀνομίαν ἐποίησαν ἐν τῷ οἴκῳ τοῦ Ἰσραήλ» (Ὠσηέ ϛ’ 9-10). Σίκιμα ὁ Προφήτης τὸν Χριστὸν ὀνομάζει. Ὡς δὲ ἤκουσεν ὁ Πιλᾶτος τὰ τρία ταῦτα ἐγκλήματα, ἠρώτησε τὸν Χριστὸν διὰ τὸ μεγαλύτερον· «Σὺ εἶσαι ὁ Βασιλεὺς τῶν Ἰουδαίων;». Κατὰ δύο τρόπους τὸν ἐρωτᾷ· πρῶτον μέν, ἐὰν εἴπῃ ὅτι ἐγὼ εἶμαι, νὰ τὸν θανατώσῃ ὡς ἀποστάτην· δεύτερον δέ, ἐὰν εἴπῃ, ἐγὼ δὲν εἶμαι, νὰ ἀποδείξῃ τοὺς Ἰουδαίους ψεύστας. Ὁ δὲ Χριστὸς τεχνηέντως ἀποκρίνεται καὶ πρὸς τὰ δύο λέγων· «Σὺ λέγεις»· ἤτοι ποία ἀνάγκη εἶναι νὰ τὸ εἴπω ἐγώ, ὅτι εἷμαι Βασιλεύς; Ἰδοὺ τὸ στόμα σου μαρτυρεῖ, ὅτι ἐγὼ εἶμαι Βασιλεύς. Ὅτι δὲ καὶ τὰ τρία ταῦτα, ἐγκλήματα ψευδῶς τὰ προέβαλλον οἱ ἀρχιερεῖς κατὰ τοῦ Χριστοῦ, δυνάμεθα ἐκ τῶν ἑξῆς νὰ τὸ μάθωμεν.
Ὁ Χριστὸς ὄχι μόνον δὲν διέστρεψε ποτὲ τὸ ἔθνος τῶν Ἰουδαίων, ἀλλὰ καὶ πάντοτε ἐδίδασκε τὰ πρὸς εἰρήνην. Τὸν ἑαυτόν του Βασιλέα οὐδέποτε ὠνόμασε, διότι καὶ ὅταν ποτὲ ἠθέλησαν οἱ Ἰουδαῖοι νὰ τὸν κάμωσι βασιλέα, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης εἰς τὸ ἕκτον κεφάλαιον, αὐτὸς ἔφυγεν εἰς τὸ ὄρος. Τοὺς ἀνθρώπους δὲν ἠμπόδιζε νὰ δώσουν τὸν φόρον εἰς τὸν Καίσαρα, ἀλλὰ μάλιστα ἔλεγεν· «Ἀπόδοτε οὖν τὰ Καίσαρος Καίσαρι καὶ τὰ τοῦ Θεοῦ τῷ Θεῷ» (Ματθ. κβ’ 21). Προσέτι δὲ καὶ ὁ ἴδιος ἔδωκε φόρον, ὡς λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Ματθαῖος εἰς τὸ δέκατον ἕβδομον κεφάλαιον (24-27). Βλέπεις πῶς, ἀπὸ τὸν θυμόν των καὶ τὸν πολὺν φθόνον, δὲν σκέπτονται οἱ χριστοκτόνοι ἀρχιερεῖς τί νὰ εἴπωσι; Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Πιλᾶτος λέγει οὐδεμίαν αἰτίαν θανάτου εὑρίσκω ἐν αὐτῷ. Αὐτοὶ ὅμως τὸν βιάζουσι καὶ δίχως αἰτίαν νὰ τὸν θανατώσῃ· καὶ ὄχι μόνον ἁπλῶς νὰ τὸν θανατώσῃ, ἀλλὰ μάλιστα διὰ θανάτου σταυρικοῦ. Διατί; Διότι τὸν σταυρικὸν θάνατον τὸν εἶχον τότε κατὰ πολλὰ ἄτιμον καὶ καταφρονημένον.
«Τότε λέγει αὐτῷ ὁ Πιλᾶτος· οὐκ ἀκούεις πόσα σοῦ καταμαρτυροῦσι; καὶ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῷ πρὸς οὐδὲ ἓν ρῆμα, ὥστε θαυμάζειν τὸν ἡγεμόνα λίαν» (Ματθ κζ’ 13-14).
Ἀκούων ὁ Πιλᾶτος τὰς κατὰ τοῦ Ἰησοῦ κατηγορίας τῶν Ἰουδαίων καὶ θαυμάζων διὰ τὴν πραότητα καὶ ἀπάθειαν τοῦ Κυρίου, λέγει πρὸς Αὐτόν· «Δὲν ἀκούεις πόσα κατὰ σοῦ κατηγοροῦσι; Δὲν ἀποκρίνεσαι; Δὲν ἀποσείεις τὰς ἐναντίον σου κατηγορίας; Δὲν ὑπερασπίζεις τὸν ἑαυτόν σου;».