Ὅτε δὲ εἶδεν, ὅτι παρέδωκαν Αὐτὸν εἰς τὰς χεῖρας τοῦ Πιλάτου, ἐθνικοῦ ὄντος, τότε ἐνεθυμήθη τὸν λόγον τοῦ Χριστοῦ, τὸν ὁποῖον εἶπε πρὸς τοὺς Ἀποστόλους, ὡς λέγει ὁ Ματθαῖος εἰς τὸ εἰκοστὸν κεφάλαιον· «Ἰδοὺ ἀναβαίνομεν εἰς Ἱεροσόλυμα καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδοθήσεται τοῖς ἀρχιερεῦσι καὶ γραμματεῦσι καὶ κατακρινοῦσιν αὐτὸν θανάτῳ καὶ παραδώσουσιν αὐτὸν τοῖς ἔθνεσιν, εἰς τὸ ἐμπαῖξαι καὶ μαστιγῶσαι καὶ σταυρῶσαι καὶ τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται» (Ματθ. κ’ 18-19).
Ἐκ τούτων τῶν λόγων ἐγνώρισε παρευθὺς ὁ Ἰούδας, ὅτι ἀφοῦ παρεδόθη ὁ Χριστὸς εἰς χεῖρας τοῦ ἐθνικοῦ Πιλάτου, βέβαιον ἦτο ὅτι θέλει θανατωθῆ. Διὰ τοῦτο μετενόησεν ὁ ἀσυνείδητος, καὶ πορευθεὶς εἰς τὸ Ἱερὸν πρὸς τοὺς ἀρχιερεῖς, οἵτινες ἦσαν συνηγμένοι, ἔρριψε τὰ τριάκοντα ἀργύρια, τὰ ὁποῖα ἐπῆρε μισθὸν τῆς προδοσίας. Τί δὲ ἦσαν ἐκεῖνα τὰ ἀργύρια; Ὁ Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής, λέγει, ὅτι ἦσαν ἀργυρᾶ νομίσματα, ἕκαστον ἐκ τῶν ὁποίων εἶχε βάρος τριάκοντα δράμια (ἤτοι γραμμάρια 96)· ὥστε τὰ τριάκοντα ἀργύρια ἦσαν δράμια ἐννεακόσια (ἤτοι 2.999 γραμμάρια) [3]. Διὰ τόσον μισθὸν ἐπώλησεν ὁ φιλάργυρος Ἰούδας τὸν Χριστόν, διὰ τοῦτο μετενόησε καὶ ἐπέστρεψεν αὐτόν, λέγων· «Ἥμαρτον, παραδοὺς αἷμα ἀθῶον», ἤτοι, ἔσφαλα, διότι παρέδωσα αἷμα δίκαιον.
«Οἱ δὲ εἶπον· Τί πρὸς ἡμᾶς; σὺ ὄψει» (Ματθ. κζ’ 4).
Τότε οἱ ἀρχιερεῖς, ἀποσείοντες ἀπ’ αὐτῶν τὴν εὐθύνην καὶ τὴν αἰτίαν τοῦ φόνου, λέγουν πρὸς τὸν Ἰούδαν· Τί λέγεις τοῦτο πρὸς ἡμᾶς· σὺ νὰ ὄψεσαι· καὶ ὅμως, ἐὰν ἔλεγαν τοῦτο ἀληθῶς, δὲν ἤθελαν λέγῃ μετὰ ταῦτα· «Τὸ αἷμα αὐτοῦ ἐφ’ ἡμᾶς καὶ ἐπὶ τὰ τέκνα ἡμῶν» (Ματθ. κζ’ 25).
«Καὶ ρίψας τὰ ἀργύρια ἐν τῷ ναῷ ἀνεχώρησε· καὶ ἀπελθὼν ἀπήγξατο» (Ματθ. κζ’ 5).
Ἴδετε μετάνοιαν τοῦ Ἰούδα ἀνωφελῆ καὶ ἀσύμφορον, ἐπειδὴ αὕτη δὲν ἦτο ἀληθινή, διότι, ἐὰν ἀληθῶς μετενόει, ἔπρεπεν, ἀφοῦ ἔρριψε τὰ ἀργύρια εἰς τοὺς ἀρχιερεῖς, νὰ ὑπάγῃ νὰ προσπέσῃ εἰς τοὺς πόδας τοῦ Χριστοῦ, ἵνα λάβῃ συγχώρησιν· ἀλλὰ δὲν τὸ ἔκαμε, διότι ὁ διάβολος τὸν ἔβαλεν εἰς ἐντροπὴν καὶ εἰς μεγάλην λύπην, τόσον ὥστε ἐπῆγε καὶ ἐκρεμάσθη μόνος του. Ἂς φρίξωμεν, ἀδελφοί μου Χριστιανοί, ἐννοοῦντες τὴν ἀπώλειαν τοῦ Ἰούδα καὶ ἂς ἴδωμεν μέχρι ποίου σημείου τὸν ὡδήγησεν ἡ φιλαργυρία. Τὸν Χριστὸν ἐπώλησε καὶ τοῦτο δι’ ὀλίγον κέρδος· τὸν Διδάσκαλόν του ἐθανάτωσε, τὴν ἰδικήν του ζωὴν ἔχασε καὶ τέλος ἐκληρονόμησε καὶ τὴν αἰώνιον κόλασιν. Μόνον ἕως ὅτου εὑρισκόμεθα ἐπὶ τῆς γῆς μετὰ τοῦ σώματος τούτου, τὸ ὁποῖον ἔκαμε τὴν ἁμαρτίαν, ἂς μετανοήσωμεν, ἂς ἐξομολογηθῶμεν ἐνώπιον τοῦ Χριστοῦ, ἵνα λάβωμεν τὴν συγχώρησιν.