Ὅταν ἐκάθισεν ὁ Ἰωσὴφ εἰς τὸ βασιλικὸν ἅρμα καὶ τὸν ἐκήρυξεν ὁ Φαραὼ βασιλέα, ἐπῆγαν κατὰ τὴν τάξιν ὅλοι οἱ ἄρχοντες τῆς συγκλήτου καὶ τὸν προσεκύνησαν. Ὁ δὲ Πετεφρῆς, ὅστις τὸν ἔβαλεν εἰς τὴν φυλακήν, βλέπων τοιοῦτον θαῦμα παράδοξον, ἐφοβήθη μεγάλως καὶ δὲν ἐτόλμησε νὰ ὑπάγῃ ἔμπροσθεν αὐτοῦ, ἀλλὰ κρυφίως ἀνεχώρησεν ἐκ μέσου τῶν μεγιστάνων. Ἀπελθὼν δὲ εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, εἶπε ταῦτα πρὸς τὴν γυναῖκα του ὅλος ἔντρομος: «Σημεῖον παράδοξον ἔγινεν εἰς ἡμᾶς σήμερον καὶ κινδυνεύομεν εἰς θάνατον. Διότι ὁ δοῦλός μας ἔγινεν αὐθέντης μας καὶ κάθηται μετὰ δόξης πολλῆς εἰς τὸ βασιλικὸν ἅρμα δορυφορούμενος· ἐγὼ δὲ μετὰ φόβου ἔφυγον ἥσυχα, ἵνα μὴ μὲ ἴδῃ καὶ αἰσχύνωμαι». Τότε ἡ γυνὴ αὐτοῦ τὸν ἐνεθάρρυνε καὶ μὴ θέλουσα λέγουσα: «Ἄκουσον, κύριέ μου, νὰ σοῦ ὁμολογήσω τὴν ἁμαρτίαν μου. Ἐγὼ ἀδίκως τὸν ἐσυκοφάντησα, διότι ἐκεῖνος εἶναι σώφρων καὶ δίκαιος καὶ δι’ αὐτὸ ὁ Θεὸς τὸν ἐδόξασεν. Ἐγὼ ἐπεθύμουν πολὺ τὸ κάλλος του καὶ πολὺ ἐβασάνισα καὶ παρεβίασα αὐτὸν μὲ διάφορα μηχανεύματα, νὰ κάμῃ μετ’ ἐμοῦ ἁμαρτίαν καὶ δὲν ἠθέλησεν. Ὅθεν ἡμέραν τινά, ὡς μεθυσμένη, ὅπου ἤμουν ἀπὸ τὸν ἔρωτα, τὸν ἔσυρα νὰ μὲ μοιχεύσῃ καὶ αὐτὸς ἀφῆκε τὸν χιτῶνα καὶ ἔφυγεν· ἐγὼ ὅμως ἡ ἄσεμνος τὸν ἐσυκοφάντησα καὶ τὸν ἐφυλάκισας ἄδικα· αὐτὸς δὲ ὡς ἐνάρετος καὶ Ἅγιος δὲν ὡμολόγησε τὴν ἀνομίαν μου. Λοιπὸν ἐγὼ εἶμαι αἰτία τῆς δόξης αὐτοῦ. Διότι ἐὰν ἐγὼ δὲν ἤθελα τὸν συκοφαντήσει, δὲν ἀνέβαινεν εἰς τοσαύτην εὐδαιμονίαν. Ὕπαγε λοιπὸν καὶ προσκύνησον αὐτὸν ἀφόβως. Ὁ δὲ Πετεφρῆς ἀπῆλθε μὲ τοὺς λοιποὺς ἄρχοντας καὶ προσεκύνησαν αὐτόν, αὐτὸς δὲ τὸν ὑπεδέχθη μὲ χαριέστατον πρόσωπον.

Ἦτο δὲ τότε, ὅτε ὡς βασιλεὺς ἐτιμήθη ὁ Ἰωσήφ, ἐτῶν τριάκοντα· περιῆλθε δὲ ὅλην τὴν Αἴγυπτον προστάσσων εἰς κάθε πόλιν τοὺς ἄρχοντας νὰ συνάξουν τοὺς καρποὺς ἐπιμελῶς καὶ νὰ τοὺς φυλάττουν εἰς τόπους εὐαέρους, ἵνα μὴ σήπωνται. Περιερχόμενος δὲ ἀπὸ χώρας εἰς χώραν, ἔφθασε καὶ εἰς τὴν Ἡλιούπολιν, εἰς τὴν ὁποίαν ἦτο εἷς ἱερεὺς τῶν εἰδώλων πολὺ πλούσιος ἄρχων, ὅστις εἶχε θυγατέρα ὀνόματι Ἀσενέθ, τῆς ὁποίας δὲν εὑρίσκετο εἰς ὅλον τὸν κόσμον ὁμοία κατὰ τὴν ὡραιότητα. Οὗτος μαθών, ὅτι ἔρχεται ὁ Ἰωσήφ, ἐξῆλθε καὶ τὸν προϋπήντησε μὲ τὴν οἰκογένειάν του καὶ τὸν ὑπεδέχθη χαρούμενος. Ἐλθόντος δὲ τοῦ Ἰωσὴφ εἰς τὸ παλάτιόν του τὸν ἐκάθισεν εἰς θρόνον χρυσὸν καὶ πλύνας τοὺς πόδας του, ἐκάλεσε τὴν Ἀσενέθ, ἥτις ἐκάθητο κεκλεισμένη εἰς τὸν πύργον νὰ καταβῇ νὰ τὸν προσκυνήσῃ, νὰ λάβῃ τὴν εὐλογίαν του.