Ὁ δὲ ἰδὼν τὸν Βενιαμὶν ἐνικήθη τὰ σπλάγχνα καὶ ἤθελεν ἵνα ἐναγκαλισθῇ καὶ καταφιλήσῃ αὐτόν, ἀλλὰ διὰ νὰ μὴ γνωρισθῇ συνεκρατήθη. Εἰσελθὼν δὲ εἰς τὸν κοιτῶνα ἐδάκρυσεν. Εἶτα προσέταξε τοὺς ὑπηρέτας νὰ ἑτοιμάσουν φαγητὰ ἐκλεκτά, νὰ τοὺς φιλεύσῃ καὶ οὕτως ἐποίησαν. Εἰσελθόντων δὲ εἰς τὴν τράπεζαν ἔλαβε τὸ ποτήριον τὸ ἀργυροῦν, μὲ τὸ ὁποῖον ἔπινε καὶ κρατῶν αὐτὸ εἰς τὴν ἀριστερὰν χεῖρά του ἐκτύπα μὲ τὴν δεξιάν, ὡς νὰ ἔκαμνε μαντείαν τινὰ καὶ ἔλεγεν ἓν πρὸς ἓν κατὰ τάξιν τῶν ἀδελφῶν τὰ ὀνόματα, ἤτοι· ἂς καθίσῃ ὁ Ρουβὶμ πρῶτον, ἔπειτα ὁ Συμεών· καὶ οὕτως ἐκάθισαν ἅπαντες κατὰ σειρὰν εἰς τὴν τράπεζαν ἔμφοβοι, συλλογιζόμενοι, ὅτι ἐκεῖνος ὁ ἄνθρωπος, ὅστις εὗρε μὲ μαντικὴν τέχνην ὅλα τὰ ὀνόματα αὐτῶν, εἶναι ἐνδεχόμενον νὰ γνωρίσῃ καὶ τὴν ἐπιβουλήν, τὴν ὁποίαν ἐτέλεσαν εἰς τὸν ἀδελφόν των, καὶ νὰ τοὺς θανατώσῃ, ὡς ἔπρεπε.
Βλέπων ὁ Ἰωσὴφ αὐτοὺς τεταραγμένους κατὰ πολὺ τοὺς ἔδωκε μερίδας ἀπὸ τὴν τράπεζάν του, διὰ νὰ τοὺς ἐξαγάγῃ ἀπὸ πάντα φόβον· εἰς δὲ τὸν Βενιαμὶν ἔδωκε πεντάκις μεγαλυτέραν μερίδα ἀπὸ τοὺς ἄλλους. Ἀφοῦ λοιπὸν ἔφαγον καὶ ἐχορτάσθησαν, εἶπεν εἰς τὸν ἐπίτροπόν του νὰ γεμίσῃ ὅλους τοὺς σάκκους μὲ σῖτον καὶ νὰ τοὺς δώσῃ καὶ ὅσα ἄλλα τρόφιμα δύνανται νὰ σηκώσουν, νὰ θέσωσι δὲ τὰ ἀργύρια καὶ τὰ πρῶτα καὶ τὰ ὕστερα εἰς τοὺς σάκκους των ὡς καὶ πρότερον. Εἰς δὲ τὸν σάκκον τοῦ Βενιαμὶν νὰ θέσουν τὸ ἀργυροῦν ποτήριον κρυφίως, νὰ μὴ τὸ γνωρίσωσι καὶ οὕτως ἐποίησε τὸ προσταχὲν ὁ ἐπίτροπος. Ἀφοῦ λοιπὸν ἐξῆλθον τῆς πόλεως, ἔδραμε κατόπιν αὐτῶν ὁ ἐπίτροπος καὶ ὑβρίζων αὐτοὺς ἔλεγε ταῦτα· «Οὕτως ἀνταπεδώκατε, ἀχάριστοι, τὴν τιμήν, τὴν ὁποίαν σᾶς ἔκαμεν ὁ κύριός μου καὶ σᾶς ἐφίλευσε μὲ τόσην ἀγάπην καὶ σῖτον καὶ τρόφιμα σᾶς ἐχάρισε, σεῖς δέ, ἀγνωμονέστατοι ἐκλέψατε τὸ ἀργυροῦν αὐτοῦ ποτήριον;». Οἱ δὲ εἶπον πρὸς αὐτόν· «Μὴ γένοιτο· δὲν ἐκλέψαμεν ἡμεῖς τίποτε, μάλιστα ἐπεστρέψαμεν καὶ τὰ πρῶτα ἀργύρια, ἵνα νὰ μὴ ἔχωμεν ἁμαρτίαν, καὶ ἠθέλομεν κλέψει τὸ ποτήριον;». Ὁ δὲ ἐρευνήσας τοὺς σάκκους πάντας, εὗρον αὐτὸ εἰς τὸν σάκκον τοῦ Βενιαμίν. Οἱ δὲ λοιποὶ ἔσχισαν τὰ ἐνδύματά των ἀπὸ τὴν πολλὴν θλῖψιν· ὕβριζον δὲ τὸν Βενιαμίν, τοιαῦτα πρὸς αὐτὸν μετὰ θυμοῦ λέγοντες· «Καταραμένος νὰ εἶσαι σὺ καὶ ὁ Ἰωσὴφ μὲ τὴν μητέρα σας, ὅτι πάντοτε κάμνετε εἰς τὴν οἰκίαν μας σκάνδαλα. Ἐκεῖνος ἤθελε νὰ γίνῃ βασιλεὺς εἰς ἡμᾶς καὶ δι’ αὐτὸ τὰ θηρία τὸν ἔφαγον, σὺ δὲ πάλιν ἔκλεψας τὸ ποτήριον, καθὼς καὶ ἡ μήτηρ σου ἔκλεψε τὰ εἴδωλα τοῦ πατρός της καὶ τώρα κινδυνεύομεν διὰ σὲ εἰς θάνατον». Ὤμνυε δὲ εἰς αὐτοὺς μετὰ δακρύων ὁ Βενιαμίν, ὅτι δὲν ἐγνώριζε τίποτε.