Βίος καὶ πολιτεία τοῦ Δικαίου ΙΩΣΗΦ τοῦ ΠΑΓΚΑΛΟΥ.

Κατὰ τὰς ἡμέρας ἐκείνας ὑπέπεσαν εἰς παράπτωμα ἔναντι τοῦ βασιλέως Φαραὼ δύο εὐνοῦχοι αὐτοῦ, ὁ ἀρχιοινοχόος καὶ ὁ ἀρχισιτοποιός, τοὺς ὁποίους καὶ ἐνέκλεισεν ὁ Φαραὼ εἰς τὸ ὡς ἄνωθεν δεσμωτήριον. Μεθ’ ἡμέρας δέ τινας εἶδεν ἕκαστος τούτων ὄνειρον, τὸ ὁποῖον ἐξήγησεν ὁ Ἰωσήφ. Καὶ τοῦ μὲν σιτοποιοῦ εἶπεν, ὅτι τὴν τρίτην ἀπ’ ἐκείνης ἡμέραν θέλει προστάξει ὁ βασιλεὺς νὰ κόψουν τὴν κεφαλήν του· τοῦ δὲ οἰνοχόου, ἤτοι τοῦ κεραστοῦ, εἶπε ταῦτα· «Γνώριζε, ὅτι μεθαύριον λυτρώνεσαι ἀπ’ ἐδῶ καὶ θέλει σοῦ δώσει καὶ πάλιν ὁ βασιλεὺς τὴν προτέραν τιμήν σου καὶ τὸ διακόνημα, τὸ ὁποῖον εἶχες. Τότε, παρακαλῶ σε, κάμε ἔλεος καὶ δι’ ἐμὲ καὶ ἀνάγγειλον εἰς τὸν βασιλέα, ὅτι ἀδίκως μὲ ἐσυκοφάντησαν καὶ εὑρίσκομαι εἰς τοῦτον τὸν λάκκον, χωρὶς νὰ πράξω κανὲν κακούργημα». Μετὰ τρεῖς ἡμέρας ἔκαμε μεγάλην φιλίαν ὁ Φαραώ, ὅστις ἑώρταζε τὰ γενέθλιά του, καὶ ἐνθυμηθεὶς τοὺς δύο ἐκείνους ὑποδίκους, ἔκρινε τὸ πταίσιμόν των· καὶ τὸν μὲν ἀρχισιτοποιὸν ἀπεφάσισε νὰ κρεμάσουν, τὸν δὲ οἰνοχόον συνεχώρησε καὶ ἐπανέφερεν εἰς τὸ διακόνημά του, καθὼς ὁ Ἰωσὴφ προεφήτευσε.

Μετὰ δύο χρόνους εἶδεν ὄνειρον ὁ βασιλεύς, ὅτι ἵστατο εἰς τὸ χεῖλος τοῦ ποταμοῦ Νείλου, ἀνέβαινον δὲ ἐκεῖθεν ἑπτὰ βόες παχεῖαι καὶ εὔμορφοι καὶ ἔβοσκον· ἔπειτα ἐξῆλθον πάλιν ἀπὸ τὸν ποταμὸν ἄλλαι ἑπτὰ ἀδύνατοι πολὺ καὶ ἄσχημοι, αἱ ὁποῖαι ἔφαγον τὰς παχείας καὶ εἰς μίαν στιγμὴν αἱ μὲν εὔμορφοι ἔγιναν ἄφαντοι, αἱ δὲ ἄσχημοι ἵσταντο εἰς τὸν τόπον, εἰς τὸν ὁποῖον ἵσταντο πρότερον αἱ παχεῖαι. Ἐξυπνήσας δὲ ὁ βασιλεὺς ἐταράχθη καὶ ἐσυλλογίζετο τὰ ὁραθέντα. Ἀποστείλας τότε ἐκάλεσε πάντας τοὺς ἐξηγητὰς καὶ σοφοὺς τῆς Αἰγύπτου νὰ ἐξηγήσουν τὸ ὄνειρον, ἀλλ’ οὐδεὶς ἠδύνατο. Ὁ δὲ οἰνοχόος ἐνεθυμήθη τὸν Ἰωσὴφ καὶ ἀνήγγελε τὰ κατ’ αὐτὸν εἰς τὸν βασιλέα, ὅστις καὶ ἐπρόσταξε νὰ φέρουν εὐθὺς τὸν Ἰωσὴφ ἐνώπιόν του. Τούτου γενομένου διηγήθη πρὸς αὐτὸν καταλεπτῶς τὸ ἐνύπνιον καὶ παρεκάλει αὐτὸν νὰ τὸ ἐξηγήσῃ. Ὁ δὲ Ἰωσὴφ ἀπεκρίνατο· «Χωρὶς τὴν βοήθειαν καὶ τὴν δύναμιν τοῦ Θεοῦ, δὲν δύναμαι νὰ δώσω ἀπόκρισίν τινα. Ἀλλ’ ἐκεῖνος θέλει μὲ φωτίσει νὰ φανερώσω εἰς τὴν βασιλείαν σου μυστήρια ἀπόκρυφα καὶ νὰ σὲ συμβουλεύσω διὰ τὴν σωτηρίαν σου. Ἄκουσον λοιπὸν μετὰ προσοχῆς τὴν ἐξήγησιν. Αἱ ἑπτὰ βόες αἱ παχεῖαι καὶ εὔμορφοι εἶναι ἑπτὰ χρόνοι εὐτυχεῖς, θέλει δὲ γίνει κατ’ αὐτοὺς σῖτος πολὺς καὶ ἄλλοι καρποὶ ἐν ἀφθονίᾳ πρὸς αὐτάρκειαν εἰς ὅλην τὴν Αἴγυπτον. Ἔπειτα θέλουν ἔλθει ἄλλοι ἑπτὰ χρόνοι τόσον δυστυχεῖς καὶ ἄποροι, ὥστε θὰ γίνῃ μέγας λιμὸς καὶ θὰ φάγουν τὴν εὐθηνίαν τῶν περασμένων χρόνων, καθὼς εἶδες, ὅτι ἔφαγον αἱ ἀδύνατοι βόες εἰς μίαν στιγμὴν τὰς παχείας καὶ εὐμόρφους.


Ὑποσημειώσεις

[1] Στακτή· ἀπόσταγμα, ἐκ τοῦ στάζω. Ὠνομάζετο δὲ στακτὴ εἶδος τι εὐώδους ρητίνης ἀπορρεούσης αὐτομάτως ἐκ δένδρου καλουμένου στύραξ (Styrax officinalis) καὶ φυομένου δίκην βάτου ἐπὶ τῶν λόφων τῆς Γαλιλαίας, ἐπὶ τοῦ ὄρους Θαβὼρ καὶ ἐπὶ τοῦ Καρμήλου. Τὰ φύλλα τοῦ στύρακος εἶναι ἀπὸ μὲν τῆς μιᾶς πλευρᾶς λευκὰ ἀπὸ δὲ τῆς ἑτέρας πράσινα καὶ εὐωδιάζοντα. Ἀνθίζει δὲ ὁ στύραξ κατὰ τὸν Μάρτιον, τὰ δὲ ἄνθη αὐτοῦ, εὐωδιάζοντα ἀρρήτως, κατακοσμοῦν ὅλους τοὺς κλώνους του, εἶναι δὲ ὅμοια τῶν πορτοκαλεῶν. Ἡ στακτὴ εἶναι ἓν ἐκ τῶν στοιχείων τοῦ ἱεροῦ θυμιάματος, ὅπερ παρήγγειλεν ὁ Θεὸς εἰς τὸν Μωϋσῆν, ἵνα κατασκευάσῃ καὶ προσφέρῃ εἰς τὴν Σκηνὴν τοῦ Μαρτυρίου· «Καὶ εἶπε Κύριος πρὸς Μωϋσῆν· λάβε σεαυτῷ ἡδύσματα, στακτὴν … καὶ θήσεις ἀπέναντι τῶν μαρτυρίων ἐν τῇ Σκηνῇ τοῦ Μαρτυρίου» (Ἐξ. λʹ 34-36).

[2] Τερέβινθος· εἶδος ἀρωματώδους ρητίνης ἀπορρεούσης ἐκ τῆς τερεβίνθου, δένδρου φυομένου εἰς Παλαιστίνην καὶ ἄλλας παραμεσογείους χώρας.

[3] Βλέπε περὶ τούτου ἐν τόμῳ Εʹ τοῦ ἡμετέρου «Μεγάλου Συναξαριστοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τῇ αʹ (1ῃ) τοῦ μηνὸς Μαΐου.