Ἀναβλέψαντες δὲ μακρόθεν εἶδον ἐμπόρους τινὰς Ἰσμαηλίτας, οἵτινες ἐπορεύοντο ἀπὸ τὴν Γαλαὰδ εἰς τὴν Αἴγυπτον μὲ καμήλους φορτωμένας ἀρώματα. Τότε εἶπεν ὁ Ἰούδας πρὸς τοὺς ἄλλους ἀδελφούς: «Κάλλιον εἶναι νὰ δώσωμεν τὸν Ἰωσὴφ εἰς τοὺς Ἰσμαηλίτας αὐτοὺς ὡς αἰχμάλωτον, νὰ ἀποθάνῃ εἰς τὴν ξενιτείαν, παρὰ νὰ τὸν φονεύσωμεν ἡμεῖς καὶ νὰ γίνωμεν ἀδελφοκτόνοι οἱ τάλανες». Ἤκουσαν λοιπὸν αὐτὸν οἱ ἀδελφοὶ καὶ ἐκβαλόντες τὸν Ἰωσὴφ ἀπὸ τὸν λάκκον, τὸν ἐπώλησαν ἀντὶ τριάκοντα ἀργυρίων, λαβόντες δὲ αὐτὸν οἱ ἔμποροι ἐπορεύοντο. Ὅταν δὲ ἔφθασαν πλησίον τῆς Εὐφραθᾶ, ἤτοι τῆς Βηθλεέμ, εἶδεν ὁ Ἰωσὴφ τὸ μνημεῖον τῆς μητρός του Ραχήλ, ἡ ὁποία ἐτελεύτησεν ἐκεῖ, ὅταν ἐγέννησε τὸν Βενιαμίν. Τὸν καιρὸν ἐκεῖνον ὁ Ἰακὼβ εἶχε φθάσει ἐκεῖ ἐπιστρέφων ἀπὸ τὴν Μεσοποταμίαν, ἐνεταφίασε δὲ ἐκεῖ τὴν Ραχὴλ στήσας καὶ στήλην ἐπιτύμβιον εἰς τὸ μνημεῖον αὐτῆς.

Προσδραμὼν λοιπὸν ὁ Ἰωσὴφ ἔπεσεν ἐπάνω τοῦ μνήματος καὶ κλαίων ἔλεγε· «Ραχήλ, μῆτερ μου, ἐγέρθητι ἐκ τῆς γῆς, ἵνα ἴδῃς τὸν ἠγαπημένον σου Ἰωσήφ, πῶς ἔγινεν αἰχμάλωτος, διότι οἱ ἀδελφοί μου μὲ ἐπώλησαν ὡς κακοῦργον γυμνὸν καὶ εἰς χεῖρας ἀλλοτρίων παρέδωσαν. Ἄνοιξον, μῆτερ μου, ὑποδέξου με εἰς τὸν τάφον σου, ἵνα μὴ ὑπάγω εἰς γῆν ἀλλοτρίαν αἰχμάλωτος. Δὲν ἀκούεις τῆς φωνῆς μου, μῆτερ μου; Τὸν πατέρα μου τὸν Ἰακὼβ ἐκάλεσα καὶ δὲν μοῦ ἤκουσε, τώρα δὲ πάλιν ἐπικαλοῦμαι σὲ μοιρολογούμενος καὶ δὲν μοῦ ἁποκρίνεσαι;». Ἔλαβον δὲ αὐτὸν οἱ ἔμποροι βιαίως ἀπὸ τὸν τάφον νομίζοντες, ὅτι ἔκαμνε μαντείαν τινὰ διὰ νὰ φύγῃ ἀπὸ τὰς χεῖράς των, αὐτὸς δὲ τοὺς εἶπεν ὅλα τὰ συμβάντα καὶ συμπονέσαντες αὐτὸν ἐδάκρυσαν λέγοντες· «Μὴ λυπεῖσαι, νεανία, διότι εἰς μεγάλην τιμὴν θέλεις ἀνέλθει εἰς Αἴγυπτον, ἐπειδὴ ὁ χαρακτὴρ τοῦ προσώπου σου φανερώνει τὴν εὐγένειάν σου. Λοιπὸν χαίρου, διότι ἐλυτρώθης ἀπὸ τὸν φθόνον τῶν ἀδελφῶν σου καὶ θέλεις τιμηθῆ». Κατόπιν φθάσαντες εἰς τὴν Αἴγυπτον, ἐπώλησαν τὸν Ἰωσήφ, εἰς τὸν ἀρχιευνοῦχον τοῦ βασιλέως Φαραώ, Πετεφρῆν καλούμενον, ὅστις καὶ ἔλαβεν αὐτὸν εἰς τὸν οἶκόν του.

Οἱ δὲ ἀδελφοὶ τοῦ Ἰωσήφ, ἀφοῦ αὐτὸς ἀνεχώρησεν, ἔσφαξαν ἔριφον καὶ αἱματώσαντες τὸν ποικίλον αὐτοῦ χιτῶνα, ἀπῆλθον εἰς τὸν πατέρα των καὶ λέγουν πρὸς αὐτόν: «Εἰς τόπον ἔρημον εὕρομεν τὸν χιτῶνα τοῦτον καὶ γνωρίσαντες, ὅτι εἶναι τοῦ Ἰωσήφ, ἐλυπήθημεν πολύ· δι’ αὐτὸ καὶ σοῦ τὸν ἐφέραμεν, νὰ τὸν ἴδῃς, ἐὰν πράγματι εἶναι ἰδικός του».