Ἤτοι, θέλει νὰ εἴπῃ ὁ Χριστὸς πρὸς τοὺς Μαθητάς του· «Μαθηταί μου, ἐὰν πιστεύετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι τὸ ἀληθινὸν φῶς, δὲν φοβεῖσθε νὰ σκοντάψετε ἀπὸ πειρασμοὺς δαιμόνων ἢ ἀνθρώπων. Ἐὰν πιστεύετε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι ὁ Θεός, δὲν φοβεῖσθε νὰ πάθετε κακόν, ἔστω καὶ ἂν εἰς τὴν Ἰουδαίαν ὑπάγωμεν. Ἐὰν δὲ ἔχετε δυσπιστίαν εἰς ἐμέ, τότε ὡς νὰ περιπατῆτε κατὰ τὴν νύκτα, οὕτω θέλετε σκοντάπτει, οὕτω θέλετε πειράζεσθε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς σας, ὡς νὰ μὴ εἴχετε κανένα, οὔτε ἐμὲ βοηθόν σας».
«Ταῦτα εἶπε καὶ μετὰ τοῦτο λέγει αὐτοῖς· Λάζαρος ὁ φίλος ἡμῶν κεκοίμηται· ἀλλὰ πορεύομαι, ἵνα ἐξυπνήσω αὐτόν. Εἶπον οὖν οἱ Μαθηταὶ αὐτοῦ· Κύριε, εἰ κεκοίμηται, σωθήσεται. Εἰρήκει δὲ ὁ Ἰησοῦς περὶ τοῦ θανάτου αὐτοῦ· ἐκεῖνοι δὲ ἔδοξαν, ὅτι περὶ τῆς κοιμήσεως τοῦ ὕπνου λέγει» (αὐτ. 11-13).
Ἀφοῦ εἶπεν ὁ Κύριος εἰς τοὺς Μαθητάς του, ὅτι δώδεκα ὥρας εἶναι ἡ ἡμέρα, λέγει εἶτα πρὸς αὐτούς· «Ὁ Λάζαρος, ὁ φίλος μας, ἐκοιμήθη καὶ πηγαίνω νὰ τὸν ἐξυπνήσω». Λέγουσιν οἱ Μαθηταὶ πρὸς αὐτόν· «Κύριε, ἂν ἔπεσε νὰ κοιμηθῇ, πάλιν θέλει σηκωθῆ». Ἐδῶ ὁ Εὐαγγελιστὴς ἐξηγεῖ ὁ ἴδιος τὴν σημασίαν αὐτὴν καὶ λέγει, ὅτι ὁ Χριστὸς τοὺς εἶπε διὰ τὸν θάνατον, ἐκεῖνοι δὲ ἐνόμισαν, ὅτι διὰ τὸν ὕπνον τοὺς λέγει. Καὶ διατὶ δὲν τοὺς εἶπε φανερά, ὅτι ὁ Λάζαρος ἀπέθανεν, ἀλλὰ ἐκοιμήθη; Διότι ὁ Λάζαρος δὲν ἔκαμε πολλὰς ἡμέρας εἰς τὸν τάφον, ἀλλὰ μόνον τέσσαρας ἡμέρας, ἔπειτα τὸν ἀνέστησεν ὁ Χριστός. Θέλω λοιπὸν νὰ εἴπω, ὅτι ἐπειδὴ δὲν ἦτο διὰ πολὺν χρόνον ὁ θάνατος τοῦ Λαζάρου, διὰ τοῦτο ὠνόμασεν ὁ Χριστὸς τὸν τοιοῦτον θάνατον κοίμησιν, ἀλλὰ καὶ διότι ἡ θεία Γραφὴ διὰ τοὺς ἁμαρτωλοὺς καὶ ἀσεβεῖς λέγει, ὅτι ἀπέθαναν, ἐπειδὴ ὑπάγουσιν εἰς τὴν αἰώνιον κόλασιν, ἐπειδὴ ὑπάγουσιν εἰς βάσανα καὶ εἰς τιμωρίας. Διὰ δὲ τοὺς δικαίους λέγει, ὅτι ἐκοιμήθησαν, ἐπειδὴ ὑπάγουσιν εἰς τὴν Βασιλείαν τῶν οὐρανῶν, ἐπειδὴ ὑπάγουσιν εἰς ἀτελεύτητον ἀνάπαυσιν. Διὰ τοῦτο λοιπὸν ὁ Χριστὸς κοίμησιν ὠνόμασε τὸν θάνατον τοῦ δικαίου Λαζάρου.
«Τότε οὖν εἶπεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς παρρησίᾳ· Λάζαρος ἀπέθανε, καὶ χαίρω δι’ ὑμᾶς, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι οὐκ ἤμην ἐκεῖ· ἀλλ’ ἄγωμεν πρὸς αὐτόν» (αὐτ. 14-15).
Ἐπειδὴ οἱ Μαθηταὶ δὲν ἠννόησαν, τὶ τοὺς ἔλεγεν ὁ Χριστός, ὅταν εἶπε «κεκοίμηται» τοὺς λέγει καὶ πάλιν· «Ὁ Λάζαρος ἀπέθανε καὶ χαίρω διὰ σᾶς· δὲν χαίρω διὰ τὸν θάνατον τοῦ φίλου μας Λαζάρου· δὲν χαίρω διότι ἀπέθανε, ἀλλὰ χαίρω διὰ σᾶς, μαθηταί μου, διότι θέλετε ἴδει θαῦμα, διότι θέλετε ἴδει τὴν ἀνάστασίν του, ἵνα πιστεύσητε, ὅτι ἐγὼ εἶμαι Θεός·